Sinds enkele weken heeft Rotterdam er een kunstinstelling bij: Galerie NOIR NOIR. De galerie is gevestigd op station Rotterdam-Alexander en biedt een inkijk in de Afro-Caribische cultuur van de stad.

‘Wanneer creatieve makers van Afro-Caribische of Afrikaanse afkomst hun ding willen doen op duurzame wijze ze, kunnen ze vaak alleen terecht bij bepaalde instellingen op basis van een diversiteits- en inclusie beleid. Place making noemen ze dat. Maar ik wilde een instelling waar ik de regels en het beleid bepaal. In het verleden heb ik diverse kunstmarkten georganiseerd namens mijn bedrijf Afrique Magique, nu gaan we het grootser aanpakken’, vertelt initiatiefnemer Sigmar Vriessde.

Door middel van exposities, educatietrajecten, netwerk evenementen en professionaliseringstrajecten wil hij artistieke expressie en creativiteit stimuleren. Niet alleen door het werk te tonen van kunstenaars, muzikanten en andere makers, maar ook door hen in contact te brengen met de juiste mensen.

Het kostte de nodige moeite en tijd om een geschikte locatie te vinden. Aanvankelijk wilde Vriessde een leegstaand pand bij Station Rotterdam-Zuid betrekken, maar dat was niet mogelijk. De NS kwam zelf met een alternatief: een leeg winkelpand op treinstation Rotterdam-Alexander, vertelt Vriessde. ‘Die NS-manager begreep mijn visie. Hij gaf mij de kans om hier iets heel moois neer te zetten.

‘Zo kunnen we steeds weer een nieuwe opening organiseren’

‘Het idee is dat één maker, als onderdeel van een groep van zes kunstenaars, voor een maand de hoofdkunstenaar is, en voor een groot deel mag bepalen hoe de galerie is ingericht. Vervolgens is een andere maker aan de beurt. Zo kunnen we steeds weer een nieuwe opening organiseren.’

Verder is het bedoeling dat bezoekers worden verleid om terug te komen, gaat hij verder. ‘Eerst komen ze misschien 5 à 10 minuten kijken, voordat ze hun trein of metro pakken. Maar als ze het leuk vinden, komen ze een volgende keer weer terug. Op een gegeven moment gaan ze onze instelling als een kunst en cultuurpodiumervaren.’

Op zaterdag 5 juli vond de opening plaats, in samenwerking met North Sea Round Town. Er kwamen een kleine honderd mensen op het event af. Zeven toonaangevende performers gaven een gezamenlijke muzikale voorstelling. ‘De Koreaanse zangeres Rydia kijkt met veel enthousiasme terug op die avond. Ze vertelde dat ze muziek had gemaakt met artiesten die hele andere genres vertegenwoordigen, die samen spontaan iets heel nieuws creëerden.’

Vriessde vindt het ook belangrijk om als NOIR NOIR verhalen te vertellen over het onbekende Rotterdam. ‘We lieten beelden zien over het culturele leven van Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toen woonden en werkten er al Surinamers op Katendrecht, waar jazzcafés waren en bordelen. Duitse soldaten mochten daar van hun officieren niet komen, want jazz werd gezien als een ontaarde muzieksoort, maar ze deden het wel. Het is een onbekend verhaal over de oorlog dat meer mensen zouden moeten horen.’

Behalve een tentoonstellingsruimte en een plek waar events en workshops worden georganiseerd is NOIR NOIR een vooral ook een ontmoetingsplek, met een sterke sociale functie. ‘Prins Alexander is een van de dichtstbevolkte gebieden van Rotterdam, maar hier zijn nauwelijks kunst en culturele faciliteiten. Vrijwel de meeste voorzieningen zijn in het
centrum van Rotterdam. Mensen komen hier ook om een praatje te maken, vooral ouderen. Ik heb mij door de gemeente laten vertellen dat er veel eenzaamheid is onder hen. Deze mensen hebben behoefte om hun verhaal te vertellen, zodat ze gezien en gehoord worden.’

De volgende activiteit bij NOIR NOIR vindt op 29 augustus plaats. Dan treedt de Kaapverdiaans-Rotterdamse kunstenares Nadia Delgado op.