De vrede van Alaska is er niet van gekomen. Logisch ook: het is geen plek om vrede te stichten. Hooguit kun je er een conflict bevriezen. President Trump had je misschien kunnen paaien met een vredesverdrag in Jamaica. Dat hoort tenslotte ook bij de Verenigde Staten. Zon, palmbomen, muziek van Bob Marley op de achtergrond – misschien kun je daar zelfs wereldvrede mee afdwingen.
In Alaska stapte de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, rillend in een dikke trui uit de auto. Op die trui stond CCCP. Dat staat voor Союз Советских Социалистических Республик. In het Nederlands werd dat afgekort tot USSR: de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken. Voor iedereen die na 1980 geboren is, zegt dat al nauwelijks meer iets.
Je kunt Lavrov moeilijk kwalijk nemen dat hij zo’n bejaardentrui aantrekt. Zijn werkterrein is inmiddels flink ingeperkt. Hij kan als minister van Buitenlandse Zaken eigenlijk alleen nog in Noord-Korea op de thee. Heel soms mag hij bij de Arabieren aankloppen, maar die zorgen er wel voor dat hij niet te vaak langskomt. Arabië is uitgegroeid tot een diplomatiek centrum en zal hem op gepaste afstand houden.
Heel soms mag hij bij de Arabieren aankloppen
De Franse president Macron stelde voor om het volgende overleg dan maar in Genève te houden. In zijn hart had hij liever Versailles voorgesteld. In de tsarentijd was de Russische adel immers dol op Frankrijk en spraken ze in hun salons Frans. Tsaar Poetin zou dat vast wel waarderen. Maar Versailles heeft geen blijvende vrede gebracht; eerder het zaadje voor de Tweede Wereldoorlog.
Zwitserland heeft een lange traditie van verdragen. Het Verdrag van Sèvres was voor de Ottomanen een bittere pil. Zelfs vandaag krijgt een Turk bij het horen van die naam bijna kotsneigingen. Het Verdrag van Lausanne, dat leidde tot de oprichting van het huidige Turkije, houdt de Turkse samenleving nog altijd bezig. Had men toen echt niemand anders dan die dove Ismet Inönü kunnen sturen om meer uit de onderhandelingen te slepen?
Als stad kun je je naam dus maar beter niet verbinden aan vredesonderhandelingen. Je maakt er nooit iedereen blij mee.
Vorige maand reed ik door Schengen, een vredig dorpje in Luxemburg, omringd door bosrijke heuvels. Het Verdrag van Schengen staat symbool voor het vrije verkeer binnen de Europese Unie. Dat geeft vrijwel iedereen een goed gevoel.
Nu u hier toch bent...
Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.
Vertel mij meer!