De Mijnsherenpleinkerk doet bij velen geen belletje rinkelen en dat is helemaal niet raar. Dit is een doorsnee gereformeerde kerk zoals er tientallen in Nederland zijn gebouwd en waarvan er ook velen weer zijn gesloten. Toch is er iets bijzonders aan de hand: deze kerk in een van de armste delen van Rotterdam Zuid heeft een nieuwe bestemming gevonden. Toen de gereformeerden hier twintig jaar geleden vertrokken nam de Victory Outreach Church het gebouw over.

Deze internationale kerk met vestigingen over de hele wereld zit sindsdien ook in Rotterdam. De aanpak is Amerikaans: de voorganger houdt een energieke preek, er is een band met opzwepende muziek en in de kerk staan losse stoelen zodat de gelovigen bij het zingen niet hoeven te blijven zitten. In alles is deze kerk anders dan wat deze ooit was: lange houten banken waar gereformeerden melodie-loze gezangen opdreunden onder begeleiding van een groot kerkorgel.

Waarom vertel ik u over deze kerk? Een paar weken geleden was ik hier bij een bijeenkomst van het veelkleurig netwerk van de ChristenUnie. Een veertigtal christenen kwam bij elkaar om kennis te maken en te bidden. Tweede Kamerlid Don Ceder kwam langs om de aanwezigen toe te spreken: christenen zijn gezanten van het Koninkrijk dat ze heeft gezonden, klonk het. Zij hebben de opdracht in het dagelijks leven hun waarden uit te dragen. Het is belangrijk die waarden ook in de politiek ten gehore te brengen.

Nieuwsgierig zijn

Christenen hebben veel gemeen en moeten nieuwsgierig zijn naar elkaar, aldus Ceder. Dat klopt: de Nederlandse christelijke traditie is allerlei kerken te stichten die vooral veel met elkaar gemeen hebben, al willen ze dat niet toegeven. De multiculturele samenleving heeft die diversiteit nog groter gemaakt. Mooi dat de ChristenUnie christenen met een migratieachtergrond zo nadrukkelijk welkom heet en onderdeel wil laten zijn de partij: niet alleen met een netwerk, maar ook door evangelische christenen op kandidatenlijsten te plaatsen.

Hoe kan een partij die multiculturaliteit omarmt, zo’n voorstel steunen?

Of toch niet? Vorige week kwam in de Tweede Kamer een motie in stemming van VVD-Kamerlid Bente Becker waarin ze vroeg om een onderzoek naar de normen en waarden van Nederlanders met een migratie-achtergrond. Een dom en overbodig voorstel, want dat onderzoek wordt allang gedaan. Het gaat hier dus vooral om de symboliek: kijk de VVD eens stevig integratiebeleid voeren, je hoeft er niet eens voor bij de PVV te zijn! Een migratieachtergrond en de verkeerde waarden? Dan word je binnenkort stevig aangepakt!

We kennen dit soort voorstellen wel van partijen als de VVD. Ze krijgen gemakkelijk Kamermeerderheden, want PVV en BBB zijn vrijwel automatisch voor. Het gekke is: de Kamermeerderheid was dit keer ontzettend ruim: alleen Denk, D66, GroenLinks-PvdA, PvdD en Volt stemden tegen. Ophef: is dit hoe Kamerleden tegen Nederlanders met een migratieachtergrond aankijken? Zijn dat mensen waarvan de normen en waarden extra goed in de gaten moeten worden houden?

Terugtrekkende beweging

De ChristenUnie kwam met een verklaring dat de motie niet goed was verwoord. Wat Don Ceder precies wilde zeggen is niet helemaal duidelijk, want de tekst is een paar dagen later veranderd. Mirjam Bikker vindt nu dat de partij tegen had moeten stemmen. Mooi om na een dwaling weer op het rechte pad te komen, maar hier speelt toch iets fundamentelers: de ChristenUnie maakt nadrukkelijk contact met christelijke migranten. Hoe kan een partij die multiculturaliteit omarmt, zo’n voorstel steunen?

Het CDA en de SP deden hetzelfde: eerst voorstemmen, daarna berouw tonen. Toch zijn deze partijen in dit opzicht niet hetzelfde. De SP benadrukt altijd de sociaal-economische strijd, niet de anti-racistische. Het CDA is nooit echt bezig met diversiteit. Dat zulke partijen een scheve schaats rijden is daarmee nog niet goed te praten, maar wel begrijpelijker. Van de ChristenUnie is het onvoorstelbaar: wat zegt de steun voor de onderbuik-motie van Becker over het streven alle christenen in Nederland te omarmen? Wat is hier christelijk aan?

Tijd voor een serieuze heisessie. Misschien kan Bikker het veelkleurig netwerk uitnodigen?