Benjamin Netanyahu gaf van de week een lezing aan een Trump-afvaardiging die in Israël op bezoek was gekomen om zich op de hoogte te stellen van het genocidale geweld in Gaza. Met hun welbevinden nam de premier het woord.

Israël ligt internationaal onder vuur door wat het aanricht in Gaza. De regering-Netanyahu doet niet aan zelfonderzoek om wellicht tot de conclusie te komen dat de ingeslagen weg zinloos is, los van het feit dat het meer dan 100.000 onschuldige mensen heeft geraakt: doden en gewonden. Zo zit premier Netanyahu niet in elkaar; hij deed waar hij goed in is: olie op het vuur gooien.

Als antwoord op het isolement – lees: pariastaat – kon Israël niet anders dan nog meer militair geweld voorbereiden. De Bijbelse ploegscharen moeten tot zwaarden worden gesmeed, niet omgekeerd. Om de joods-christelijke beschaving te redden zal Israël het nieuwe Sparta worden, de Griekse stadsstaat voor wie permanente oorlogsvoering de reden van bestaan was.

Tot zover was er niets nieuws gezegd; de oprichters van de staat Israël spraken al over de onmogelijkheid van vrede met de Palestijnen. Als zij winnen, verliezen wij; als wij winnen, verliezen zij. Een bikkelharde zero-sum-game. Deze grondhouding heeft het gebied sindsdien in de wurggreep. Alle vredesinitiatieven die sindsdien zijn begonnen, hebben dat helaas niet kunnen oplossen.

Je kunt het gerust aan Benjamin Netanyahu overlaten om in elke speech die hij houdt een scheut islamofobie te gieten. Ook deze keer: het isolement van Israël zou te danken zijn aan de ‘ongebreidelde immigratie van islamitische minderheden’.

Het zijn deze keer niet alleen de moslims, maar juist mensen uit vele gezindten die opstaan tegen de genocide

Wow! Wat een eer! De paar procent moslims in Europa hebben fort Israël doen trillen op zijn grondvesten, wat een ongelofelijke prestatie! Mag ik Netanyahu erop wijzen dat tot voor kort alle inspanningen van moslims om op te komen voor de Palestijnen in de marge van de Europese samenlevingen plaatsvonden? Met andere woorden: niemand die ernaar omkeek. Sterker nog: propagandisten van Israël gebruikten die demonstraties om critici van Israël af te schilderen als oosterse antisemieten.

Ondanks de hartstochtelijke inspanningen van Marokkanen en Turken vanaf de jaren zeventig voor de Palestijnse zaak heeft dit op geen enkele wijze het politieke beleid jegens Israël veranderd. Hartstochtelijke demonstraties tegen de bezettingsmacht, tegen de inval in Beiroet, tegen het optreden van Israël tijdens de eerste Intifada zijn voorbijgetrokken.

Dat wereldwijd mensen opstaan tegen het ongekende machtsvertoon op Gaza is een breed gedragen oppositie. Het zijn deze keer niet alleen de moslims, maar juist mensen uit vele gezindten die opstaan tegen de genocide. Het merendeel is ontkerkelijkt, seculier tot in de diepste vezels, en dus ook niet te vangen in het schadelijke apocalyptische frame van moslims tegen de joods-christelijke beschaving, het script dat Benjamin Netanyahu continu afspeelt voor de westerse media.

Ook bij de moord op Charlie Kirk wees Benjamin Netanyahu naar een moslimland; hij deed dit in een filmpje waarin hij de suggestie dat Israël achter de moord zou zitten van zich afwierp. Hij legde de schuld voor die aantijging bij geld uit Qatar. En daarnaast: Kirk was een moedige strijder in de continue strijd om de joods-christelijke beschaving te beschermen.

Te beschermen tegen wie? Dat hoefde hij er niet bij te zeggen. De goede verstaander vult dat zelf wel in. Moslims. Altijd die moslims.