Ik kijk naar een foto van vijfentwintig jaar geleden. Ik droeg toen nog broeken, kistjes aan mijn voeten, rode vlechten tot aan mijn kont en een camera op mijn schouder. Het is de zomer van 1999. Ik ben in Wenen, op kosten van het landelijke bureau tegen racisme, Minderheiten im Media. Het is een Europees congres waar de hele zeskoppige Nederlandse delegatie van Surinaamse afkomst is. Wij zijn allemaal bruin en niet wit met blond haar en blauwe ogen, tegen de verwachting in.

Dit hele weekend heb ik gesprekken gevoerd over antisemitisme, de media, hoe Amsterdammers dit ervaren, over Geert Wilders en zijn uitspraken dat de daders het land uit moeten worden gezet, en over wat dit met mij doet. Ik heb mijn Joodse Israëlische vriendin Y. gesproken. We zaten eerder deze week huilend aan de telefoon. Haar dochter is 16 jaar oud, en zij moet haar kind psychisch laten afkeuren om te voorkomen dat ze het leger in moet en moet gaan vechten voor Netanyahu.

Nu heb ik haar weer aan de telefoon vanwege de voetbalsupporters uit Tel Aviv. Of het klopt dat Nederland een pogrom heeft gehouden? Hoe leg ik dit uit?

Voordat ik het weet, sta ik buiten. Waarom zeggen jullie dit?

Ik kijk naar Bender, een tot voor kort mij onbekend fenomeen, want ik ben inderdaad zo oud. Wat ik zie komt binnen en doet pijn.

Het is vrijdagavond. Bij mij op straat, op de hoek, staan een paar jongeren. Hun zogenaamde vertrouwde gesprekken vliegen mijn woonkamer binnen. Ik hoor ‘kutjoden. En voordat ik het weet, sta ik buiten. Waarom zeggen jullie dit? Weten jullie wel dat ik alles hoor? Waarom ‘kutjoden’?

Vervolgens hebben we een gesprek over de media, over beeldvorming, over nuances die er niet zijn. Ze zeggen ‘u’ tegen mij. We schudden elkaars hand. Ik ga naar binnen.

Ik vraag me af wat mij pijn doet. Het is de beeldvorming. De niet eerlijke beeldvorming. De supporters van Tel Aviv hebben dingen uitgelokt. Ik zeg niet dat de reactie van geweld hierop terecht is, ik ben altijd tegen geweld, maar er zitten twee kanten aan dit verhaal. En dan Geert Wilders, die het weer heeft over het uitzetten van mensen. Wie ga jij uitzetten, Geert? Met welke middelen? Op basis van wat? Ik ben een Nederlander en ik ben het niet met jou eens. Is dat de basis van mijn uitzetting?

Waarom zijn Nederlanders van kleur altijd onderdeel van een collectief, en waarom zijn witte daders altijd einzelgängers, de lone wolf?

Ik kijk naar een foto van vijfentwintig jaar geleden. Wat is er pijnlijk weinig veranderd. Behalve dat ik nu jurken draag en op hakken loop.