Als het prominente PVV-Kamerlid Martin Bosma ergens een gloeiende hekel aan heeft, dan zijn het wel de ‘linkse diversiteitsdrammers’. Herhaaldelijk hekelt hij deze zogenoemde social justice warriors, die volgens hem de Nederlandse cultuur en tradities willen afbreken. Bosma lijkt een complot te zien onder ‘politiek correcte mensen’ die zich inzetten voor diversiteit en inclusie. Als het aan hem ligt komen er geen genderneutrale toiletten, geen roetveegpieten, geen links-elitaire kunstprojecten waar geen hond op zit te wachten en absoluut geen excuses voor het Nederlandse slavernijverleden. En dan gebeurt er ineens iets onverwachts in Limburg. De PVV-lijsttrekker en fractievoorzitter Robert Housmans wordt gedeputeerde in het nieuwe provinciale college. Zijn portefeuille bestaat onder andere uit, jawel, diversiteit en inclusie.
‘Wij staan voor een inclusieve, open en participatieve samenleving’, is te lezen in een statement van het Limburgse collegeprogramma Vernieuwend Verbinden. ‘We beschermen de beginselen van onze rechtsstaat en de mensenrechten. Iedereen in Limburg, van elke levens- of geloofsovertuiging, politieke gezindheid, geaardheid, afkomst, sekse en genderoriëntatie, heeft het recht om te zijn wie hij of zij is en om te geloven wat hij of zij gelooft. Verschillen tussen mensen mogen geen belemmering zijn voor deelname aan de samenleving, maar kunnen een meerwaarde hebben. Waar mogelijk leveren we een bijdrage om de emancipatie en participatie van kwetsbare groepen en senioren en om de integratie van nieuwkomers te bevorderen.’
Een voor een PVV’er ongetwijfeld stevig statement. Ook de handtekening van Housmans staat hieronder, en daarmee die van Geert Wilders en Martin Bosma. De PVV gaat, als ze zich tenminste aan de gemaakte afspraken houdt, in Maastricht de agenda uitvoeren van de diversiteitsdrammers die ze in Den Haag juist zegt te willen bestrijden. Verwarrend of juist hoopgevend? Staan we hiermee aan het begin van een flinke beleidswijziging van de PVV? Volgens de Limburgse gedeputeerden niet. Zij geven aan dat zij op politieke titel zitting nemen in het college en geen verantwoordelijkheid willen dragen voor uitlatingen van hun politieke leiders in de Tweede Kamer.
Staan we aan het begin van een flinke beleidswijziging van de PVV?
Een PVV-gedeputeerde die voor diversiteit en inclusie staat is dus toch eerder verwarrend dan hoopgevend. De PVV is immers geen democratische, politieke vereniging, maar een eenmanszaak van Geert Wilders. Geen partijcongres hierover dus, waar leden met elkaar in debat kunnen gaan. Nee, de PVV is Wilders en Wilders is de PVV. Kiezers, ook in Limburg, weten dat dondersgoed. Ze hebben dan ook doelbewust gestemd op een partij die zich verzet tegen diversiteitsdrammers – niet op een partij die de diversiteitsagenda niet alleen overneemt, maar ook nog eens actief en gretig uitvoert. In de Maastrichtse politieke wandelgangen is het daarom niet de vraag of, maar wanneer opperbaas Wilders of zijn rechterhand Bosma gedeputeerde Housmans een flinke veeg uit de pan zal geven. Geen roetveeg welteverstaan, maar een traditionele, Nederlandse zwarte veeg uiteraard.
Volgens menig PVV-stemmer is er sprake van cynisme en wantrouwen van Nederlandse kiezers richting de politiek. ‘Het maakt niet uit op welke gevestigde partij je stemt, ze doen toch allemaal hetzelfde’, is een veelgehoord populistisch statement. Het ironische is dat de PVV exact is geworden wat ze anderen verwijt: een partij voor wie een plekje op het bestuurlijke pluche belangrijker is dan vasthouden aan eigen idealen.
Laat ik dan toch maar hoopvol afsluiten: de PVV toont zich een volwassen politieke partij die het chronisch oppositionele gedrag, dat hoort bij de politieke pubertijd, achter zich heeft gelaten. Landsbelang boven partijbelang. Er is hoop. Althans, zolang Wilders dat toelaat.
