Rapper, leraar en Denk-Statenlid Gideon Everduim was tevreden, maar ook duidelijk na het gesprek met premier Mark Rutte. Hij wil excuses zien voor het slavernijverleden en een ‘vijftigjarig levensverbeteringstraject’. Ook Mpanzu Bamenga van Inclusion Leaders Network leek tevreden. Maar net als Everduim vond hij dat dit gesprek, waar Kick Out Zwarte Piet en Black Lives Matter Nederland trouwens niet bij waren, bij lange na niet genoeg is om racisme en discriminatie aan te pakken.
Echte Hollanders die twee. Ze praktiseren de nuchtere, oer-Hollandse filosofie van ‘eerst zien en dan geloven’. Die scepsis snap ik helemaal.
Vier jaar geleden maakte ik deel uit van een groep Turks-Nederlandse jongeren, die toen eerst door minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher en daarna door de minister-president zelf werden ontvangen. Dit gebeurde allemaal in de context van de ‘geïmporteerde spanningen’, na de couppoging in Turkije in 2016. Hier is niks concreets uit voortgekomen. Ik heb er alleen een foto met Rutte aan overgehouden, die ik af en toe deel op Facebook. Een PR-stunt van het kabinet dus, waar nu ook voor wordt gewaarschuwd.
Het probleem van institutionele discriminatie is simpelweg te groot, te alledaags en te hardnekkig om in één gesprek op te lossen. Meer dan 50.000 mensen zijn de afgelopen weken de straat opgegaan. En de protesten gaan maar door. Met morgen bijvoorbeeld Keti Koti in Den Haag.
Zoals veel mensen de afgelopen dagen in praatprogramma’s hebben gezegd: de tijd van alleen maar babbelen over gevoelens is voorbij. Onze tijd vraagt om rauwe cijfers over racisme en discriminatie. Juist omdat het probleem zo wijdverspreid is, is een systematische en nationale aanpak geboden.
Overheden, het bedrijfsleven, woningcorporaties, onderwijs, de politie, enzovoort enzovoort, ze moeten kleur bekennen. ‘Een rationele benadering met geregeld updates en cijfers, precies zoals Nederland zich inzet tegen het coronavirus’, zei Bamenga nog tegen de NOS-verslaggever.
Kijk dus om je heen op de werkvloer. Hoeveel ‘mensen van kleur’ hebben daar een hoge, goedbetaalde functie? Als dat percentage niet minimaal 25 procent is, dan zijn dat on-Nederlandse gegevens, en ben je daarmee bewust of onbewust, elke werkdag onderdeel van het probleem.
Met Derksen van de buis lossen we het racismeprobleem in Nederland niet op
Maar ook de operette bij het voetbalprogramma Veronica Inside is interessant. Adverteerders trekken hun geld terug en voetballers boycotten die bonhommes van VI, waar met name Johan Derksen jarenlang vrij spel had om allerlei groepen dag in dag uit te beledigen. Hij wil daarvoor geen excuses maken. Prima, laat hem dan maar stikken in zijn eigen racisme. Wie niet wil luisteren, moet maar voelen. Maar met Derksen van de buis lossen we het racismeprobleem in Nederland niet op. We hebben meer cijfers nodig.
Kijk bijvoorbeeld ook naar woningbezit onder mensen met een migratieachtergrond en trek de vergelijking met autochtonen. Terwijl bijna driekwart van de autochtonen een eigen woning heeft, is dit aantal bij mensen met een migratieachtergrond nog geen 40 procent. Zolang deze kloof nog steeds bestaat moet er beleid ontwikkeld worden om die te overbruggen. En dat begint uiteraard met gelijke kansen creëren voor werk. Er moet maandelijks geld binnenrollen om de hypotheek en andere vaste lasten te kunnen betalen.
Dit kabinet heeft bijna alles gedaan om vaste contracten kapot te maken. Dus verwacht niet veel van hen.
Volgend jaar zijn er parlementsverkiezingen. Ik ben zeer benieuwd wat de verschillende partijen in hun verkiezingsprogramma’s zeggen om deze ongelijkheid aan te pakken. Wat hebben ze concreet gedaan? Wat willen ze gaan doen? En hoe?
We leven maar één keer. En niemand, maar dan ook niemand in Nederland, mag zich een geprivilegieerd leven toe-eigenen, terwijl anderen moeite hebben om het einde van de maand te halen. Als het opeisen van gelijkheid en gelijkwaardigheid het etiket van ‘ondankbare allochtoon’ oplevert, tja, so be it. Ik verduur racisme beter met een gevulde maag.
