Deze ramadan stelt de Kanttekening elke dag een vraag aan een Nederlandse moslim. Hoe beleven zij de vastenmaand in coronatijd? Vandaag, op ramadan-dag 11, spreken we met Palwasha Muhammad Hassan. Zij woont met haar man en twee kinderen (dertien en zeven jaar) in Zeist.
(Thuis)werken en vasten: hoe houdt u dit vol?
‘Het combineren van het vasten en werken vind ik dit jaar eigenlijk wel meevallen. Vorig jaar was het best lastig en zwaar. Ik werk nu drie jaar bij de GGD als toezichthouder kinderopvang, maar vanwege Covid lag – vooral vorig jaar – het werk stil. De GGD heeft toen een beroep op ons gedaan om te stoppen met ons eigen werk en te helpen met de strijd tegen Covid. Ik heb vorig jaar dan ook van alles gedaan: zelf testen afgenomen, bij Klantcontact Bron- en Contactonderzoek gewerkt en afspraken gemaakt voor mensen om te komen testen. Daarna werd ik teststraatcoördinator, wat ik nog steeds deels doe. Op dit moment heb ik mijn reguliere werk. Daarnaast werk ik twee dagen in een teststraat. Ik zit dus niet fulltime thuis, want dat is helemaal niks voor mij. Werken op een teststraat is supervermoeiend, maar wel heel leuk.
‘Zo’n drie jaar heb ik in een asielzoekerscentrum gewoond. Ik moest lang wachten om uiteindelijk mijn verblijfsvergunning te krijgen. Dat was best een moeilijke tijd. Maar direct erna kon ik aan het werk. Daar ben ik nog steeds heel blij mee. Ik werk soms vijftig uur per week, en ik doe het met plezier. Mijn laatste jaren in Afghanistan kon ik niet vasten, omdat ik borstvoeding gaf. Dus ondanks de zware eerste jaren in Nederland keek en kijk ik nog steeds altijd erg uit naar de ramadan. Fijn dat dit weer kan. Hoewel de dagen heel lang zijn in Nederland en ik in mijn omgeving niet veel mensen ken die ook vasten, voelt deze maand toch heel speciaal.
‘Ik voel de druk van het werk op het moment niet, omdat ik veel energie krijg doordat ik mij dicht bij Allah voel’
‘Vorig jaar tijdens de ramadan werd iedereen verwend met lekkere dingen door de GGD. Iedereen werkte echt zeven dagen van zeven tot negen uur ‘s avonds. We kregen ijsjes aangeboden, dan weer pannenkoeken of koffie voor iedereen. Mensen boden mij ook lekkere dingen aan, maar ik moest aldoor zeggen: ’Nee, het is ramadan: ik vast.’ Niemand in mijn omgeving maakte hetzelfde mee als ik. Maar al dat lekkers deed mij weinig. Voor mij is het belangrijker om het gevoel te hebben dat ik dichtbij Allah ben. Dat geeft mij heel veel energie. Dat ik dit jaar voor een deel thuiswerk maakt het wel makkelijker nu.
‘De laatste week van de ramadan afgelopen jaar was mijn eerste week als bemonsteraar en mocht ik coronatesten afnemen. Het was heel warm, je hebt een pak aan met een mondkapje op en een spatscherm om, en je staat de hele dag. Dit jaar werk ik ook voor een deel thuis, en kan ik zelf bepalen welke tijden ik werk. Ik moet mijn productie halen, maar het maakt niet uit of ik dat in de avond doe of in de middag. Een ideale combinatie voor deze maand.
‘De ramadan is echt een heilige maand. Ik voel de druk van het werk op het moment niet, omdat ik veel energie krijg doordat ik mij dicht bij Allah voel. Ik heb overdag ook extra tijd, want ik ben niet bezig met het klaarmaken van eten, en heb zo meer tijd over. Het voelt voor mij ook wel alsof ik iets meer kan doen deze maand. Misschien is mijn concentratie ietsjes minder, maar echt veel last heb ik er niet van.’
