Sylvana Simons is een goed Kamerlid en brengt terechte punten naar voren, maar haar partij is een nachtmerrie. 9 oktober is de volgende episode in de soap rond Quinsy Gario. Die dag vindt wederom een Algemene Ledenvergadering plaats. Gario is tegen zijn royement in beroep gegaan en daarom moet er opnieuw vergaderd worden.

Waar ging dit ook alweer over? Gario wordt verweten voor onveiligheid te zorgen. Niemand weet precies hoe dit zit, want het onderzoeksrapport over hem is niet openbaar. Toch kregen de leden in juli de vraag om met het royement in te stemmen. Simons maakte er een vertrouwenskwestie van: ze steunt het partijbestuur. Het is maar beter de partijtop simpelweg te geloven, al hebben de leden geen bewijs dat Gario ook maar iets heeft misdaan. Het wordt nog gekker: strafbaar was Gario’s gedrag sowieso niet en aangezien hij geen functie binnen de partij heeft, is het ook de vraag waarom het royement überhaupt nodig is.

Dit alles is genoeg om Gario weer lid te maken, maar daar komen nog wat zaken uit zijn beroepschrift bij. Een lid kan bij BIJ1 geroyeerd worden als zijn uitingen strijdig zijn met de grondbeginselen, maar die heeft de partij helemaal niet. Het partijbestuur maakt nergens concreet wat de klachten zijn en deze zijn dus helemaal niet controleerbaar. Het onderzoek is sowieso geen gebalanceerd feitenrelaas, omdat alleen klagers over Gario anoniem hun verhaal mochten doen.

BIJ1 heeft in de eigen regels staan dat er in dit geval een extra ledenvergadering nodig is, maar die is op voorhand zinloos. Aangezien het partijbestuur het rapport niet openbaar maakt, zullen er geen nieuwe feiten zijn. Als Simons dan wederom de vertrouwensvraag stelt, weet iedereen hoe het afloopt. Bij een jonge partij stuur je je enige Kamerlid niet weg. De interne schade is inmiddels immens: vanaf nu moeten leden naar Simons luisteren, anders kunnen ze een royement aan hun broek krijgen. Vuilspuiterij in de media wordt niet geschuwd, maar bewijs leveren: ho maar.

Geen enkele normale organisatie komt massaal bijeen om te vergaderen of een van de leden buitengesloten moet worden en al helemaal niet als niemand informatie heeft om een geïnformeerd oordeel te vellen. Om het allemaal extra pijnlijk te maken, beweert Gario dat hij heeft aangegeven dat hij 9 oktober niet beschikbaar is. Een veeg teken hoe de verhoudingen liggen. Hoe het ook zit: iedere leek begrijpt dat Gario bij die vergadering moet zijn. Maar of het veel uitmaakt laat zich raden.

De uitnodigingsmail geeft een inkijkje. Deze begint met de zin: ‘Het is je waarschijnlijk niet ontgaan dat het partijbestuur van BIJ1 op 10 juli jl, namens de vereniging, heeft besloten het lidmaatschap van Quinsy Gario niet voort te laten duren.’ De passage ‘namens de vereniging’ suggereert dat de leden hier een soort opdrachtgever zijn, maar dat zijn ze nu juist niet. Ze hebben het alleen laten gebeuren. Stom van ze, want nu is duidelijk wat hun rol is: ze zijn gepositioneerd om continu ja en amen tegen Simons en consorten te zeggen, anders kunnen ze hun biezen pakken.

Sylvana Simons is een goed Kamerlid en brengt terechte punten naar voren, maar haar partij is een nachtmerrie

Bij BIJ1 zijn leden eigenlijk donateurs. Een zeer geaccepteerde manier om sympathisanten te binden: bij organisaties als Greenpeace hebben de donateurs geen invloed op het beleid, maar ze steunen de organisatie financieel wel. Als de organisatie rare fratsen uithaalt, stoppen ze met doneren. Als BIJ1 de leden op 9 oktober toch al onder druk zet om Gario te royeren, kan men deze wijziging er ook wel even doorheen jassen. Voordelen te over: de partij hoeft nooit meer toneelstukjes op te voeren onder de noemer ‘ledenvergadering’ en hoeft niet meer te doen alsof men de leden serieus neemt, want dan zijn er alleen nog maar donateurs.

Ook de zaak-Gario is dan snel opgelost: het partijbestuur kan voortaan iedereen op basis van volstrekte willekeur wegsturen. Dat idee zal bij de partijtop van BIJ1 wel in goede aarde vallen.