Marokkaanse Nederlanders gaan vaker dan andere Nederlanders met een migratieachtergrond ‘terug’ naar het land van hun ouders. Gevoelens van uitsluiting en een verlangen naar een vrij leven liggen hieraan ten grondslag. Dat blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit.
De Rotterdamse onderzoekers Warda Belabas en Petra de Jong spraken vijfentwintig Marokkaanse Nederlanders die in Marokko wonen en zochten naar de redenen van hun vertrek uit Nederland.
De rode draad in hun verhaal is het gevoel van uitsluiting, door vijandige uitlatingen naar migranten en specifiek moslims toe. Daarbij spelen ook directe ervaringen van discriminatie en intolerantie een belangrijke rol om Nederland vaarwel te zeggen.
Deze vijandigheid gaat Marokkaanse Nederlanders niet in de koude kleren zitten, blijkt nu. ‘De zoektocht naar vrijheid om te kunnen zijn wie je wilt zijn, zonder voortdurend tekst en uitleg te hoeven geven, speelt een belangrijke rol in de beslissing om te migreren naar Marokko’, schrijven de onderzoekers. Ook noemen de vaak hoogopgeleide migranten de prestatiegerichte Nederlandse cultuur, waar maar weinig ruimte zou zijn voor spontaniteit, flexibiliteit en ontspanning als reden van vertrek.
In Marokko blijkt de sociale kring van de migranten in veel gevallen te bestaan uit andere Marokkaanse Nederlanders die zich in het land hebben gevestigd.
