GroenLinks Amsterdam begint het jaar met een leiderschapswissel. Imane Nadif is maandagavond verkozen tot de nieuwe fractievoorzitter. Hoe voelt het om zo’n unieke stap te maken, als Nederlander met Marokkaanse roots?

Imane Nadif (36) zit al sinds 2018 in de Amsterdamse gemeenteraad voor GroenLinks en vertegenwoordigt naar eigen zeggen het activistische geluid binnen de partij. Ze werd politiek actief nadat Geert Wilders opriep tot ‘minder, minder, minder Marokkanen’.

Vorig jaar moesten velen fronsen toen de fractie Zeeger Ernsting verkoos boven haar, terwijl zij hoger op de lijst stond en ook meer voorkeursstemmen had. Nu de functie opnieuw vrijkwam – Ernsting heeft een nieuwe baan als stadsdeelbestuurder – heeft ze toch het fractievoorzitterschap binnengehaald.

Hoe voelt het om fractievoorzitter te zijn van GroenLinks?

‘Ja, ik ben echt heel blij. Als volksvertegenwoordiger ben je blij dat je namens de stad zitting mag nemen in de raad. Deze nieuwe rol geeft mij de kans om hier een nog bredere invulling aan te geven namens GroenLinks Amsterdam.’

Een unicum voor GroenLinks toch, een eerste Marokkaans-Nederlandse vrouw als fractieleider.

‘De eerste met een migratieachtergrond zelfs. Het voelt dubbel, aan de ene kant trots, aan de andere kant hoop je dat deze vorm van representatie niet een unicum is. In het rapport Is de politiek er voor iedereen? lees je dat bepaalde groepen zich minder gerepresenteerd voelen. Ik voel daarom ook een extra verantwoordelijkheid hierin.’

Wat kunnen Amsterdammers verwachten van jou?

‘Ik ben sinds 2018 raadslid. Mijn activistische stijl kennen Amsterdammers al. En dat is waar ik ook voor gekozen ben. Dat activisme wil ik, zeker in deze tijd, meer dan ooit uitstralen. De verrechtsing wordt steeds groter, daarom is het van belang om onze linkse en progressieve waarden uit te dragen.’

Je bent geschrokken van de verkiezingswinst van de PVV, zei je.

‘Ja, en ik denk niet dat ik de enige ben. Aan de ene kant voelde het als een bevestiging van het gevoel dat we aan het verrechtsen zijn in Nederland. Maar toch kwam het op de verkiezingsavond hard binnen. Heel veel mensen zijn geschrokken door de verkiezingswinst van extreemrechts.  In het onderzoek dat ik eerder noemde zie je ook dat veel mensen met een migratieachtergrond zich niet vertegenwoordigd voelen door de politiek en naar binnen keren. Die reflex hoef je van mij niet te verwachten. Ik laat me als Amsterdammer niet uit het veld slaan en sta naast alle Amsterdammers die zich bedreigd voelen. Met of zonder papieren, het maakt me allemaal niet uit.’

‘Veel mensen hebben weinig vertrouwen in de politiek’

Jij noemt de PVV een extreemrechtse partij. Als je kijkt naar de landelijke media en de politiek, dan zie je dat ze terughoudender zijn met deze kwalificatie.  

‘De opkomst van extreemrechts is een feit, dat zie je ook in andere delen van Europa. De Europese verkiezingen in juni hebben ook grote gevolgen voor Nederland. Het is belangrijk om dat gewoon te benoemen. De PVV heeft al jarenlang dezelfde boodschap, zij veranderen niet. Het is, als politicus belangrijk, om daar eerlijk over te zijn. Ze hebben standpunten die haaks staan op artikel 1 van de grondwet. Ze geloven niet in de gelijkheid van mensen en hebben zich vaak genoeg racistisch uitgelaten. Dat soort standpunten moeten we niet normaliseren, we moeten ons er juist duidelijk tegen uitspreken.’

Wat is je boodschap aan partijen die met de PVV willen samenwerken?

‘Iedereen maakt een eigen keuze. Wij zijn een partij die niet wil samenwerken met een partij waarvan de leider is veroordeeld voor groepsbelediging en een groep mensen wil uitsluiten. Ik ben benieuwd hoe andere partijen een samenwerking verantwoorden naar de eigen achterban. Het gaat hier om grondrechten: hoe kun je artikel 1 van de grondwet verdedigen, terwijl je samenwerkt met de PVV? Voor mij zijn dat twee zaken die botsen. Je kunt niet opkomen voor artikel 1 van de grondwet en tegelijkertijd aan tafel zitten met de PVV.’

Wat bedoel je overigens met je activistischer opstellen?

‘Daarmee wil ik zeggen dat we het politieke debat niet hoeven te schuwen en ons best duidelijk mogen profileren op onze standpunten. Er is vaak behoefte aan een genuanceerd verhaal. Ik kan dat begrijpen, omdat dat vaak makkelijker is. En in sommige gevallen moet je ook nuanceren, je moet soms samen optrekken om dingen te bereiken. Maar over zaken zoals samenwerken met extreemrechts moeten we ons duidelijk uitspreken.’

Wat vind je van de segregatie in Amsterdam, die was er al voor de PVV trouwens?

‘De verkiezingsuitslag laat zien dat Amsterdam heeft gekozen voor een links verhaal. Tegelijkertijd zien we ook dat de opkomst niet is zoals we het willen. Veel mensen hebben weinig vertrouwen in de politiek. Als raadslid, maar ook zeker als fractievertegenwoordiger zie ik het als mijn taak om een proactieve rol in te nemen. Ik wil op zoek gaan naar hoe we dat vertrouwen kunnen herstellen. Je stemrecht is een grondrecht. Daarom is het ook van groot belang dat zoveel mogelijk mensen daar gebruik van maken.’