In een interessante column voor de Groene Amsterdammer (9 november) bespreekt Casper Thomas ‘lange armen uit het buitenland’ die een bedreiging zouden vormen voor ‘westerse democratieën’. Hij verwijst naar een artikel in the New York Times waarin Poetins aanval op Oekraïne en ‘zijn aanval op de Amerikaanse democratie’ – via Russische infiltranten in de Trump-campagne – aan elkaar gerelateerd zouden zijn.

Thomas zegt dat autoritaire regimes ‘hun macht niet enkel binnen de eigen landsgrenzen proberen uit te oefenen’. En dan hebben ze er natuurlijk baat bij ‘als andere landen ze niet tegenwerken’. Tot nu toe ben ik het helemaal eens met Thomas. Maar de schoen begint te wringen bij de volgende passage:

‘Geen land blijft gespaard in het machtsspel waarbij de lange armen uit onder meer Moskou en Beijing over de wereld reiken. Het doorgeven van uitzendingen van het televisiekanaal Russia Today was een manier waarop de geesten in Nederland gekneed werden om positief over Rusland of in ieder geval sceptisch over het Westen te denken. Pas toen het een propagandazender van een vernietigingsoorlog bleek, ging de stekker eruit.’

Dat is dus niet de vernietigingsoorlog die Rusland samen met Assad en Iran in Syrië heeft gevoerd, met honderdduizenden Syrische doden tot gevolg. Toen mocht Russia Today gewoon – meer dan tien jaar – Syrische en Russische staatspropaganda blijven uitzenden.

Syrië is de grote afwezige in de column van Thomas. Misschien ook een welgevallige afwezigheid. Het was namelijk niet alleen oud-president Donald Trump die het autoritaire Poetin-regime niet heeft tegengewerkt in Syrië; ook zijn voorganger Barack Obama liet Assad met een chemische gifgasaanval wegkomen.

Ik ben helemaal voor de bescherming van onze democratie. Maar dan moet ‘onze’ wel corresponderen met ons allemaal

Laten we verder lezen. Thomas lijkt te pleiten voor ‘deplatforming’ van autoritaire regimes die gebruik maken van onze ‘zwakke plekken’: ‘Het idee dat het altijd beter is om de dialoog open te houden, is ook een zwakke plek. De legitimiteit die dat geeft aan autoritaire regimes zal uiteindelijk het autoritarisme alleen maar versterken. De invasie van Oekraïne en het toenemende bewijs dat Rusland westerse democratieën probeert te ontregelen hebben die naïviteit doen versmelten. Dat is niks te vroeg. Bescherming van de democratie betekent ook de routes afsnijden waarmee antidemocratische opvattingen naar binnen komen’.

Kuch! Hoe ‘naïef’ is het om te denken dat die antidemocratische opvattingen er al niet zijn en waren? Heb je wel eens van Geert Wilders, Thierry Baudet en Joost Eerdmans gehoord? Die zijn al hun hele leven al ‘binnen’ Nederland – en antidemocratisch tot op het bot, als het om zwarte, islamitische en, in het geval van Baudet, Joodse Nederlanders gaat.

Wat wil je met hun autoritarisme en racisme doen? Gewoon blijven toestaan op televisie, in de kranten en in de Tweede Kamer, zoals we dat de laatste twintig jaar hebben toegestaan, ondanks artikel 1 van de grondwet?

En is alleen Russische en Chinese propaganda een probleem? Hoe zit het met Turkse en Israëlische staatspropaganda? Neem Denk-parlementariër Tunahan Kuzu en zijn ChristenUnie-collega Gert-Jan Segers. Vormen bondgenoten Turkije en Israël dan geen bedreiging voor ‘westerse democratieën’? Wat voor beperkte opvatting van democratie hebben we eigenlijk, als we Koerdische en Palestijnse levens niet evenveel waard achten als Oekraïense levens? Het verzamelde en vernederde niet-witte volk bij de azc’s zegt wel genoeg.

Begrijp me niet verkeerd Thomas, ik ben helemaal voor de bescherming van onze democratie. Maar dan moet ‘onze’ wel corresponderen met ons allemaal – en met alle slachtoffers van de fouten die we hebben gemaakt en nog steeds maken.