9.4 C
Amsterdam
Home Blog

Tofik Dibi onder vuur in Amsterdamse raad vanwege steun aan Palestijnen

0

Oud-Kamerlid Tofik Dibi (GroenLinks), tegenwoordig topambtenaar in Amsterdam Nieuw-West, zwijgt niet over de situatie in Gaza. Maar de manier waarop hij de Palestijnse zaak steunt roept weerstand op bij tegenstanders.

Deze week deelde Dibi op X een bericht van de marxistische webwinkel De Rode Lap, die satirische bedoelde stickers verkoopt. ‘Kraken is diefstal, behalve in Palestina’, stond op een sticker, die zogenaamd van de VVD was. ‘Israël heeft het recht om van Gaza een prachtige akker te maken’, luidde de tekst van de BBB-sticker. En ten slotte was er de CDA-sticker met de slogan ‘Normen, waarden, kinderen bombarderen’.

Kevin Kreuger, raadslid van de pro-Israëlische, uiterst rechtse partij JA21, was not amused. ‘Ik hoef aan niemand uit te leggen dat dit niet heel normaal gedrag is dat je zulke dingen ontwerpt en verspreidt. Je zet er partijen mee in een kwaad daglicht’, zei hij tegen de Amsterdamse zender AT5.

Volgens wethouder Hester van Buren hebben ambtenaren verantwoordelijkheid, maar ook het recht om hun mening te uiten. Ze geeft geen antwoord op de vraag of Dibi’s uitlatingen door de beugel kunnen of niet. ‘We willen een inclusieve stad zijn, waar we hopen dat we bij deze moeilijke kwesties elkaar opzoeken. We waarderen het dat we maatschappelijk betrokken ambtenaren hebben met een mening, alleen kunnen privé-uitlatingen wel zorgen voor ongemak, ook door de vorm die soms wordt gekozen. We moeten het gesprek blijven voeren.’

Frans parlementslid wil discriminatie haardracht verbieden

0

Het Franse parlementslid Olivier Serva wil dat discriminatie op basis van haardracht – en kaalheid – wordt verboden. Het wetsvoorstel wordt vandaag besproken in de Nationale Vergadering.

Nogal wat zwarte mensen hebben last van haardiscriminatie, zo bericht het Franse persbureau AFP. Bijvoorbeeld de influencer Kenza Bel Kenadil, die op haar werk kreeg te horen dat haar afrokapsel ‘onprofessioneel, vies en wild’ was.

Toen ze uiteindelijk als gastvrouw aan de slag ging bij een hotel in Zuid- Frankrijk werd ze door het management uitgescholden. ‘Of je gaat naar huis en verandert van kapsel’, brulde haar baas, ‘of je komt niet naar je werk’.

Het verhaal van Kenadil staat niet op zichzelf. Daarom wil Olivier Serva discriminatie op basis van haardracht – en kaalheid – verbieden. Mocht de wet worden aangenomen, dan is Frankrijk het eerste Europese land dat haardiscriminatie verbiedt.

In maart 2022 nam het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden de zogenoemde Crown Act aan. Crown staat voor Creating a Respectful and Open World for Natural Hair (het creëren van een respectvolle en open wereld voor natuurlijk haar). Haardiscriminatie op het werk is daar nu ten strengste verboden. Ook mag je mensen niet discrimineren op basis van hun haardracht bij federale overheidsprogramma’s, bijvoorbeeld bij huisvesting.

Doodsbedreigingen op Franse school om hoofddoek

0

Een uit de hand gelopen ruzie tussen een leraar en een moslimstudente vanwege de hoofddoek leidt tot opschudding in Frankrijk. De regering staat achter de leraar en verdenkt de moslima ervan dat ze haar docent valselijk beschuldigt van geweldpleging, zo meldt de BBC.

De Franse leraar eiste van de moslimstudente dat ze haar hoofddoek afdeed in de school, in lijn met de Franse wet. In Frankrijk geldt een streng seculier regime (laïcité). Hoofddoeken zijn op school verboden omdat die de scheiding van kerk en staat aantasten.

Toen het meisje dat weigerde, ontstond een woordenwisseling en wilde de leraar de hoofddoek ‘afrukken’, aldus de de leerlinge. Haar beschuldiging is op social media gaan circuleren en heeft zelfs tot doodsbedreigingen geleid.

De doodsbenauwde leraar, die anoniem wil blijven, heeft daarop per email zijn ontslag ingediend bij de school. ‘Ik heb uiteindelijk voor mijn veiligheid en die van de school gekozen’, verklaarde hij zijn beslissing.

In Frankrijk botert het al decennia niet tussen de moslimgemeenschap en de seculiere overheid. In 2020 en vorig jaar zijn er zelfs terreuraanslagen gepleegd op leraren. Samuel Paty (2020) werd publiekelijk onthoofd en Dominique Bernard werd doodgeschoten.

Imamoglu lijkt laatste hoop voor seculier Turkije

0

De lokale verkiezingen in Istanbul bieden aanwijzingen over de toekomstige koers van Turkije. Deze verkiezingen maken deel uit van een wereldwijd verkiezingsjaar in 2024. In 64 landen – waaronder Indonesië, India en de Verenigde Staten – vinden dit jaar verkiezingen plaats, of hebben al verkiezingen plaatsgevonden. Bijna de helft van de wereldbevolking gaat in 2024 naar de stembus.

De lokale Turkse verkiezingen beloven veel meer te zijn dan lokale opiniepeilingen. De uitkomst zal een indicatie zijn van waar het door verschillende crises getroffen Turkije naartoe zal gaan. Voor president Recep Tayyip Erdogan, de onbetwistbare en onverslaanbare heerser van het land sinds 2002, vertegenwoordigen deze verkiezingen een laatste kans om zijn autoritaire bewind permanent te vestigen. Voor de oppositiepartijen is dit een laatste kans om aan te tonen dat ze iets voorstellen en echt invloed kunnen uitoefenen. Verliezen de oppositiepartijen de verkiezingen, dan degraderen ze tot een marginaal verschijnsel in de politiek, vergelijkbaar met de oppositie in Azerbeidzjan die geen deuk in een pakje boter kan slaan.

De verkiezingen vinden plaats in een land dat wordt getroffen door een massale economische malaise. Turkije kampt met een stijgende inflatie van ongeveer 65 procent en groeiende armoede, mede omdat het geld steeds minder waard wordt. Veel groepen in de Turkse samenleving, vooral ouderen, mensen in de arme buitenwijken en op het platteland, zullen naar de stembus gaan met een intense ontevredenheid.

De verkiezingen vinden plaats in een land dat wordt getroffen door een massale economische malaise

Toch blijft een groot deel van de samenleving ondanks de economische problemen en groeiende armoede het bewind van president Erdogan steunen. Velen zien hem nog steeds als het enige redelijke alternatief om zich aan vast te klampen: ‘We kunnen in de problemen zitten, verarmd zijn, veel minder te besteden hebben, maar uiteindelijk is er niemand anders om ons van ellende te verlossen’, zei een bezorgde burger in een straatinterview, dat op social media verscheen.

Opiniepeilers zijn het erover eens dat in een overweldigend deel van de Anatolische provincies de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling AKP van president Erdogan – die een alliantie heeft met de ultranationalistische Partij van de Nationalistische Beweging MHP van Devlet Bahceli – aan de macht zal blijven. De AKP zal de lokale politiek blijven domineren, zowel in burgemeesterschappen als in de gemeenteraden. De enige uitzondering zal zijn in ongeveer een dozijn voornamelijk Koerdische provincies, waar de pro-Koerdische DEM Partij (Volkspartij voor Gelijkheid en Democratie, voorheen de Democratische Partij van de Volkere HDP) naar verwachting zal winnen, net zoals bij de laatste lokale verkiezingen in 2019.

Gaat Imamoglu de burgemeestersverkiezingen winnen of niet?

Maar een mogelijke overwinning van de DEM Partij in de Koerdische provincies in het zuidoosten van Turkije daagt de macht van Erdogan en zijn AKP niet uit. De ogen zijn gericht op Istanbul, waar de echte strijd zal plaatsvinden. In deze miljoenenmetropool nemen de huidige burgemeester Ekrem Imamoglu en Murat Kurum het tegen elkaar op. Imamoglu van de seculier-nationalistische Republikeinse Volkspartij CHP won in 2019 de burgemeestersverkiezingen van een AKP-kandidaat. Erdogan is vastbesloten om de grootste en belangrijkste stad van Turkije voor zijn AKP terug te winnen. Murat Kurum, een voormalige AKP-minister, moet het tegen de populaire burgemeester opnemen. Maar hierdoor wordt de race de facto tussen Imamoglu en de Turkse president zelf.

Imamoglu lijkt de laatste hoop te zijn voor ‘seculier Turkije’ om Erdogans eindoverwinning te voorkomen. Zijn charisma en sterke publieke steun hebben van de verkiezingen in Istanbul een nek-aan-nek race gemaakt. Gaat Imamoglu de burgemeestersverkiezingen winnen of niet? Dat zal afhangen van zijn vermogen steun te mobiliseren onder de versnipperde oppositie en zwevende kiezers. De zogenoemde ‘Tafel van Zes’, waarin zes oppositiepartijen zich vorig jaar hadden verenigd om Erdogan te verslaan bij de presidentsverkiezingen, is uiteengevallen. En het is de vraag of de Koerden opnieuw Imamoglu zullen stemmen, wat ze in 2019 nog wel deden. De DEM Partij komt met eigen kandidaten.

Het belang van deze verkiezingen gaat verder dan de lokale politiek. Eigenlijk zijn deze verkiezingen een referendum, een volksstemming over de koers van Turkije. Kiezers moeten beslissen over kwesties als islamisering, nationalisme en Turkije’s relatie met het Westen. De verkiezingsuitslag zal niet alleen de toekomst van Istanbul bepalen, maar die van heel Turkije.

Met andere woorden, de verkiezingen in Istanbul zijn een cruciaal moment in de geschiedenis van Turkije. De keuze van de kiezers zal de koers van het land voor de komende jaren vastleggen. De wereld kijkt gespannen toe terwijl Turkije op een kruispunt staat in zijn politieke en sociale ontwikkeling.

Ramadanfoto van Duitse voetballer leidt tot commotie

0

In Duitsland is ophef ontstaan rondom de Duitse international Antonio Rudiger die voor Real Madrid speelt. Hij plaatste aan het begin van de islamitische vastenmaand een foto op zijn eigen Instagram-account, gekleed in een wit gewaad, biddend op zijn knieën én met zijn wijsvinger omhoog. ‘Moge de Almachtige ons vasten en bidden accepteren’, schreef hij daarbij. Vooral de opgeheven wijsvinger heeft tot nare reacties geleid. Zo meldt de Duitse nieuwszender Welt.

De wijsvinger zou symbool staan voor ‘islamisme’ en ‘extremisme’, is de beschuldiging op sociale media, maar ook van oud-hoofdredacteur Julian Reichelt van dagblad Bild.

De speler zelf distantieert zich echter ‘krachtig’ van zulke aantijgingen en heeft een klacht ingediend tegen Reichelt bij het Duitse OM. Hij heeft wel een verklaring afgelegd over de wijsvinger die naar de hemel wijst.

‘Het gebaar dat ik gebruikte is de zogenaamde tawhid-vinger. In de islam wordt dit beschouwd als een symbool van eenheid en uniciteit van God’, aldus Rudiger die ook claimt dat het gebaar wijdverspreid is onder moslims. ‘Het is pas onlangs als onproblematisch gecategoriseerd door het federale ministerie van Binnenlandse Zaken’, voegt hij toe.

Ramadan als baken

Elke dag staan we als redactie voor een uitdaging: het kiezen van een onderwerp dat er echt toe doet voor jullie, onze lezers. In deze tijden, waarin het lijkt alsof de wereld één grote brandhaard is, worstelen we met onze missie om het nieuws óók vanuit een positieve hoek te belichten. 

Maar met 183 conflicten wereldwijd, het hoogste aantal in dertig jaar, en 459 gewapende groeperingen die bijna 200 miljoen mensen beïnvloeden, lijkt het bijna onmogelijk om aan deze missie vast te houden. En vergeet niet, de ontwikkelingen in Nederland zijn niet veel rooskleuriger. De tegenstellingen worden breder en dieper, constructieve oplossingen blijven uit. Denk bijvoorbeeld aan het radicaalrechtse kabinet dat nu in de maak is en de polarisatie als gevolg van de oorlogen in Gaza en Oekraïne. Aan de wooncrisis, de zorgcrisis en de migratiecrisis, die onze samenleving onder druk zetten. Deze situatie stelt ons voor een dilemma: hoe blijven we trouw aan onze positieve insteek te midden van zoveel leed?

‘De ramadan, de islamitische vastenmaand, is meer dan ooit een belangrijk baken’

Gelukkig zijn er lichtpuntjes. De ramadan, de islamitische vastenmaand, is meer dan ooit een belangrijk baken.     

Van mijn ouders en inspiratiebronnen heb ik geleerd altijd aan de kant van de oplossingen te staan. Eerst als mens en daarna als moslim moeten we een boegbeeld van veiligheid en rust zijn  – altijd, maar in de vastenmaand een beetje extra. Mensen uit de buurt moeten ons om hulp kunnen vragen. Als moslimgemeenschap moeten we klaar staan voor onze buren en de wijk. Dat is de essentie van de islam en moslim-zijn. Een belangrijke overlevering van de profeet is: ‘Een persoon die met een volle maag gaat slapen terwijl zijn buren honger leiden, is geen (echte) gelovige’. Een andere belangrijke overlevering over buren is: ‘Degene wiens buren niet veilig zijn voor het kwaad, zal het paradijs niet betreden

‘Een significant deel van de Nederlandse samenleving wil geen moslims en vluchtelingen’

Maar roeien we met deze houding niet tegen de maatschappelijke stroom in? Een significant deel van de Nederlandse samenleving wil geen moslims en vluchtelingen, zo bleek uit de verkiezingsuitslag van november. 

Toch wil ik het deze maand juist over goede en mooie initiatieven hebben, initiatieven die uit de ramadan voortvloeien. Deze vastenmaand betekent een periode van bezinning en saamhorigheid. Een moment om stil te staan bij de grote vragen van het leven. Wie ben ik? Waar ga ik naartoe? Ben ik goed bezig? Wat vinden mijn geliefden en mijn omgeving van mij? De essentie van het leven is hoe je je verhoudt tot de ander. We zijn ten diepste met elkaar verbonden.

‘En ik mis – vooral tijdens de ramadan – de nabijheid van mijn ouders’

Deze ramadan dwaalden mijn gedachten steeds af naar mijn ouders in Turkije. Ik zie aan mijn vrouw hoe gelukkig zij is als ze samen met haar vader en moeder het vasten verbreekt. Mijn eigen ouders in Turkije kan ik sinds de zogenaamde ‘couppoging’ niet meer zien. En ik mis – vooral tijdens de ramadan – de nabijheid van mijn ouders. Dat raakt me.  

Maandag (25 maart 2024) was ik uitgenodigd voor een landelijke bijeenkomst in Nijmegen. Daar hoorde ik dat Hizmet-sympathisanten dit jaar in heel Nederland maar liefst driehonderd iftars hebben georganiseerd en nog gepland hebben. 

Zulke bijeenkomsten worden uit eigen middelen gefinancierd en kosten veel tijd. Koken voor honderden bezoekers, een locatie regelen, enzovoort. Het is geweldig dat dit gebeurt. Het geeft mij hoop voor de toekomst.

‘Ik denk dat de ramadan nu al een succes is’

Natuurlijk zijn er ook andere islamitische organisaties die zich belangeloos voor de ander inzetten. Honderden moskeeën en andere organisaties zetten zich deze heilige maand in voor de daklozen, hun buren en hun omgeving. Ik denk dat de ramadan nu al een succes is, door duizenden Nederlanders – met verschillende religieuze en etnische achtergronden, van verschillende klassen, opleidingsniveaus en generaties – bij elkaar te brengen en te verbroederen. 

Kortom, deze maand herinnert ons eraan dat er ruimte is voor optimisme, verbinding en dialoog. Ondanks alle oorlogen, ondanks alle onderlinge verschillen. Ramadan leert ons een les in medemenselijkheid en samenleven. Dat is iets wat we juist nu, anno 2024, niet mogen vergeten. Voor Nederlandse moslims ligt onze toekomst hier in Nederland, niet in Turkije, Marokko of elders. Wij moeten investeren in een samenleving die ruimte biedt voor iedereen. En niet alleen tijdens de ramadan. Over ruim een maand is het tijd voor de vrijheidsmaaltijden, als we mogen vieren dat Nederland 79 jaar vrij is. Ik kijk ernaar uit.

Kamer wil pro-Palestina activisme aanpakken, activisten maken zich zorgen

0

De Tweede Kamer wil het demonstratierecht van Palestina-activisten inperken. ‘Jodenhaat laait weer op. Dit is niet demonstreren, dit is intimideren’, schrijven dertien van de vijftien partijen in het parlement in een verklaring. Alleen Denk en Forum voor Democratie konden zich niet in de tekst vinden. Veel pro-Palestijnse activisten maken zich nu zorgen over de demonstratievrijheid.

‘Met afschuw zien wij dat Jodenhaat terugkeert op plekken waar iedereen vrij en veilig moet kunnen samenkomen’, verklaren de dertien partijen. ‘Jodenhaat blijkt niet alleen iets van lang geleden, maar laat weer op. Dit is niet demonstreren, dit is intimideren. Dat moet stoppen. En wel nu.’

Aanleiding van deze brief is een actie van enkele pro-Palestijnse activisten, die afgelopen weekend het optreden van zangeres Lenny Kuhr verstoorden. De demonstranten klommen het podium op en riepen dat Kuhr een ‘zionist’ en een ‘terrorist’ is.

Volgens critici deden de demonstranten dit omdat ze Joods is. De demonstranten zelf wezen echter op het feit dat Kuhr de staat Israël steunt en zich in oktober voor de militaire operatie in Gaza uitsprak en dus ook verantwoordelijkheid draagt voor de genocide aldaar.

Pro-Israëlische politici veroordelen de actie. ‘Ze hebben onze grenzen wagenwijd opengezet, links-extremisten hun gang laten gaan, alle waarschuwingen jarenlang in de wind geslagen, collectief de andere kant opgekeken, en klagen nu over groeiend antisemitisme. Had eerder geluisterd dan was ons veel ellende bespaard gebleven’, reageert Geert Wilders boos. VVD-leider Dilan Yesilgöz, die met de xenofobe PVV-leider onderhandelt over een te vormen rechts kabinet, veroordeelt de actie ook. ‘Dit heeft niets met ‘pro-Palestina’ te maken, dit is anti-Joods.’ Gert-Jan Segers, oud-leider van de ChristenUnie, trekt zelfs een vergelijking met de Holocaust. ‘Pro-Palestijnse activisten gingen weer eens op Jodenjacht’, schreef hij op X. ‘Zoals Sobibor begon met een bordje in het Vondelpark, zo kan dit alledaags antisemitisme het begin zijn van een nieuwe pogrom.’

Veel pro-Palestijnse activisten hebben kritiek op de verklaring, omdat kritiek op Israël vaak al te gemakkelijk als antisemitisme wordt geframed. Ze zijn bang dat de demonstratievrijheid in het gedrang komt. ‘Deze verklaring tekenen is zeer kwalijk’, schrijft het populaire account Links in het Nieuws op X. ‘De protesten die pro-Palestijnen voeren zijn nóóit tegen Joodse mensen. De ondertekenende partijen brengen activisten én Palestijnen actief in gevaar.’

Ook GroenLinks-activiste Sabine Scharwachter, een warm pleitbezorger voor de Palestijnse zaak, is kritisch. Dat de pro-Palestijnse activisten zich zouden hebben laten leiden door antisemitisme is volgens haar een ‘grove leugen’. Dit is ook de mening van Seada Nourhussen, hoofdredacteur van One World. De rel rond Lenny Kuhr leidt volgens haar af van Gaza. ‘We have a bigger fish to fry.’

Historica Nadia Bouras (Universiteit Leiden) vindt het ook onzin dat iedereen nu Jodenhaat roept. Ze wijst vanochtend op een fascinerend stukje televisie bij OP1. ‘Gijs Groenteman, een Jood, vertelde dat hij niet overtuigd was van Jodenhaat bij Kuhr.’ Maar hij werd meteen overstemd door Mirjam Bikker van de ChristenUnie en Dilan Yesilgöz van de VVD. Bouras. ‘Nuance was verboden. De minister wilde zelfs de ‘Jodenhaters’ van hun bed lichten.’ Bouras is daarnaast ook heel kritisch op Ronnie Naftaniel, oud-directeur van het CIDI, die concrete maatregelen voorstelt om ‘intimidatie van Joden’ tegen te gaan, zoals subsidiekorting voor instanties die ruimte bieden aan intimidatie van Joden en de instelling van een speciale politie-eenheid. ‘Antisemitisme is al strafbaar in Nederland. Deze voorstellen van de ex-voorzitter van het CIDI zijn een verkapte oproep tot strafbaarstelling van solidariteit met Palestina en kritiek op de staat Israël (zie Duitsland). Dit is ondermijning van de rechtsstaat.’

Er zijn echter ook pro-Palestijnse activisten die de actie tegen Kuhr te ver vinden gaan. Gerard Jonkman van The Rights Forum, een pro-Palestijnse NGO die is opgericht door wijlen Dries van Agt, nam afstand van de actie tegen Kuhr. ‘Ik vind de actie uitermate zinloos en verwerpelijk’, zei Jonkman eergisteren tegen Nieuwsuur. ‘Ik denk niet dat dit de manier is waarop de Palestijnse zaak geholpen is. Op dit moment vindt er een enorme genocide plaats in Gaza. Dat moet je op een andere manier aankaarten en dat kan door debat.’

Eerste pop-up tentoonstelling van het Slavernijmuseum

0

Morgen start een pop-up tentoonstelling over verzet tegen slavernij, die te zien zal zijn in het Verzetsmuseum in Amsterdam. Het Nationaal Slavernijmuseum opent pas in 2030 of later de deuren. De expositie is een voorproefje, zo vertelt kwartiermaker Peggy Brandon aan AT5.

Een van de verhalen die de pop-up tentoonstelling vertelt is die van de 17-jarige Frits Mosquette, die in Nederland woonde. Zijn vader had drie maanden in Suriname gewerkt, totdat hij plotseling overleed. Hij had zijn vrouw, Frits’ moeder, brieven geschreven over de wrede behandeling die slaafgemaakten ten deel viel: een peuter die zweepslagen kreeg en de moeder die daartegen protesteerde en werd afgeranseld.

Toen Frits jaren later de brieven van zijn vader las, en het beroemde boek Unlce Tom’s Cabin van Harriet Beecher Stowe, besloot hij een actiecomité in het leven te roepen: het Jongelings Genootschap ter Afschaffing van de Slavernij. Frits en zijn vrienden schrijven brieven aan de regering en lobbyen bij invloedrijke Nederlanders, om hen te overtuigen dat slavernij een morele misdaad is.

‘Iemand heeft voor ons onderzoek gedaan en kwam uit bij zijn familie’, zegt Brandon. ‘Die hadden nog archiefstukken liggen, maar wisten zelf de geschiedenis niet. Het is mooi om die geschiedenis terug te kunnen geven.’
Het is de bedoeling dat het Nationaal Slavernijmuseum rond 2030 wordt geopend. Het museum moet op de Kop van Java komen te liggen. Maar voor die tijd wil het museum al exposities organiseren, om zo te laten zien wat het zou kunnen worden, aldus Brandon.

Duitse predikant verliest baan door kandidatuur extreemrechtse AfD

0

Een dominee uit Saksen-Anhalt is uit zijn ambt gezet, nadat hij zich kandidaat had gesteld voor de extreemrechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) in de gemeenteraad. De protestantse kerk acht de ideeën van die partij onverenigbaar  met de eigen christelijke principes, aldus de Duitse nieuwszender ZDF.

Hoewel de kerk het belangrijk vindt dat predikanten maatschappelijk actief zijn, schrijft ZDF, wordt er een grens getrokken bij partijen die grondwettelijk ‘twijfelachtige standpunten’ innemen.

De dominee, Martin Michaelis, is het daarmee oneens. Hij vindt dat er ‘geen goede theologische rechtvaardiging’ voor het ontslag is gegeven. De kerk wil op een later moment ‘de dialoog’ aangaan met haar ex-werknemer.

De Duitse predikant kreeg bekendheid tijdens de coronapandemie, toen hij openbare diensten voorging, ondanks een negatief advies voor bijeenkomsten. Ook nam hij herhaaldelijk deel aan anti-regeringsdemonstraties waarbij de coronavirusmaatregelen werden bekritiseerd. Hij sprak zich publiekelijk uit tegen de preventieregels van de staat en de kerk.

Amsterdamse ‘studenten’ blokkeren tentamens vanwege Palestina

0

Op het Amsterdam University College (AUC) konden gisterochtend geen tentamens afgenomen worden. Palestina-demonstranten hadden de ingangen naar de zalen versperd. De politie was meerdere malen op de universiteit om de blokkades op te heffen. Zo meldt universiteitsblad Folia.

Sinds het uitbreken van de Gaza-oorlog is het al maanden onrustig op de universiteit. Palestina-demonstranten eisen een zogenoemde ‘academische boycot’ van Israëlische instellingen. Ze betichten het AUC van samenwerking met Israëlische universiteiten, die apartheid en de bezetting van Palestina zouden legitimeren.

Het is volgens de decaan van het AUC, Martin van Hees, niet bekend of de demonstranten ook studenten zijn, omdat de demonstranten hun gezichten hebben bedekt, meldt Folia. 

‘Hoewel we het recht om te protesteren in Nederland respecteren, zijn daar wel voorwaarden aan verbonden. Een blokkade van onderwijsfaciliteiten vinden we onacceptabel’, aldus Van Hees.

De demonstranten willen verder dat de UvA en de VU de ‘voortdurende genocide op het Palestijnse volk onder het apartheidsregime’ veroordelen.

‘De UvA moet stoppen met het onderdrukken van protesten door middel van dergelijke acties’, citeert Folia een demonstrant. ‘Voor Oekraïne en Black Lives Matter was het geen probleem, waarom nu wel?’

De politie heeft vijf demonstranten gearresteerd.