Bij de gebeurtenissen in Amsterdam moest ik denken aan de beroemde scene uit De Avonturen van Huckleberry Finn van Mark Twain, waarin Tom laat thuis komt en zijn tante Sally vraagt waar hij vandaan komt. Hij verzint een verhaal over een ongeluk, een ontploffing op een stoomboot en zijn tante Sally wil dan weten of er iemand gewond is geraakt. Hij zegt: ‘No ma’m. Killed a n*gger.’ Waarop zij antwoordt:  ‘Ah, gelukkig, want soms raken mensen gewond.’

Over het meten met twee maten en partijdig beleid gaat deze column. Neerlands landelijk en plaatselijk bestuur heeft na 7 oktober altijd geroepen dat het ‘Midden-Oostenconflict’ niet naar de Nederlandse straten moest worden ‘geïmporteerd’. Halsema beloofde toen polarisatie niet toe te staan, maar te verbinden.

Dat leek een mooi neutraal uitgangspunt, dat toevallig in het voordeel van Israël uitviel en waar we ons achter konden verschuilen om stappen te vermijden die moed vergden. Moed om te doen wat internationaal recht ons 76 jaar vraagt: de Palestijnen een land te geven.

In een dergelijke doofpot konden frustraties over dubbele standaarden ineens in het gezicht van het bestuur ontploffen. Als je Israëlische gewelddadige hooligans als onschuldige gasten verwelkomt bijvoorbeeld. Hooligans die deel uitmaken van het leger in Gaza. Hooligans die op de website het clublied schrijven, in een lied gericht aan de ‘linkse’ Israëlische voetbalclub Hapoel:

Lied van de verkrachting
Je handelt alsof je zo radicaal bent
Als je liederen zingt over de Holocaust
Jullie zijn de Arabische hoeren
En aan het einde van de dag
Zullen we je neuken
En dan drinken we jullie bloed
Op het stadsplein hangen we iedere communist op die hier komt
En als we ze zullen verkrachten roepen we

Alles wat de hooligans in Amsterdam deden was een politiek statement

Mind you, deze woorden zijn gericht aan landgenoten. Een variatie hierop klonk vorige week in Amsterdam:

Ole ole
Laat het IDF winnen en neuk de Arabieren
Ole ole
Waarom is school uit in Gaza? Er zijn daar geen kinderen meer over

Wie importeerde het Midden-Oosten conflict ook alweer? Alles wat de hooligans in Amsterdam deden was een politiek statement: hun fluitconcert tijdens de minuut stilte voor de slachtoffers van de overstromingen in Spanje, omdat dat land Palestina erkende. Hun aanvallen met metalen stangen, planken, riemen op huizen met Palestijnse vlaggen, Marokkaanse chauffeurs en burgers die Palestijnse parafernalia droegen. Zie het filmpje van Bender, een tiener met nog niet de baard in de keel, die het werk deed dat kwaliteitsmedia als NRC door hun vooringenomenheid lieten liggen.

Maar Halsema verliet de schijn van onpartijdigheid pas vrijdag na de tweede mensenjacht, nu op Israëlische provocateurs. Laat het duidelijk zijn, een volksgericht is verwerpelijk en de beelden waren afschuwelijk. Maar dat het zover kon komen ligt aan de falende leiding van de stad Amsterdam, die net als de landelijke politiek ervoor koos niet werkelijk boven de partijen te staan. Die ervoor koos ook een belangengroep voor Israël te zijn. Die te laat veiligheidsmaatregelen nam om de eigen bevolking te beschermen en nu geen verantwoordelijkheid neemt voor het tegenover elkaar zetten van groepen burgers. Beter had Halsema een grootscheeps onderzoek kunnen aankondigen, in plaats van te vingerwijzen.

Op de persconferentie was ze selectief verontwaardigd over de bedreiging van ‘onze cultuur’. Kennelijk is het in elkaar slaan van Palestina-sympathisanten en het weghalen van Palestijnse vlaggen door de Israëlische hooligans geen aanslag op ‘onze’ cultuur en vrijheid van meningsuiting. Misschien omdat de Arabische cultuur en moslimburgers nog steeds niet worden gezien als eigen aan Amsterdam. Zeker, er is antisemitisme in Nederland, maar in de hype vergeet iedereen wat de AIVD al jaren zegt: gevaar voor antisemitisme komt veelal van extreemrechts.

Maar de toon is gezet. Wilders wil geboren en getogen Nederlandse moslims die in de fout gingen uitzetten. Columnisten eisen van moslims dat ze afstand nemen van geweld. Ephimenco deed dat in Trouw, zoals hij het ook na 9/11 deed, en Marcel van Roosmalen bestond het om in NRC een islamofobe sneer uit te delen aan de altijd integere Esmah Lahlah, ‘die verder moet kijken dan haar hoofddoek lang is’. Kortom, moslims worden weer als de vijfde colonne neergezet.

Kunnen we nu ons dan weer richten op het redden van het vervuilde kind in een Gazaanse straat – nou ja, in het puin – dat naar eten zoekt?