Souad el-Hamdaoui is al acht jaar directeur van de Rotterdamse Euromast. Daarnaast is zij actief op maatschappelijk gebied en slaat zij haar vleugels uit in het imperium van Jamie Oliver. De Kanttekening sprak haar over hoe zij uitgroeide tot een succesvolle ondernemer.

‘Ik werd niet meteen een Rotterdammer hoor!’, waarschuwt Souad el-Hamdaoui (38). Ze kwam naar Rotterdam om Bedrijfskunde te studeren. Haar vader was op bepaalde punten zeer vooruitstrevend, hij wilde niet alleen graag dat zijn dochters onafhankelijk werden, maar hij begreep ook dat daarvoor offers moesten worden gebracht, vertelt zij. Daarom gaf hij zijn jongste kind Souad toestemming in Rotterdam op kamers te gaan wonen. ‘Het was onuitvoerbaar elke dag met het openbaar vervoer heen en weer te reizen, dus er was geen andere oplossing. Epe bestaat uit vijf dorpen, die toentertijd bij elkaar ongeveer tienduizend inwoners telde. Ineens woonde ik in de grote stad Rotterdam. De eerste avond hing ik huilend aan de telefoon. Ik wilde naar huis! Mijn vader zei dat dit niet ging, maar hij vroeg wel aan mijn zusjes of ze naar Rotterdam konden gaan om mijn kamer wat gezelliger te maken. Dat hielp een beetje. In het begin ging ik ieder weekend naar huis, ook voor mijn bijbaantje. Ik bleef zo lang mogelijk in Epe en zo kort mogelijk in Rotterdam. Na een half jaar kwam de ommezwaai. Ik zocht hier een bijbaan en werd langzaam verliefd op deze stad. Tijdens mijn studie werkte ik in het restaurant van de Euromast. Na mijn afstuderen vroeg de toenmalige directeur wat ik nu ging doen. Dat was simpel: een grote mensenbaan zoeken in de grotemensenwereld. Er kon me niets worden beloofd, maar er werd me gevraagd nog even te blijven. Ik werd manager eten en drinken, later operationeel manager en uiteindelijk directeur van de Euromast. Dat was zo’n tweeënhalf jaar nadat ik op verzoek was gebleven. Als ik in het begin zei dat ik bij de Euromast werkte, kreeg ik de vraag of ik van Sales of Marketing was. Ik was 29 jaar toen ik directeur werd, wat redelijk jong is. Inmiddels zijn mensen er ook aan gewend.’

Maatschappelijke inzet

Hamdaoui’s bekendheid als het gezicht van de Euromast heeft er ook toe geleid dat ze gevraagd werd voor allerlei andere zaken. Ze is lid van de Raad van Toezicht van de Bibliotheek Rotterdam, secretaris van het bestuur van Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam en betrokken bij de Stichting Foundation Touzani. Ze heeft nog meer vrijwilligerswerk gedaan, maar dat is wat minder geworden door de komst van haar kinderen Sara (3) en Noah (1). ‘Ik wil een bijdrage leveren aan de plek waar ik woon, werk en leef, ook omdat ik iets wil terugdoen. Dat hoeft niet altijd commercieel te zijn. Mijn acht broers en zussen en ik zijn thuis altijd gestimuleerd om het uiterste uit onszelf te halen. Mijn vader kwam hier als gastarbeider. Hij heeft zijn gezin naar Nederland gehaald omdat hier meer mogelijkheden zijn. We danken veel aan zijn gedrevenheid.’ Haar vader gaf haar dochters alle ruimte om zich te ontwikkelen. ‘Dat mijn zusje en ik op kamers mochten wonen in Leiden en Rotterdam neemt overigens niet weg dat hij zeer gelovig is.’

Had de toestemming van haar vader ook echt te maken met haar serieuze gedrag? Ze ging écht naar Rotterdam om te studeren. Het is even stil. ‘Daar heb ik nooit over nagedacht.’ Ze komt uit een hecht gezin. Diezelfde sfeer probeert ze te creëren op haar twee werkplekken. Ze is ook mede-eigenaar van het Italian Food Concepts Netherlands Holding B.V. het bedrijf van de bekende chefkok Jamie Oliver. ‘Het eerste filiaal is geopend in de Rotterdamse Markthal en we zijn nu bezig met een zaak in het Sijthoff Gebouw in hartje Den Haag. Ik vind het belangrijk dat mijn werknemers zich vrij voelen. Ik moedig werknemers wel eens aan om hun vleugels uit te slaan. Dat doen ze, maar ze komen na een tijd vaak toch weer terug!’