De morele superioriteit van de westerse beschaving, hoe zou het er daarmee voorstaan? Of geldt hier toch meer het bekende bon mot van Gandhi: westerse beschaving, dat zou een goed idee zijn? We horen er de laatste weken in elk geval wat minder over, sinds #MeToo de krantenkoppen domineert.

Na die massa-aanranding in Keulen een paar Oudjaarsnachten terug, wist heel rechts Europa het zeker: mannen met een islamitische migrantenachtergrond waren op grond van hun cultuur bij uitstek tot seksueel grensoverschrijdend gedrag gepredestineerd. Daarna kregen we weliswaar al snel de piemelroeper in Steenbergen en vervolgens de pussygrabber-in-chief in Washington, om even de term van de Volkskrant-columnist Heleen Mees te lenen, maar die konden toen nog als eenlingen worden afgedaan. Inmiddels blijkt The Donald bepaald geen unicum.

Er zijn sinds zijn Uitverkiezing vele pussygrabbers-in-chief met naam en toenaam bekend geworden, vooral in de hoek van de theater- en filmindustrie. Maar dat men daar wat sneller uit de kleren gaat én vervolgens in de schijnwerpers staat, betekent niet dat andere sectoren van de samenleving ervan gevrijwaard zijn. Denk Dominique Strauss-Kahn. De politiek is een zeer veelzijdig bedrijf zullen we maar zeggen, waarbij de vermoeide heren na gedane arbeid enige ontspanning behoeven. En dan ligt de assistentie van de vrouwelijke medewerkers die hij toch al bij de hand heeft, voor de hand. Dat wist al Lodewijk XIV, die zijn maîtresses zowel in verticale als in horizontale stand raadpleegde.

Hoeveel gerenommeerde ceo’s van gerenommeerde bedrijven hebben zich, al dan niet met wat alcohol op, niet aan ondergeschikten vergrepen? Dure hotelkamers om dit, in geval van hoge nood, discreet buiten zicht van moeder de vrouw te doen, kunnen die immers ook wel betalen.

Wie na de aanrandingen op Oudejaarsavond in 2015 in Keulen opmerkte dat gezien de leeftijd van de Syrische daders toch ook hormonale factoren een rol spelen die zich niet aan godsdienstgrenzen plegen te houden, werd nog als gevaarlijke cultuurrelativist weggehoond. Die lui hoor je nu even niet meer. Bij de heren-op-leeftijd die nu van seksueel machtsmisbruik worden beticht, speelt leeftijd geen rol, maar dat geldt wel voor de hertjes-en-hoerenlijsten van de leeftijdgenoten van de Syriërs bij het het Groningse Vindicat.

Ach ja, die zouden we bijna vergeten, de studentencorpora, ook al zo’n edel uithangbord van de superieure westerse beschaving. Dat vinden ze daar in elk geval zelf, bij hun poging met dure titels als ‘senaat’ en ‘rector’ de grote-mensen-maatschappij na te spelen. Tot die beschaving behoren ook gewelddadige ontgroeningsrituelen en het in puin slaan van de inventaris van een sushi-restaurant. Ja, dat dat toch niet zo beschaafd was, besefte ex-rector Stijn Derksen blijkens zijn interview in de Volkskrant-interview van afgelopen zaterdag nu ook. Maar daar wordt aan gewerkt, zo verzekerde hij ons. ‘Het volgende thema is beschaafd gedrag.’

De studentencorpora behoren – met de nationale vuurwerkgekte die niet voor de Amerikaanse vuurwapengekte onderdoet, onze byzantinistische Oranje-idolatrie, Zwarte Piet en de vrouwvijandige SGP – tot die atavistische verschijnselen die niets met de verheven beginselen van de Verlichting hebben uit te staan, waarop de parlementaire democratie zich in Nederland beroept. Bij onze buurlanden wekken zij dan ook slechts verbazing op. En, in het licht van de Europese eenwording en de in Brussel aangehangen Europese waarden, doen ze zelfs af en toe de vraag opkomen of hier geen disciplinerende taak voor Europa ligt.

Voor Zwarte Piet is al eens een VN-commissie langs geweest en de tolerantie ten opzichte van het vrouwenstandpunt van de SGP (‘folklore’) heeft al eens enige juristen in het Brusselse de wenkbrauwen doen fronsen. Dat hier elke halvegare een vuurwerkbom kan fabriceren waarmee ginds een half metrostation zou kunnen worden opgeblazen, valt aan buitenlanders niet uit te leggen. De Nederlandse uitleg komt dan ook niet verder dan dat het hier ‘traditie’ betreft.

Traditie. Dat zijn vast ook al die gebruiken bij Vindicat. Maar een systeem van eigenrichting en een omèrta-achtige zwijgplicht op straffe van een megaboete, dat past toch meer bij de Siciliaanse maffia (ook een organisatie met veel traditie trouwens). Het zou voor justitie voldoende aanknopingspunten kunnen bieden voor een poging tot ontbinding van de organisatie, zoals dat bij motorgangs wordt nagestreegd. Of blijft dat uit, omdat nogal wat leden van de rechterlijke macht zelf ooit bij een studentencorps gezeten hebben? Vindicat pretendeert immers op te leiden tot de nationale elite.

Machtsmisbruik, al dan niet met een seksuele component, is vrijwel inherent aan elke gesloten gemeenschap die de vuile was liever niet buiten hangt. De Katholieke Kerk kan erover mee praten. Of het leger. Ook dát instituut van vaderlandse trots kwam deze weken weer eens in opspraak en bleek even onverbeterlijk, alle eerdere beloftes van verbetering ten spijt. Het leger maakt nu eenmaal een man van je. Of het maakt je natuurlijk kapot. De slachtoffers van mishandeling kregen geen gehoor, maar werden als matennaaiers weggezet. De daders gingen niet alleen vrijuit, maar maakten moeiteloos bij Defensie carrière. Ook Stijn Derksen gaat het vast nog heel ver schoppen.

Zodra de was binnen zo ondraaglijk stinkt dat die ook buiten te ruiken valt, beloven de verantwoordelijken braaf beterschap. Maar pottenkijkers wil men niet en dus zet zowel de legerleiding als het corpsbestuur in op zelfregulering. Zelfregulering. Bij de banken hebben we daar ook al fantastische ervaring mee opgedaan. Daar regent het inmiddels weer bonussen als vanouds.