De afgelopen weken heb ik, meer dan voorheen, verschillende columns en essays gelezen. Over Gaza, onze politiek, vakantieschaamte. Alles draait om tegenstellingen en tegenstrijdigheden. Een tijdje heb ik ervoor gekozen om me af te zonderen van alle ellende en verdriet over de hele wereld, en van de politieke drek in Nederland. Luxe.

Op tv zie ik weer mensen protesteren tegen de genocide in Gaza. Ze roepen het Nederlandse kabinet op om terug te komen van reces en het debat te voeren. Het kabinet weigert de welverdiende vakantie te onderbreken om de onmenselijke situatie in Gaza te bespreken. Wat een luxe!

De mensen die aan het woord komen als het over vakantie gaat, gaan allemaal op vakantie. En ja, ze denken dan aan de mensen in Gaza of Syrië die dat niet kunnen, maar ja, het leven gaat door. Wat moet je dan?

Ook het panel van de Kanttekening staat stil bij het begrip vakantieschaamte, ook zij gaan allemaal op vakantie. Een van de leden staat stil bij de kinderen in Nederland, die niet op vakantie kunnen. 

In mijn omgeving zijn er behoorlijk wat mensen die het zich niet of nauwelijks kunnen veroorloven om op vakantie te gaan. Degene die wel op vakantie gaan doen dat door, in de ogen van de veroordelende maatschappij, domme beslissingen te maken. Bijvoorbeeld door een maand vaste lasten – zoals huur – even niet te betalen. Zoals ik sommige taken van mijn to-do list doorschuif naar ná de vakantie, zo schuiven zij met rekeningen. Dat komt volgende maand dan wel weer. 

‘Zoals ik taken doorschuif naar ná de vakantie, zo schuiven zij met rekeningen’

Als je te maken hebt met budgetbeheer en leefgeld, dan heb je deze ‘luxe’ niet. Je budgetbeheerder zorgt ervoor dat alle vaste lasten betaald worden. Wat overblijft kan je per week (of maand) als leefgeld krijgen, voor boodschappen en persoonlijke verzorging. Hopelijk blijft er iets extra’s over om te sparen. Maar ik heb zelf nog nooit gehoord van iemand die in budgetbeheer zat, op vakantie zou kunnen gaan, en ook mócht gaan. Want dat beetje spaargeld, daar moet dan schoenen of een nieuwe koelkast van gekocht worden. Het moet natuurlijk wel nuttig en noodzakelijk zijn. Klinkt logisch toch?

Ik vind het helemaal niet logisch, als je even teruggaat naar waarom mensen op vakantie gaan. Even bijkomen, bijtanken, tot rust komen, nieuwe ervaringen opdoen, samen met de familie zijn. Mensen die elke dag moeten vechten om die op een goede manier door te komen, die hebben daar blijkbaar geen recht op. Sta daar eens bij stil.

En ik begrijp heus wel dat als er geen geld is, er ook geen vakantie betaald kan worden. Maar ik zou zo graag mensen in Nederland willen spreken die niet op vakantie kunnen gaan, om ze te vragen: wat heb jij nodig deze vakantie om door te kunnen gaan? Om weer energie te hebben voor een nieuwe periode van budgettering, geldzorgen en stress? 

Ondertussen ben ook ik mijn koffers aan het pakken. Voor een geweldige ervaring met mijn dochter. Voor drie weken naar Polen, een van mijn favoriete landen, ik ben er al meerdere malen geweest. Heerlijk! Ik heb er ooit gestudeerd. We doen er ook nog even een taalcursusje bij. Mijn dochter als beginner en ik wil mijn kennis opfrissen. Een bezoekje aan Auschwitz kan zeker niet ontbreken in onze rondreis. Wat een avonturen zullen wij beleven! Nou!

Tja, in deze onwerkelijke tijden smaakt het hebben van een keuze best wrang. Maar het kunnen proeven van die smaak, dat is luxe.