De Duitse auto-industrie zit in de problemen. China dumpt auto’s op de markt. Duitse bedrijven, die hun werknemers wel fatsoenlijke lonen betalen en goede arbeidsvoorwaarden bieden, kunnen hier niet tegenop. Jammer dat weinig mensen zich ervan bewust zijn dat, wanneer de Duitse industrie in een neerwaartse spiraal terechtkomt, heel Europa meegesleurd zal worden. Dan zullen we overgeleverd zijn aan de genade van China.

Na een ingreep vanwege een terugroepactie van de auto begonnen we een geluidje te horen wanneer we op de snelweg reden. Ik belde de garage en deed mijn verhaal. ‘We maken een afspraak. Dan zal de monteur met u een proefrit maken’, zei de medewerker aan de telefoon.

De Syrische monteur van de Nederlandse dealer van het Duitse automerk bedekte de bijrijdersstoel met een plastic zeil, zodat mijn auto schoon bleef. Overigens zag zijn monteursoutfit er op deze vroege ochtend schoon uit, maar protocol is protocol.

‘Ik vermoedde dat hij ook mijn mentale toestand aan het testen was’

Ik vertelde dat ik het geluidje hoorde bij een snelheid van 100 kilometer per uur. Ik reed 100. Hij vroeg of ik het geluidje hoorde. Ik vermoedde dat hij niet alleen de auto, maar ook mijn gehoor en mijn mentale toestand aan het testen was. ‘Ik hoor geen geluid’, zei ik. Dit maak ik vaak mee bij patiënten: ze hebben ergens pijn, maar zodra ze bij mij op het spreekuur zijn, is de pijn verdwenen. Ik vertelde dit aan mijn autodokter.

Gefrustreerd door het uitblijven van het irritante geluid, waar we al enkele maanden last van hadden, zocht ik een rustigere snelweg om wat harder te rijden. Bij een snelheid van 120 kilometer per uur kwam het verlossende geluid. De monteur hoorde het. Bij het afdalen van een helling was het duidelijk hoorbaar. De monteur zocht naar huis-, tuin- en keukenoplossingen. Hij deed een klepje van de ventilatie dicht. Hij haalde de geldmuntjes uit het bakje. Niets hielp; het geluid bleef. ‘We zullen het in de garage verder onderzoeken’, gaf de monteur aan. Ik mocht terugrijden.

‘Soms komen mensen met de klacht dat ze een geluid horen. We rijden dan met ze mee, maar wij horen niets’, vertelde hij. Opgelucht nam ik afscheid van de monteur, die mij gezond verklaarde.