Nieuwtjes lekken nooit toevallig uit. Voor de buitenstaander lijkt dat weliswaar zo, maar ze zijn meestal zorgvuldig gepland. Dat geldt ook voor het politieke nieuws van dit weekend: HP/De Tijd bracht het verhaal dat Denk-leider Tunahan Kuzu een ‘grensoverschrijdende relatie’ met een vrouwelijke medewerker heeft gehad.
Het nieuwtje komt een week na Kuzu’s aankondiging dat hij na de verkiezingen van volgend jaar de actieve politiek verlaat en per direct het fractievoorzitterschap neerlegt. Zijn functie heeft een te grote impact op zijn leven, schreef hij. Dat bleek dit weekend onzin: Kuzu is onder druk gezet om te vertrekken.
De achtergrond laat zich niet zo gemakkelijk samenvatten: Kuzu had tot ergens in 2018 een ‘grensoverschrijdende’ relatie met een vrouwelijke Denk-medewerker. Zij beschuldigt hem van machtsmisbruik en ongewenst gedrag. Volgens Denk was de vrouw helemaal geen medewerker. Kuzu vertrok vervolgens tijdelijk als fractievoorzitter.
Er zijn meerdere verhalen over dat vertrek. Destijds was de relatie niet bij het grote publiek bekend en zei Denk dat Kuzu de lokale fracties ging trainen. Deze week zei Denk opeens iets anders: Kuzu moest weg vanwege de affaire.
Denk geeft dus toe in 2018 te hebben gelogen over het tijdelijke vertrek van Kuzu als fractievoorzitter. Maar het wordt erger: ook de versie die Denk deze week met de buitenwereld deelde klopt niet, meldt NRC. Kuzu ging destijds wel degelijk de lokale afdelingen trainen, maar niet als straf voor de ontdekte affaire. Selcuk Öztürk had er geen tijd voor.
De vrouw heeft Kamerlid Farid Azarkan destijds op de hoogte gesteld van de ‘grensoverschrijdende relatie’. Hij deed er niks mee. Vreemd: de affaire paste – zegt Denk nu – niet bij de kernwaarden van de partij, maar Azarkan vroeg zich alleen maar af wat in deze nieuwe situatie zijn kansen op het partijleiderschap zouden zijn.
De vrouw ging vervolgens maar naar Kamervoorzitter Arib, die haar adviseerde aangifte te doen. De vrouw deed dit uiteindelijk niet. Zaak gesloten, zou je denken, maar niet bij Denk.
Dit jaar ging Selcuk Öztürk er alsnog mee aan de slag. In maart confronteerde hij Kuzu met de twee jaar oude zaak. Dit was tegen de wil van de vrouw. Vreemd: Öztürk had kennelijk in 2018 nog geen fundamentele problemen met de zaak, die toen immers niet tot Kuzu’s vertrek leidde. Toen waren er nog geen kernwaarden geschonden, maar nu – twee jaar later – opeens wel.
Denk in de Tweede Kamer is een slangenkuil die je je ergste vijand nog niet toewenst
Zit Kuzu fout? Over buitenechtelijke relaties kan iedereen het zijne denken, maar of de relatie ‘grensoverschrijdend’ was, staat niet vast. Daar is – behalve de verklaring van de anonieme vrouw – geen bewijs voor. Kuzu ontkent het. Een aangifte ligt er niet.
Al met al is dit verhaal een mooie manier om karaktermoord te plegen: niemand weet of Kuzu fout zat, maar waar rook is, is vuur, nietwaar? Geen Denk-lid zal er nog voor pleiten dat Kuzu moet blijven.
Er zijn twee opties. De eerste is dat al in 2018 duidelijk was dat de relatie niet door de beugel kon. Waarom kraaide er bij Denk toen geen haan naar? Waarom kwam Azarkan niet in actie? Waarom is Kuzu toen niet uit de partij gezet? De tweede optie is dat het al in 2018 een storm in een glas water was. Maar waarom speelt deze affaire dan nu weer op?
Zo komen we bij het uitlekken van dit soort schandalen. Dat gebeurt nooit toevallig. Azarkan komt er niet mooi uit: of hij heeft een serieuze klacht over Kuzu genegeerd, of hij laat het nu gebeuren dat Kuzu moet vertrekken op basis van een zaak die al was afgedaan.
Voor Öztürk geldt hetzelfde: hij wist al langer van de relatie en vond die kennelijk in 2018 niet ernstig genoeg. Waarom komt hij er nu dan op terug? De enige logische conclusie is dat Denk in de Tweede Kamer een slangenkuil is die je je ergste vijand nog niet toewenst.
