Toen ik puber was, was ik vaak stiekem verliefd. Ik was een zeer verlegen meisje en durfde niet eens naar een jongen te kijken, laat staan dat ik met een jongen in gesprek zou gaan. In mijn hoofd speelden allerlei scenario’s over hoe ik dingen zou aanpakken als ik toch in gesprek met de persoon zou komen waar ik toen stiekem verliefd op was.

Mijn vriendinnen destijds kwamen uit oer-Hollandse huishoudens. En ook zij konden helemaal opgaan in een fantasie over de liefde. Dagelijks hingen we op een pleintje waar we elkaar verhalen vertelden over de persoon waar we stiekem verliefd op waren. In een tijd zonder mobiele telefoons ging je op een plek staan waar je die persoon per ongeluk tegen zou kunnen komen. Negen van de tien keer kwam er niemand en wachtten we op een persoon die ons totaal niet kende. De ene keer dat die persoon wel langskwam was er paniek op het pleintje en stonden wij, de meisjes uit de buurt, hysterisch naar elkaar te kijken en wezen we naar de persoon. ’Daar is hij!’ -‘Waar?’ ‘Nee niet!’ Uit verlegenheid verstopten we ons achter het klimrek op het pleintje, omdat we niet wilden dat die persoon ons zag.

Uit de film leerde ik over Valentijn. De dag van de liefde. Een traditie waar je de persoon waar je stiekem verliefd op bent anoniem een kaart kan sturen. Of zelfs een liefdesbrief met wat chocolade bonbons en een bloemetje. Tal van brieven schreef ik. Die ik niet kon versturen omdat ik niet wist waar die persoon woonde. Maar als ik dit wel had geweten dan had ik het niet gedurfd.

Sint Valentijn was een activist

Op een dag kreeg ik zelf een brief. Mijn moeder die de brief had gevonden had die aan mij gegeven. Wekenlang durfde ik de brief niet open maken. Toen dit uiteindelijk deed durfde ik de brief er niet uit te halen, dus de brief zat wekenlang in mijn agenda. Elke dag dat ik mijn agenda opende voor school keek ik naar de envelop en fantaseerde over wat er mogelijk in zou staan en van wie de brief misschien afkomstig zou zijn. Ik wist het niet en was te verlegen om de brief te lezen. Maanden na de dag van de liefde belde een Amerikaanse vriendin. Toen ze sprak hoorde ik teleurstelling. Ik begreep eerst niet wat er aan de hand was. maar zij vertelde dat zij de persoon was die mij de brief toe had gestuurd. Ze was teleurgesteld omdat zij geen reactie van mij had gekregen had.

Toen ze begon te vertellen, dacht ik: ’Waarom stuur jij mij op Valentijn een brief?’ Ik wist niet dat het in Amerika ook een traditie was dat je deze liefde toont aan vrienden, familie en eigenlijk aan een ieder die je lief hebt.

In Nederland hebben we nu een totaal Amerikaans, gecommercialiseerd beeld over de dag van de liefde, kwam ik achter. Wij denken dat deze dag echt alleen over romantische liefdesrelaties gaat. Maar de traditie hier in Europa is al eeuwenouder.

Valentijnsdag is namelijk vernoemd naar de priester Valentijn, met de Latijnse naam Valentinus. Hij leefde in het Rome uit de derde eeuw na Christus. In die tijd had je een wet die soldaten verbood om te trouwen. Sint Valentijn was een activist die tegen deze wet in ging en in het geheim de soldaten liet trouwen. Op 14 februari, ergens tussen het jaar 268 en 270, werden Sint Valentijn en 269 anderen geëxecuteerd. Na die dag werd Sint Valentijn een martelaar. Een martelaar voor de liefde. Zouden daar de engeltjes vandaan komen?