Op de weekendschool van mijn kinderen leren ze niet dat ‘Hitler de klus had moeten afmaken’, ze leren dat zij werelden in zich dragen. Wat ze leren is dat het huis van de taal vele kamers kent. Ze leren over engelen die verhalen brengen; ze leren over de hemel en de aarde; ze leren over de man die de zee liet splijten. Wat er ook gebeurt is dat de kinderen elkaar in de haren zitten. Ze spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Wat die kinderen delen is dat ze kind zijn en dat het niet erg is om kind zijn, ongeacht je afkomst.

Het geeft ons ouders iets van trots en ook opluchting dat we onze kinderen deze school kunnen bieden. We groeiden op in grote gezinnen in kleine woningen waar we moesten vechten om een stuk brood. We droomden van succes want succes was de weg naar acceptatie. Het is een vrome leugen gebleken. We waren piepjong op 9/11 en werden stokoud op 9/11. De nacht kwam over ons en in het duister zochten we op de tast onze weg. We bezwoeren onze kinderen naar een hoger niveau te tillen, weg van de duisternis. We gingen meedoen in de samenleving; haalden de diploma’s en certificaten en negeerden al die stemmen die zeiden: ‘Je kan het niet, dit is niet voor jou weggelegd, wees je bewust van je beperkingen.’ Tegen beter weten in hoopten we op verlossing.

We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat we nooit meer willen voelen dat we kapot gemaakt kunnen worden. We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat onze kinderen ook moeten kunnen schuilen, weg van de laster en de haat. We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat we de leugens zat zijn. Onze school is een veilige plek.

We zijn advocaten, mensenrechtenactivisten, columnisten, wetenschappers en visionairs

De weekendschool van vandaag is niet de weekendschool van gisteren. Deze weekendschool is een brug die we zelf hebben gemaakt.

Dus ja, we begrijpen waarom in het kader van een hernieuwde aanval op bevolkingsgroepen ons toevluchtsoord vernietigd moet worden. We begrijpen heel goed dat de pijlen gericht zijn op een plek van rust, reinheid en regelmaat waar onze kinderen prinsen en prinsessen zijn, en dat dit een manier is om ons op onze plek te wijzen. We zijn advocaten, mensenrechtenactivisten, columnisten, wetenschappers en visionairs. We kijken door de leugen heen en laten ons geen schrik aanjagen. Want wij worden geholpen door een formidabele partij: onze kinderen. Zij zijn ons morele kompas. Daar komen we niet onderuit. Ze wijzen ons de weg. Wat wij voor hen doen, dat is goed.

De afgelopen dagen is geprobeerd minderheden tegen elkaar op te zetten. Maar er wordt ook geprobeerd kinderen en ouders tegen elkaar op te zetten. Waar hadden we dat eerder gezien? De Toeslagaffaire?

Het gaat niet gebeuren omdat het niet kan. Welk onheil de mens ook treft, de relatie met dat ongedurige, bij vlagen vervelende kroost is een reddingsboei in donkere tijden.

De weekendschool, dat is het kind. Dat zijn wij.