De Meilandjes-rel was nog onschuldig vergeleken met hoe commissievoorzitter Ockje Tellegen (VVD) tekeerging tegen collega Sylvana Simons die een ordevoorstel deed. Buiten het oog van de camera deed zich iets voor waardoor de situatie voor de BIJ1-politica onveilig werd. In plaats van in te gaan op dit ordevoorstel, de vergadering te schorsen en zich te vergewissen van wat er aan de hand was en orde op zaken te stellen, ging Tellegen als een razende los. Ze gaf daarmee kennelijk uiting aan opgebouwde frustratie. Was Simons als zwarte vrouw niet nederig, dankbaar, kneedbaar en ondergeschikt genoeg voor Tellegen?
De beelden maakten in één klap duidelijk wat talloze zwarte vrouwen meemaken wanneer zij zich begeven in witte ruimtes waar hun aanwezigheid niet vanzelfsprekend is. Ze nemen deel aan de uitoefening van macht, iets wat tot niet zo lang geleden een koloniaal-witte aangelegenheid was. Zwarte vrouwen die aan tafel meepraten over het landsbestuur? Het doet racistische denkbeelden wankelen. En wanneer dit gebeurt, kan dat bewust of onbewust tot onzekerheid en zelfs tot woede leiden. ‘Goeiemorgen, zeg!’, zoals Tellegen uitriep.
Eergisteren werden we wederom getrakteerd op schaamteloos racisme in de Kamer. We zagen hoe Forum voor Democratie-parlementariër Freek Jansen pleitte om vier miljoen biculturele Nederlanders te laten vertrekken. Vanwege hun afkomst, omdat ‘wij een minderheid dreigen te worden in ons eigen land’. Met ‘wij’ bedoelde de 29-jarige Jansen witte Nederlanders, ‘die hier altijd al zijn geweest’.
Dit soort racisme werd normaliter geuit achter gesloten deuren, tijdens verjaardagen door die ene boze oom. Die oom draagt nu een maatpak en staat in de Tweede Kamer om mensen te vertegenwoordigen, wetten te maken en het kabinet te controleren.
We verwarren racisme al jaren met ‘vrijheid van meningsuiting’
Racisme is normaal geworden. Racisme heeft een podium gekregen. Racisme heeft politieke macht. Dat komt omdat we racisme al jaren verwarren met ‘vrijheid van meningsuiting’ en met de ‘begrijpelijke’ frustratie van de ‘hardwerkende Nederlander’.
Als hij schold op het Syrische vluchtelingengezin dat naast hem kwam wonen en als hij klaagde over de aanmaningen van de Belastingdienst en de gaten in zijn bankstel en het Syrische gezin hiervan de schuld gaf, dan waren wij bang om hem te corrigeren. We durfden hem niet te vertellen dat dit niet de schuld was van zijn Syrische buren.
We vertelden hem niet dat dit Syrische gezin zich in de schulden moest werken om hun nieuwe woning in te kunnen richten. Dat die lening uiteindelijk ook terugbetaald moest worden aan de gemeente. We vertelden ook niet dat de buren wel móesten lenen, omdat ze zeven jaar in een azc woonden en moesten wachten op een besluit of zij hier wel mochten blijven en in die tijd de Nederlandse taal niet mochten leren en ook niet mochten werken.
Wanneer xenofobe, islamofobe en racistische politici, die de stem van ‘de hardwerkende Nederlander’ vertolkten, te gast waren in televisieprogramma’s, dan werden hun abjecte ideeën niet getoetst langs kritische vragen. Nee, uit angst dat hun kiezers boos werden en zouden wegzappen, werd alles uit de kast gehaald om hen zo normaal en menselijk mogelijk neer te zetten. Er werd gezellig op los gekeuveld over koetjes en kalfjes en hun huisdieren, zoals de poes van Wilders door Eva Jinek.
Voor iedereen die hiervan walgt, hierover verbaasd is en zich afvraagt hoe dit nu zo ver gekomen is, heb ik maar een antwoord: we hebben racisme onvoldoende een halt durven toe te roepen. De geest is uit de fles en moet er weer in terug. Door vanaf nu keihard de norm te stellen. De norm is dat we in Nederland niet discrimineren en racisme abnormaal is. Racisme is geen mening en heeft met vrijheid al helemaal niets te maken. Het is ook nog eens verboden.
Volgens FvD’er Jansen hoor ik niet in Nederland thuis. Maar ik ga niet weg. Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt. Al was ik het wel van plan, dan ben ik nu van gedachte veranderd.
Ik ben benieuwd wat er dan moet gebeuren, Freek. Moeten ik en andere biculturele Nederlanders nu uit onze huizen worden gehaald en weggevoerd?
Nu u hier toch bent...
Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.
Vertel mij meer!