10.5 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 212

‘Australië haalt tientallen IS-vrouwen en kinderen terug’

0

Australië gaat tientallen Australische vrouwen en kinderen van IS-strijders terughalen uit kampen in Syrië. Dat meldt het internationale persbureau Reuters.

Zestien vrouwen en tweeënveertig kinderen uit Australië worden sinds de ineenstorting van IS, nu al drieënhalf jaar geleden, in kampen vastgehouden. Het zijn vrouwen en kinderen van dode of gevangengenomen strijders van IS.

De oppositie vreest dat sommigen een gevaar zullen vormen na hun terugkeer. De regering heeft de berichten niet bevestigd of ontkend, maar zegt wel dat als dit gaat gebeuren, de veiligheidsdiensten een oogje in het zuil zullen houden.

Australië haalde in 2019 acht kinderen- en kleinkinderen van IS-strijders uit een Syrisch vluchtelingenkamp, ​​maar daar bleef het vooralsnog bij.

Pakistaanse geestelijke roept op tot doden baby’s van ahmadi-moslims

0

Muhammad Naeem Chatta Qadri, leider van de radicale groepering Tehreek-e-Labbaik Pakistan (TLP), roept zijn volgelingen op ahmadi-moslims aan te vallen – in het bijzonder zwangere vrouwen. Dat is te zien in een video die op internet is opgedoken.

Volgens Qadri moet worden voorkomen dat ahmadi-baby’s geboren worden. ‘Zo’n godslasteraar zou niet geboren moeten worden, en degenen die worden geboren, zullen we niet in leven laten.’

Het International Human Rights Committee, een NGO die zich wereldwijd inzet voor moslims, maakt zich ernstige zorgen en roept de Pakistaanse regering deze minderheid te beschermen.

De ahmadiyya geloven dat de stichter van deze beweging – Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908) – de Messias en de Mahdi is, wiens komst door Mohammed is voorspeld. Door mainstream moslims wordt hun leer als dwaalleer of zelfs als afvallig gezien. De naar schatting vier miljoen ahmadi-moslims in Pakistan worden niet als minderheid erkend, in tegenstelling tot hindoes en christenen.

Spreker in Ahoy prees ooit antisemitische ‘Zion-Protocollen’ aan

0

Dit weekend bezochten vierduizend mensen in Rotterdam Ahoy het spirituele evenement That’s the Spirit – Talk XXL plaats. Eén van de sprekers: filosoof en antropoloog Marcel Messing (77), die ooit schreef graag een serieuze ‘discussie’ te willen over het antisemitische geschrift De Protocollen van de Wijzen van Zion.

De antisemitische Protocollen vormen een vervalst geschrift uit het begin van de vorige eeuw, waarin Joodse leiders zogenaamd bespreken hoe zij de wereld gaan overnemen. Toch geloven sommige complotdenkers nog steeds dat dit geschrift een zekere waarheid bevat.

Zo ook Messing, die vind dat de ‘zionistische lobby’ en de Joodse bankiersfamilie Rothschild een beslissende rol spelen in de wereldgeschiedenis. Hoewel hij erkent dat wetenschappers concluderen dat de geschriften niet van een groep Joden komen, schreef Messing in 2012:

‘Er heerst nog steeds een groot taboe om vrijelijk over de Protocollen te spreken, zonder verwijten of beschimpingen naar het hoofd geslingerd te krijgen. (…) Toch zou in een echte democratie een discussie op basis van objectief onderzoek en argumenten moeten kunnen plaatsvinden.’

Messing ziet in de Protocollen een ‘blauwdruk’ voor een ‘nieuwe wereldorde, de knechting van de mens en de overname van de macht over de wereld, het instellen van een ‘bovengouvernementele regering’ (wereldregering), de vernietiging van het christendom en het aanstellen van een wereldvorst (koning), die afkomstig zou zijn uit het geslacht van David en die deze wereld in de nabije toekomst zal regeren.’

Ook schreef hij: ‘De Protocollen kunnen mijns inziens niet zomaar afgedaan worden als satire. Daarvoor bevatten ze te veel ernstige aangelegenheden en zijn ze te consistent.’

Messing verkondigde in Ahoy geen antisemitische theorie. We sprak hij over ‘The Great Reset’. Dat is een complottheorie waarin het World Economic Forum, zogenaamd als een soort schaduw-wereldregering, landen allerlei vrijheidsbeperkende maatregelen zou opleggen.

‘Wat hij over de Joden zegt, is voor mij bijzaak’, zegt een vrouwelijke bezoeker tegen RTV Rijnmond. ‘Als het Joodse mensen zijn op belangrijke posten, dat is dan zo. Maar je moet mensen afrekenen op hun daden, niet op hun Joods-zijn.’

Zweden heft wapenembargo tegen Turkije op

0

Turkije heeft een nieuwe concessie van Zweden binnen gehengeld: het Zweedse wapenembargo tegen het land gaat definitief van tafel.

Zweden, dat vanwege de Russische dreiging graag bij de NAVO wil, hangt nog altijd een Turks veto boven het hoofd.

Deze zomer leken de landen eruit te komen en bereikten de Turkse president Erdogan en zijn Zweedse en Finse collega’s een akkoord. Maar dat akkoord bleek zo vaag en multi-interpretabel, dat de heisa tussen deze landen al snel opnieuw begon.

Het Turkse parlement moet de NAVO-aanvraag van Zweden en Finland nog ratificeren. Dat zegt het alleen te doen als Zweden zich conformeert aan een lang Turks wensenlijstje, waaronder de uitlevering van Koerdische ‘terroristen’.

Zaterdag herhaalde de Turkse president Erdogan de dreiging van een veto: ‘Zolang alle beloftes aan ons land niet gehouden worden, zullen wij ons principiële standpunt behouden.’

In 2019 stopte de Zweedse wapenexport toen Turkije Syrië binnenviel om Koerdische militanten te bestrijden. Dat embargo wordt nu dus weer teruggedraaid.

En daar blijft het niet bij: deze week komen afgevaardigden van Zweden naar Ankara om te praten over de uitlevering van Koerdische terreurverdachten.

Turkije: zanger kent verzoeknummer niet, wordt doodgeslagen

0

De Turkse zanger Onur Sener (45) is gisteravond vermoord na een optreden in een club in de Turkse hoofdstad Ankara. Drie mannen zijn opgepakt.

De drie vroegen hem tijdens het concert een verzoeknummer te spelen. Maar Sener kende het nummer waar ze om vroegen niet, zo antwoordde de zanger.

Na het verzoek ontstond een woordenwisseling tussen de muzikant en de drie mannen.

Ze wachtten de zanger na afloop op met flessen en sloegen hem daarmee in zijn nek en in zijn gezicht.

Seners halsslagader was doorgesneden, meldt de Turkse krant Sabah, en hij overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Hij laat een echtgenote en een dochtertje van vijf jaar na.

Twee verdachten zouden ambtenaar zijn en werken voor het ministerie van Arbeid. De andere man zou ingenieur zijn bij een Turks luchtvaartindustriebedrijf.

Mensenrechtenorganisaties hekelen EU vanwege ontmoeting met Israël

0

Mensenrechtenorganisaties veroordelen de Europese Unie vanwege de bilaterale top die het vandaag houdt met Israël. De ontmoeting zou de ‘bestaande apartheid’ tegen de Palestijnen ‘legitimeren’.

Nu de EU vanwege de oorlog in Oekraïne naarstig op zoek is naar nieuwe energieleveranciers, wil het de relatie met Israël verbeteren. EU-buitenlandvertegenwoordiger Josep Borrell zal daarom in Brussel spreken met de Israëlische premier Yair Lapid.

De discussie zal zich onder meer toespitsen op zaken als handel, energie, wetenschap en technologie, respect voor mensenrechten en democratische beginselen en vrijheid van godsdienst, aldus de aankondiging. Borrell zal ook zijn ‘bezorgdheid’ uitpreken over ‘het vredesproces in het Midden-Oosten’.

Maar Amnesty International is bezorgd. ‘De focus bij elke vorm van samenwerking met Israël zou de ontmanteling van het wrede systeem van onderdrukking en Israëlische dominantie moeten zijn.’ Eerder dit jaar sloot Israël zeven Palestijnse mensenrechtenorganisaties.

‘De Israëlische autoriteiten onderwerpen Palestijnen aan onteigening, onwettige doden, deportaties en een ernstige beperking van hun bewegingsvrijheid’. Hiermee wordt ‘de menselijkheid, gelijk burgerschap en status’ van Palestijnen systematisch ontkend, aldus Amnesty.

Ook Human Rights Watch veroordeelt de stap van de EU. ‘Europese ambtenaren moeten zich ervan bewust zijn dat ze de handen schudden van een regering die misdaden tegen de menselijkheid pleegt.’

Armeense partijen leverden dezelfde kritiek op de EU, toen de EU-voorzitter Ursula von der Leyen in zee ging met de de Azerbeidjzaanse dictator Ilham Aliyev in juli. Met de ‘pijplijn van vrijheid’ wordt sinds 1 oktober Azerbeidjaans gas geleverd aan de EU.

In juni sloot de EU al een gasdeal met Israël (foto). Palestina-sympathisanten waren hier fel tegen gekant.

Deze Afghaanse ex-burgemeester blijft knokken: ‘De wereld kijkt weg’

0

Zarifa Ghafari werd in 2018 op 24-jarige leeftijd de jongste vrouwelijke burgemeester van Afghanistan. Ze overleefde diverse aanslagen, maar de opkomst van de Taliban in 2021, die in het verleden al dreigden haar te doden, werd haar te machtig. ‘Ik wacht hier tot ze mij komen vermoorden’, zei ze na de val van Kabul tegen een Britse tv-zender. Toch kon ze via Pakistan vluchten naar Duitsland, waar ze onder politiebewaking woont. Samen met de Britse journalist Hannah Lucinda Smith schreef ze het boek Zarifa: De strijd van een vrouw in een mannenwereld.

Beeld: Alfabet

U reist voor een NGO nog regelmatig naar Afghanistan om vrouwen daar te helpen. Hoe veilig is dat, als uitgesproken criticus van de Taliban?

‘Allereerst: ik ben niet bang. Veel andere mensen zijn bang voor de Taliban. Maar het kan mij niet schelen wat ze van mij vinden. Ik reis naar Afghanistan omdat het mijn vaderland is, mijn thuis.

Hoe is het leven in Afghanistan nu, onder de Taliban?

‘Het leven in Afghanistan is moeilijk. Er zijn veel problemen. Hoge prijzen. Armoede. Honger. Vrouwenrechten die worden geschonden. En dan heb je de veiligheidskwestie.’

Is de wereld Afghanistan vergeten?

‘Ik stoor mij aan de dubbele standaard van de wereld. Op 15 augustus 2021 viel Kabul. Je kent de dramatische beelden wel. Van Afghaanse burgers die hun land probeerden te ontvluchten. Er was geen vliegtuig voor hen. Ze klommen op het vliegtuig, en vielen hoog in de lucht naar beneden. Er was nauwelijks solidariteit met Afghanistan. Die is er wel met Oekraïne. De wereld stuurde bussen, om mensen in veiligheid brengen.

‘Wat in Afghanistan gebeurde, is de schuld van de internationale gemeenschap – in het bijzonder van de Verenigde Staten en de Europese Unie. Veel meisjes kunnen nu niet meer naar school. De vrouwenrechten worden ernstig geschonden. Vrouwen worden van het internet afgesloten in Kabul. Maar de internationale media zwijgen hierover. Ze berichten wél over Iran, waar een vrouw is omgekomen die geen hijab wilde dragen. De wereld is daarover boos. Waren ze maar boos over alle onrecht in de wereld. Ook het onrecht in Afghanistan.’

Komt dit niet omdat het Westen zich schaamt voor Afghanistan? In Oekraïne zijn de Russen de agressor, terwijl de ellende in Afghanistan deels te wijten is aan het Westen.

‘Het Westen schaamt zich niet. Het Westen is bezig met machtspolitiek. In de jaren tachtig steunden de VS de moedjahedien die tegen de Sovjet-Unie vochten. En nu is Afghanistan opnieuw het toneel van een machtsspel tussen de VS, Rusland en China, die allemaal invloed in het land willen. Het Westen is niet oprecht begaan met Afghanistan. Amerikaanse militairen liepen niet vooraan in de strijd tegen de Taliban. Dat waren Afghanen, zoals Khatol Mohammadza, de eerste vrouwelijke generaal in het Afghaanse leger.’

U bent geboren in 1994. U heeft dus ook het eerste Talibanregime meegemaakt, dat tot de Amerikaanse invasie van 2001 duurde. Zijn de Taliban nu gematigder geworden?

(Hoongelach.) ‘Waarom denk je dat? Waarom noem je de Taliban ‘gematigd’? Het enige verschil met vroeger is dat de Taliban in de jaren negentig werden geclassificeerd als terroristische groepering en internationaal niet werden erkend. Nu wapperen de Taliban-vlaggen in Doha en in Pakistan. Toen hadden de Taliban geen dollars, nu wel. Toen piekerden de VS er niet over om met de Taliban te onderhandelen, nu zijn de Taliban opeens gesprekspartners waarmee je een deal kunt sluiten. De Taliban laten in hun daden zien hoe slecht, hoe achterlijk en hoe extreem ze zijn. Maar de wereld wil dat niet zien.’

‘De Taliban laten in hun daden zien hoe slecht ze zijn, maar de wereld wil dat niet zien’

Zijn de Taliban ook niet veranderd van mening als het over vrouwenrechten gaat?

‘Nee. Meisjes kunnen de facto nog steeds niet naar school. Miljoenen Afghanen ontvluchten hun land omdat ze hun kinderen, hun dochters ook, een betere toekomst gunnen.’

Hoe ziet u de Taliban, als gelovig moslim?

‘Ik ben trots op mijn religie, op de islam. Ik studeerde islamitische wetenschappen. Maar mijn religie is iets persoonlijks. Ik ben moslim van geboorte, Afghaanse en vrouw. Dat is mijn identiteit. Als het over de toekomst van mijn land gaat, dan sta ik tegenover de Taliban.’

In Afghanistan bepalen de Taliban nu wat de islamitische norm is.

‘Nee, zij zijn een slechte norm. Ze zien vrouwen als babyfabrieken.’

Bent u zelf niet van normen en waarden veranderd? U draagt nu geen hoofddoek meer. Is dat sinds u in Duitsland woont?

(Doet snel de hoofddoek om.) ‘De hoofddoek is mijn stijl, mijn traditie. Daar houd ik van. Het is een persoonlijke keuze.’

In uw boek beschrijft u dat u als kind stiekem naar school bleef gaan, tegen de wil van uw vader in. Uiteindelijk kreeg u de mogelijkheid om via een Indiase beurs te studeren aan een universiteit in India. Zijn er meer Afghaanse vrouwen zoals u?

‘Mijn verhaal is niet uniek. Mijn leven is een leven vol strijd, vol hard werken. Dat komt misschien uniek over voor mensen die in luxe leven.’

U komt toch uit een hoge middenklasse-gezin? Uw vader was kolonel in het Afghaanse leger.

‘Het was geen hoge middenklasse. We woonden niet in een duur huis. Daarnaast: er zijn heel veel kolonels in Afghanistan. Deze militaire rang heeft niet dezelfde status zoals in het Westen.’

De dood van Farkhunda Malikzuda, een Afghaanse vrouw die in 2015 in Kabul op straat werd gelyncht door een woedende menigte, deed u besluiten om vrouwenrechtenactivist te worden, las ik in uw boek. Waarom?

‘De gebeurtenis was voor mij niet de reden om vrouwenrechtenactivist te worden, maar het was wel een belangrijk omslagpunt. Als kind had ik al een duidelijk doel voor ogen. Als vierjarig meisje volgde ik in het geheim onderwijs, terwijl dat van de Taliban niet mocht. Toen ik acht was ging ik naar school, maar moest ik ook de huishouding doen. Schoonmaken, afwassen, enzovoort. Mijn leven als Afghaanse vrouw is een leven van hard werken.’

Bent u een feminist?

‘Ik zie mijzelf als een mensenrechtenactivist. Vrouwen in Afghanistan hebben op dit moment meer steun nodig, want hun leven is zwaarder dan dat van mannen. Daarom ben ik een vrouwenrechtenactivist.’

U bent niet geïnspireerd door westerse feministen als Simone de Beauvoir en Judith Butler?

‘Nee. Ik zie het verschil tussen ‘westers’ en ‘oosters’ feminisme niet zo.’

U begon Radio Peghla, een radiozender voor vrouwen. Wat wilde u hiermee bereiken?

‘Het doel van Radio Peghla was vrouwen een stem geven. Op Afghaanse radiozenders werden geen songs van vrouwelijke artiesten gedraaid. Wij deden dat wél. Ook stonden we in intensief contact met onze vrouwelijke luisteraars. Zij belden in en gaven feedback.’

Hoe succesvol was Radio Peghla?

‘Ik zie de radiozender als een groot succes. We gaven vrouwen een stem, we draaiden muziek met vrouwelijke zangeressen die andere zenders niet draaiden. De naam peghla (juffrouw, ongetrouwde vrouw, maagd, red.) zie ik ook als een succes, want dit lag gevoelig. En ik was, als vrouw, de baas van deze zender.’

U werd op 24-jarige leeftijd burgemeester van Wardak. Er was veel verzet tegen uw burgemeesterschap, maar de Taliban waren nog niet de baas in Afghanistan.

‘Nee, maar er waren wel mannen de baas in Afghanistan. Het is moeilijk om als mannen een stapje opzij te doen voor vrouwen. Mannen zijn egoïstischer, vooral tegenover vrouwen.’

Tijdens uw burgemeesterschap overleefde u meerdere aanslagen op uw leven, maar uw vader is in 2020 vermoord door onbekenden. Was zijn dood de reden dat u begin 2021 uw ambt heeft neergelegd, of speelde er meer?

‘Nee. Drie dagen na de dood van mijn vader was ik weer op mijn post. Ik stopte als burgemeester, omdat het steeds onveiliger voor mij werd. Ik reisde van Kabul naar Wardak, maar die reis werd steeds gevaarlijker. Ook kreeg ik wekelijks een rapport van de Afghaanse inlichtingendienst, waardoor ik wist hoe ernstig mijn leven in gevaar was. Ten slotte was ik al drie jaar burgemeester geweest van Wardak, en ik vond dat ik genoeg had gedaan.

‘Toen ik een aanbod kreeg om bij het ministerie van Defensie te werken, om vrouwen te helpen die weduwe waren geworden, was mijn keuze snel gemaakt. Het was een belangrijke baan. Bovendien werkte mijn vader toen hij nog leefde voor het ministerie van Defensie. Ik werkte met zijn oud-collega’s. Het voelde alsof ik door dit werk te doen dichter bij hem was.’

De Taliban hebben de meeste hervormingen die u deed als burgemeester weer teruggedraaid, neem ik aan?

‘De Taliban kunnen niet alles vernietigen, wat ik opgebouwd heb. Onder mijn burgemeesterschap zijn er parken en wegen aangelegd. De Taliban gaan dit uiteraard niet slopen. Ze profiteren van mijn successen. Ze hebben mijn systeem overgenomen. Ook kunnen de Taliban de goede herinneringen van de burgers van Wardak aan mij niet wegwissen.’

Maar de corruptie waar u tegen streed, is terug van nooit echt weggeweest.

‘Helaas. Maar de Taliban hebben hier ook last van. Een oud-medewerker van mij, die ik niet vertrouwde, is onlangs gearresteerd door de Taliban vanwege corruptie.’

Heeft u niet soms het idee dat alles wat u deed voor niets is geweest?

‘Mijn werk heeft zeker zin gehad, ondanks de machtsovername van de Taliban. Ik heb dan ook absoluut geen spijt van wat ik heb gedaan, van mijn overwinningen en mijn nederlagen. Kijk naar mijn boek. Het is in zeven talen vertaald. En Netflix zend vanaf 16 november een documentaire over mij en mijn strijd voor Afghaanse vrouwen uit: In Her Hands. Mijn verhaal wordt verteld over de hele wereld. Jij interviewt mij. Ik ben geen loser die niets heeft bereikt.’

Maar de andere vrouwen in Afghanistan, profiteren zij nog steeds van uw werk? De Taliban hebben toch alle stapjes in de goede richting teruggedraaid?

‘Mijn werk is niet voor niets geweest. Het is vreselijk wat er nu gebeurt, onder de Taliban. Maar als je mijn boek leest, zie je ook dat Afghaanse vrouwen dapper zijn, niet opgeven. Ze zitten niet bij de pakken neer, maar houden moed en hopen op een betere toekomst. Ik geloof in mijn werk, in mijn inzet, in de Afghaanse vrouwen van mijn generatie. Zij zijn het nieuwe gezicht van Afghanistan.’

‘Ik geloof in de vrouwen van mijn generatie. Zij zijn het nieuwe gezicht van Afghanistan’

De Taliban wisten in enkele weken heel Afghanistan te heroveren, na de Amerikaanse terugtrekking. Hoe onverwacht was dit?

‘Niet onverwacht. Ik volgde het nieuws goed. De internationale gemeenschap verkocht ons aan de Taliban, ze sloten een deal met hen. De VS hadden geen exitplan voor Afghanistan, geen strategie. De enige manier was om ons te verraden aan onze vijanden. Maar dit was niet onverwacht. De VS voerden de strijd voor zichzelf, de oorlog tegen het terrorisme.’

Over terrorisme gesproken: hoe zit het met het gevaar van IS in Afghanistan?

‘Opmerkelijk is dat IS nu de grootste vijand is van de Taliban. IS heeft moderne wapens, en IS-strijders krijgen een behoorlijk salaris. Hoe komen ze aan deze wapens? Hoe komen ze aan dit geld? Ik denk dat dit van Pakistan komt. En Pakistan krijgt dit geld van de VS, van de EU en van Rusland.’

Sommige Afghanen in ballingschap vinden dat er een nieuwe westerse militaire interventie tegen de Taliban moet komen. Wat vindt u?

‘Daar ben ik tegen. Het feit dat we de Taliban haten, betekent niet dat we nog een andere oorlog in ons land willen. Als de wereld Bonn (de conferentie in december 2001 om in Afghanistan een democratisch staatsbestel te verwezenlijken, red.) kan vertrouwen, waarom dan niet nog een conferentie om dit andere conflict aan te pakken? We moeten stoppen met de wraaktragedie, met het vermoorden van mensen vanwege de labels ‘talib’, ‘mujahid’, ‘republikein’, ‘democraat’, ‘goed’, ‘slecht’, ‘man’ en ‘vrouw’.’

Hoe moeilijk was het voor u om Afghanistan uit te komen, na de machtsovername van de Taliban?

‘Dat was erg moeilijk. Het ging niet alleen om mijn veiligheid, maar ook om die van mijn familie. Ik ben erg dankbaar dat we langs de controleposten van de Taliban zijn gekomen en via Pakistan naar Duitsland konden vluchten. We zijn allemaal aan de Taliban ontsnapt. Daar ben ik blij om.’

Hoe welkom voelt u zich in Duitsland?

‘Duitsland ben ik erg dankbaar dat ze mij opvangen, maar dit land kan niet mijn thuis zijn. Ik zie mijn toekomst niet in een land buiten Afghanistan.’

Heeft u ook te maken met racisme of moslimhaat omdat u een hoofddoek draagt?

‘Mijn geloof is mijn persoonlijke keuze. Ik trek mij niets aan van wat anderen van mij vinden. Van racisme heb ik ook nauwelijks last.’

Over hoofdbedekking gesproken: wat vindt u van de vrouwenprotesten in Iran?

‘Ik respecteer hen. Het gaat om hun keuzevrijheid, het recht om een keuze te hebben of je wel of geen hoofddoek draagt. Ik respecteer ook vrouwen die wel kiezen om een hoofddoek te dragen. Ik bewonder de moed van Iraanse vrouwen. Maar, zoals ik eerder in dit gesprek al zei: ik vind het jammer dat de wereld de strijd van ons Afghaanse vrouwen blijkbaar is vergeten. Dat miljoenen Afghaanse meisjes niet naar school kunnen, dat interesseert de wereld kennelijk niet zo.’

Sommige Europeaanse moslims grijpen de protesten in Iran aan om, hoegenaamd uit solidariteit, hun regeringen erop te wijzen dat ook zij niet vrij zijn in hun keuze om zich te bedekken of niet. Zoals in Frankrijk, waar een hoofddoekverbod in het onderwijs geldt. Wat vindt u van zo’n verbod?

‘Dit verbod is verkeerd. Mannen mogen niet beslissen wat vrouwen dragen. Als ik mij fijn voel als ik een boerka wil dragen, wie gaat mij dan stoppen? Anderen mogen niet beslissen over mijn keuze. Mensen moeten leren dat vrouwen zelf mogen beslissen welke levens ze leiden. Wij vrouwen weten wat we willen dragen. We geven geboorte aan de mensen die de macht hebben. We geven leven. We weten hoe we onze levens moeten leven.’

In Nederland geldt sinds 2019 een boerka- en niqaabverbod. Wat vindt u daarvan?

‘Dat is ook verkeerd. Er zijn vrouwen die de boerka graag dragen. Zoals er ook vrouwen zijn, zoals ik, die liever geen boerka dragen. Ik persoonlijk haat de boerka. Maar we moeten de keuzevrijheid van vrouwen respecteren.

‘Verder vind ik het een kinderachtige discussie. Het moet niet gaan over de hoofdbedekking van de vrouw, maar over haar rechten, zoals het recht om naar school te mogen gaan.’

‘Ik persoonlijk haat de boerka. Maar we moeten de keuzevrijheid van vrouwen respecteren’

Wat is uw toekomstverwachting voor Afghanistan? Zijn er sprankjes van hoop?

‘Die zijn er absoluut. Ik geloof in vrouwen, in Afghanistan. Er zijn veel positieve ontwikkelingen.’

Kunt u een voorbeeld noemen?

‘Er is een Afghaanse provincie, Paktia, waar een school voor meisjes was geopend. De Taliban besloot de school te sluiten, maar meisjes protesteerden hiertegen. Zij gingen de straat op en zongen dat ze naar school willen gaan. Ze lieten van zich horen. Dat is een sprankje van hoop.

‘Paktria is een provincie waar de Pashtun in de meerderheid zijn, de grootste etnische groep in Afghanistan. Buitenstaanders associëren de Pashtun met de Taliban, maar deze Pashtun waren juist kritisch op de Taliban. Dat geeft mij hoop.’

Onderzoek: ‘kleurenblindheid’ houdt racisme juist in stand

0

Het idee ‘kleurenblind’ te zijn, dus verschillen in huidskleur ‘niet zien’. Klinkt misschien nobel, maar dit houdt juist structureel racisme in stand en kan het zelfs versterken. Dat concludeert onderzoek door een universiteit in de Amerikaanse staat Illinois, meldt het Amerikaanse blad Forbes.

Het gaat om een meta-analyse van studies naar kleurenblindheid tussen 1995 en 2019. Onderscheid werd gemaakt tussen een type kleurenblindheid waarbij men de raciale verschillen negeert om niet te polariseren en kleurenblindheid waarbij men structureel racisme simpelweg ontkent of minimaliseert.

De onderzoekers concluderen dat deze laatste vorm van kleurenblindheid zorgt voor meer racisme tegen mensen met een andere huidskleur. Ze zien ook dat mensen die structureel racisme ontkennen of minimaliseren eerder geneigd zijn om sociale ongelijkheid te accepteren en minder snel zich activistisch gedragen

Hoewel het eerste ‘niet-polariserende’ type kleurenblindheid niet leidt tot meer racisme, vinden de onderzoekers dit nog steeds een zorgwekkend fenomeen. De reden: het versterkt het idee dat mensen niet zoveel tegen racisme hoeven te doen.

Erdogan klaagt Duitse politicus aan die hem ‘rioolrat’ noemde

0

De Turkse president Erdogan heeft via een Duitse advocaat een aanklacht ingediend tegen de liberale FDP-politicus Wolfgang Kubicki. Kubicki had Erdogan eerder deze week als beschreven als ‘rioolrat’, en dat is volgens Erdogan belediging en laster.

Eerder al had Ankara de Duitse ambassadeur op het matje geroepen vanwege deze een ‘onwettige aanval op de eer van een ander’.

Kubicki zegt zich geen zorgen te maken. ‘Het feit dat de heer Erdogan ongeveer 200.000 soort gelijke procedures heeft laten starten sinds 2014 zegt alles. Ik kijk in ieder geval met gerust uit naar een eventueel juridisch geschil.’

Kubicki zei maandag bij een partijbijeenkomst van zijn FDP dat Duitsland niet ‘zomaar zijn armen weer moet openen’ voor een potentiële nieuwe golf vluchtelingen die zou kunnen binnekomen vanwege Erdogan, de ‘rioolrat’.

Erdogan heeft een deal gesloten met de Europese Unie om het aantal vluchtelingen terug te dringen wat voordelig is voor Turkije. ‘Toch zien we dat de vluchtelingenstroom via de Balkanroute weer toeneemt, wat opnieuw een uitdaging vormt voor het Duitse binnen-en buitenlands beleid’, aldus Kubicki.

Waarom die woordkeuze voor ‘rioolrat’? Kubicki verklaarde, toen deze week ophef ontstond: ‘Een rioolrat is een klein, schattig, maar ook slim en sluw wezen – daarom verschijnt de rat ook als hoofdrolspeler in kinderverhalen.’

Kubicki is niet zomaar iemand in de Duitse politiek. Hij is een van de meest prominente vertegenwoordigers van de FDP in de Duitse Bondsdag, waarvan hij ook vicevoorzitter is. Zijn partij zit samen met de linkse SPD en Die Grünen in de regeringscoalitie.

Israël wil nucleaire technologie delen met Marokko en andere moslimlanden

0

Israël is bereid zijn nucleaire technologie te delen met Arabische landen die de banden met Israël hebben verbeterd. De directeur van het Israëlische atoomagentschap IAEC zei dit op een conferentie van het Internationaal Atoomenergie Agentschap in Wenen.

IAEC-directeur Moshe Edri refereerde onder meer naar Marokko, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein, landen met wie de banden sinds 2020 zijn genormaliseerd. Zo’n samenwerking zou dan wel onder leiding van het IAEC moeten gebeuren, zei hij erbij.

Israël beschikt over zo’n tweehonderd kernwapens, die allemaal op Iran gericht staan. Israël is bang dat Iran, dat Israël als zijn aartsvijand beschouwt, over kernwapens zal komen te beschikken. Iran zegt inmiddels al technisch in staat te zijn om een kernbom te maken.

Israël heeft meermalen gedreigd Iraanse nucleaire faciliteiten aan te vallen als de nucleaire ambities van Iran niet op een diplomatieke manier worden ingedamd. Maar het Pentagon zei onlangs dat het onwaarschijnlijk is dat Amerika en Iran snel een nieuw atoomakkoord zullen sluiten.

In zijn toespraak zei IAEC-directeur Edri dat als Iran daadwerkelijk nucleaire wapens verkrijgt, dit ‘geen optie is die Israël, noch de wereld, kan tolereren’.

‘Iran blijft ballistische langeafstandsraketten ontwikkelen, testen en inzetten, in directe schending van resoluties van de VN-Veiligheidsraad, en steunt terroristische organisaties in het hele Midden-Oosten’, waarschuwde hij.