U heeft het al gelezen: bij Denk is een loopgravenoorlog uitgebroken tussen de oprichters Tunahan Kuzu en Selcuk Oztürk. Hoe deze crisis op te lossen? ‘Leden van Denk’ hadden een idee: een manifest met de titel ‘Denk Democratisch!’

De leden zijn verbaasd over de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Het bestuur heeft ‘naar ons inzicht laakbaar gehandeld’, lezen we. Bij Denk is er een structuur van ‘ons kent ons’ en ‘achterkamertjes op hoog niveau waar leden op de stippellijn mogen tekenen om vóór te stemmen’. Dat kan niet meer, vinden de leden.

Ongelijk kun je ze niet geven: je zou verwachten dat een politieke partij een transparante structuur heeft, maar hoe Denk georganiseerd is staat nergens. De statuten moet je bij de Kamer van Koophandel opvragen, de partijraad staat niet op de website en een overzicht van lokale fracties ontbreekt, laat staan dat helder is of er überhaupt lokale afdelingen bestaan. Eigenlijk lijkt niemand te weten wie daarin actief zijn. De interne reglementen zijn zo vaag dat een leek niet direct kan zien wat in de praktijk de invloed van leden is.

Mooi dat de leden een punt hebben, maar biedt hun manifest ook oplossingen? De leden willen een interim-bestuur aanstellen, hetgeen transparant zou moeten gebeuren en er zouden geen mensen in mogen zitten die partij zijn geweest bij het huidige conflict. Ook moeten er afdelingen komen in de gemeenten waar Denk in de gemeenteraad zit en die moeten dan weer afgevaardigd worden in de partijraad, terwijl dat nu nog niet altijd het geval is. Binnen zeven maanden wil men een nieuwe partijraad en lokale afdelingen hebben.

Die termijn is interessant: we zijn dan in november van dit jaar aangekomen, zo’n vier maanden voor de Tweede Kamerverkiezingen. Hoe gaan die verlopen? De trend in de peilingen is al langer negatief en dat maakt de problemen van Denk groter: het aantal zetels lijkt naar beneden te gaan en daardoor neemt de interne concurrentie om ‘een baantje’ toe. En dat in tijden dat er al grote verdeeldheid was. Al dan niet nieuwe Denk-gezichten moeten profiel gaan opbouwen en er moet een herkenbaar programma komen. Onder normale omstandigheden is dit al een uitdaging, laat staan nu ook Nida en BIJ1 in de startblokken staan.

Mooi dat de leden een punt hebben, maar biedt hun manifest ook oplossingen?

Of dit goed gaat aflopen staat nog maar te bezien. De ontevreden leden lijken vooral hun prioriteiten niet op orde te hebben. Hun manifest gaat over allemaal terechte kwesties die niet urgent zijn. De partijraad is een informeel orgaan zonder echte macht en lokale afdelingen zijn pas echt noodzakelijk als de lokale programma’s en kandidatenlijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 moeten worden vastgesteld. Het is een raadsel waarom de belangrijkste vragen ontbreken: hoe bepaalt Denk wie in 2021 de lijsttrekker wordt, hoe de kandidatenlijst wordt vastgesteld en wie het programma schrijft?

Het antwoord op die vragen is onvoorstelbaar simpel, maar is nergens in het manifest te vinden. Wat zouden de leden moeten eisen? Alle leden moeten zich kunnen kandideren als partijbestuurder, lijsttrekker, kandidaat-Kamerlid of lid van de programmacommissie en zij moeten daar intern campagne voor kunnen voeren. Vervolgens kunnen de leden daar digitaal over stemmen. Daar is in deze corona-tijden niet eens een fysieke bijeenkomst voor nodig. Over het programma dat de programmacommissie aflevert moeten de leden eveneens kunnen stemmen en met wijzigingsvoorstellen kunnen komen.

Wat te doen met de huidige Kamerleden? De partijleden moeten alsnog een onderzoek eisen hoe er met de kwestie rond de grensoverschrijdende relatie met Kuzu is omgegaan. Het uitgangspunt moet zijn dat iedereen die niet aan dat onderzoek meewerkt sowieso niet als Kamerlid kan terugkeren. Na het onderzoek kunnen de leden zelf hun conclusies trekken of deze Kamerleden een nieuwe periode verdienen.

En de leden van het partijbestuur? Als zij niet in deze werkwijze willen meegaan, kunnen de leden hen per direct de laan uitsturen. Alleen zo blijft er een kans dat Denk 2021 haalt.