Home Columns De PVV hoort niet in de regering thuis

De PVV hoort niet in de regering thuis

We kregen de afgelopen weken al een voorproefje van wat de PVV aan de macht betekent. Verkapte dreigementen aan het adres van pers en politieke tegenstanders als zij het zouden wagen deelname van de Wilderspartij aan de regering te blijven bekritiseren.

Niets: ‘premier van alle Nederlanders’. We zagen een partijleider die pretendeert zich reuze constructief op te stellen, maar intussen het xenofobe vuurtje blijft opstoken door zich in Kijkduin te vertonen. Het PVV-partijprogramma maakt ook duidelijk, wie de PVV onder ‘alle Nederlanders’ verstaat. Uiteindelijk alleen degenen die Wilders’ ideologie onderschrijven. Uitgesloten is daarentegen vrijwel iedereen met buitenlandse wortels, waaronder één miljoen moslims.

‘Het volk’ heeft gesproken, het heeft de PVV de grootste gemaakt en ‘wil’ dus een coalitie met Wilders. En wee degene die zich daar niet bij neerlegt. Zij die dat niet willen, behoren gewoon niet tot het volk. Zij zijn ‘de elite’ die het volk zijn rechtmatige leider ontzegt. Het is, en ik zeg dat niet snel, de taal van het fascisme.

Er bestaat geen ‘mildere’ Wilders. Er bestaat alleen een Wilders die zich, nu hij de macht ruikt, eventjes milder voordoet om die macht ook te krijgen. Vergeet daarbij één ding niet: wie zij werkelijk zijn, maken zulke lieden duidelijk als zij hun aanhang met leugens ophitsen, niet als zij aan de onderhandelingstafel aanschuiven.

Het is, en ik zeg dat niet snel, de taal van het fascisme

Wilders’ woordvoerder Sebastiaan Kruis – zelf adoptiefimport uit Colombia – twitterde naar aanleiding van protestdemonstraties tegen de Israëlische terreurbombardementen: ‘Den Haag de-islamiseren i.p.v. de haat faciliteren. Huis voor huis, straat voor straat, wijk voor wijk Den Haag weer vrij maken van deze geïmporteerde haatideologie. Keuze is simpel: aanpassen of wegwezen.’

Tachtig jaar geleden heette zoiets een razzia. De NSB, waarvan de zogeheten prinsenvlag door de PVV is omhelsd, deed daar indertijd gretig aan mee. ‘Mussert of Moskou’, was de leus waarmee die partij zich in de jaren dertig tegen ‘de elite’ keerde. Dat is dan inmiddels ‘Mussert en Moskou’, gezien het feit dat Wilders zich in het verleden door Poetin heeft laten fêteren en zich in ruil daarvoor tegen militaire steun aan Oekraïne keert.

Dat Nederland zo diep is gezonken, dat het nu als eerste West-Europese land een rechts-extremistische partij de grootste heeft gemaakt, heeft uiteraard meerdere oorzaken. Het cynische nihilisme en het electorale opportunisme van de VVD heb ik in mijn vorige column al genoemd.

Daaraan valt dan ook nog het door deze partij jarenlang voorgestane perverse neoliberale beleid toe te voegen. De vermarkting van de hele samenleving – waardoor onder meer de grote tekorten aan (betaalbare) woningen zijn ontstaan. Hiervan krijgen nu – ook dankzij diezelfde VVD – vluchtelingen de schuld. Het geldt trouwens voor meer door haar geïnitieerde zaken, waarvan men in de villawijken profiteert en waarvoor men in de volkswijken de prijs betaalt.

Maar een tweede belangrijke factor is de ‘normalisering’ van de PVV in het parlement. Dat we het kennelijk normaal moeten vinden dat een dergelijk abjecte partij gewoon meedraait en, in de vorm van Martin Bosma, al jaren een vicevoorzitter van de Tweede Kamer levert. En dat hij nu, op grond van anciënniteit en ervaring, vanwege de PVV-zege, serieus in de running schijnt te zijn voor het Kamervoorzitterschap zelf. Ja, want hij is zo’n goede technischer voorzitter, heet het dan.

Alsof een Kamervoorzitter niet ook het gezicht is, niet in de laatste plaats ook het morele gezicht, van het parlement naar buiten toe. Alsof Bosma niet de vertegenwoordiger is van een partij, waarvan de leider de Kamer voor een nepparlement heeft uitgemaakt en voortdurend de bestaande democratische rechtsorde en rechtstaat – waarvan dat parlement de belichaming vormt – met zijn ongrondwettige oproepen tot discriminatie ondermijnt.

Wilders wordt door de andere parlementariërs teveel gezien als een collega, eentje die het bovendien door bedreigingen persoonlijk moeilijk heeft. In plaats van als de vijand die hij is, omdat Wilders zich zelf als vijand van de bestaande democratische rechtsorde opstelt.

Dat men dat niet breed beseft, maakt duidelijk hoezeer elk moreel benul uit de Nederlandse politiek is weggevloeid. Dit is ook mede door toedoen van het visie- en daarmee ook moraalloze beleid van Rutte. En daarom verschuilt men zich, nu vooral ter rechterzijde, achter ‘de juiste procedures’.