Het nieuwe regime in Washington is niet alleen van een onovertroffen brutaliteit, maar ook van een onovertroffen stupiditeit. Beide blijkt niet alleen daaruit dat men journalisten laat meelezen in een geheime conferentie op een openbare app – en de daardoor ontstane onrust vervolgens achteloos wegwuift als een storm in een glas water die wel overgaat. En ja, inderdaad, de nieuwe Trumptator doet zijn voorspelling gestand: ik kan doen wat ik wil, en kom toch overal mee weg.

Kan men deze ontsporing nog vooral als een blijk van ongeplande slonzigheid beschouwen, het toppunt van naïviteit werd deze week bereikt door de speciale Oekraïnegezant Steve Witkoff, een omhooggevallen vastgoedhandelaar die Trump ergens op de golfbaan heeft opgedoken, met het verstand van een kind.

In dat opzicht doet Trumps personeelsbeleid denken aan dat van wijlen Pim Fortuyn – als u nog weet wie dat was – en diens erven twee decennia geleden, toen op de kandidatenlijst van diens kortstondige LPF voor de Kamer en de ministersposten in het 88-dagen-kabinetje Balkenende-I types als platenbaas Herman Heinsbroek en pornobaas Cor Eberhard opdoken. In dit geval bleek vooral een kadasterkaart van het Gooi – wie is wiens buurman in welke villawijk – de sleutel te vormen.

Sinds 20 januari fungeert het Witte Huis als Poetinpraatpaal, waarbij alle Kremlinleugens onverkort worden overgenomen. Hoezeer Poetin ook Trump persoonlijk – een niet eens zo heimelijke bewonderaar van Poetins dictatoriale bestuursstijl, die hij in alles poogt te kopiëren – weet in te pakken, bleek in een interview van Witkoff begin deze week. Daarin verklaarde hij dat hij Poetin best mocht, dat die ‘geen slechte man’ is, en ‘superslim’. Dat laatste valt niet te ontkennen, al is er bij een zo oliedomme ezel als deze Witkoff niet veel nodig om de indruk van verpletterende superslimheid te maken.

Sinds 20 januari fungeert het Witte Huis als Poetinpraatpaal, waarbij alle Kremlinleugens onverkort worden overgenomen

Want waaruit bleek volgens Witkoff die onmetelijke goedheid van Poetin? Hij had na de mislukte moordaanslag op Trump afgelopen herfst in een kerk gebeden voor het herstel van ‘zijn vriend’ en Witkoff nu in Moskou een net nieuw door een Russische kunstenaar vervaardigd portret van Trump voor zijn Amerikaanse collega meegegeven, een gebaar dat deze oppernarcist bijzonder had ontroerd.

Hoe onvoorstelbaar dom moet je zijn, om daar niet alleen in te stinken, maar dit ook nog eens openlijk op de tv te etaleren. De hele wereld weet nu, hoe je zijn baas voor je karretje moet spannen. Een portret dat zijn ijdelheid streelt, en een dankgebed na een mislukte moordaanslag. Ja, dat laatste zou ik, Poetin zijnde, ook gepreveld hebben. Een dergelijke dwaas is voor de duivel een godsgeschenk.

Het herinnert aan het genante bezoek van toenmalig premier Jan Peter Balkenende en zijn minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Hoop Scheffer aan het Witte Huis in 2009, nadat Nederland zich met hangen en wurgen – wel politieke, geen militaire steun – achter de illegale Amerikaanse inval in Irak had geschaard.

Balkenende werd toen door oorlogspresident Bush junior als ‘een van de grote leiders van Europa’ geprezen. Ja, u leest het echt. Op de bijbehorende foto’s stonden beide polderheren vervolgens te stralen als twee brave scholieren die net een pluim van de rector hadden gekregen. De hele wereld wist toen: zo pak je dus Nederlanders in.

Het inpakken van Nederlanders heeft alleen gelukkig wat minder rampzalige consequenties dan dat van Amerikanen. Terwijl Europa momenteel het kortzichtige zelfisolement van Den Haag inzake gemeenschappelijke Europese defensiesteun aan Oekraïne kan negeren, geldt dat helaas niet voor dat van Washington.

Zo’n radicale koerswijziging van een grootmacht, met dramatische consequenties voor de internationale constellatie, als gevolg van vergaande infantiliteit van een nieuwe leider kent een Europees precedent, en wel uit de Zevenjarige Oorlog (1756-1763).

Oostenrijk en Rusland hadden daarin bijna Pruisen op de knieën gedwongen, toen tsarina Elisabeth overleed. Haar opvolger, Peter III, was een even grote dwaas als Trump. Als tomeloos bewonderaar van de Pruisische koning Frederik de Grote trok de nieuwe tsaar in ruil voor een handvol Pruisische ridderordes meteen zijn troepen terug. Sterker: hij stak ze vervolgens zelfs in Pruisische uniformen en ging daarmee de (inmiddels dus gewezen) bondgenoot Oostenrijk te lijf.

Ter geruststelling: met Peter liep het niet goed af. Binnen een half jaar werd hij om verdere schade voor Rusland te voorkomen vermoord.