Vlogger Mohammed Omar won onlangs de Bredase Vredesprijs. ‘Tegenwoordig voetballen de wijkagenten met de jongeren mee.’

Toen Ismail Ilgün een paar jaar geleden met zijn hoodvlogs uit Zaandam bekend werd, zette dat Mohammed Omar (ook wel bekend als ‘vlogger Mo’), tweeëntwintig jaar oud en afkomstig uit Breda, aan het denken. In plaats van negativiteit te delen, wilde hij zijn wijk Haagse Beemden juist in een positief daglicht zetten. Hij begon met vloggen over wat er in de wijk gebeurde, maar ook over zijn werkzaamheden als ‘Grote Broer’. Het Grote Broer Project is een initiatief van Kick Breda, waar jongens in de leeftijd van veertien tot en met drieëntwintig jaar als vrijwilligers positief bijdragen aan de leefbaarheid binnen de wijk en jongeren ondersteunen die het moeilijk hebben. Voor al zijn inzet won Mo afgelopen september de Bredase Vredesprijs. Wij spraken hem over zijn werkzaamheden, maar ook over zijn heftige verleden.

Gefeliciteerd met het winnen van de Bredase Vredesprijs Mo. Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je de prijs had gewonnen?
‘In het begin was ik heel emotioneel, ik had er helemaal niet op gerekend. Maar ik was ook meteen ontzettend trots. Het is een speciale prijs, die krijg je niet zomaar. De jury vindt dat ik een positieve invloed heb op jongeren en dat wat ik doe heel belangrijk kan zijn in de toekomst. Dat was fijn om te horen.’

Kun je jezelf kort voorstellen aan onze lezers?
‘Ik ben Mo, tweeëntwintig jaar en woon in Breda. Ik kom oorspronkelijk uit Somalië. Sinds kort werk ik als aircomonteur. Na mijn werk ga ik door naar het Grote Broer Project, waar ik een Grote Broer ben. Daarmee probeer ik een rolmodel te zijn voor jongeren. Ik zou hier later ook graag mijn werk van willen maken, bijvoorbeeld als wijkagent of als maatschappelijk werker.’

Wat houdt het Grote Broer Project precies in?
‘Het is een vrijwilligersproject voor jongeren die het moeilijk vinden om hun draai in de samenleving te vinden. Er komen jongeren die een verleden hebben en dat willen aanpakken, maar er zijn ook jongens of meiden die bij ons een stage willen doen of zichzelf verder willen ontwikkelen. We doen veel verschillende dingen. Zo kunnen ze bij ons terecht voor activiteiten als knutselen, voetballen en kickboksen. Maar we gaan ook de straat op, bijvoorbeeld bij een melding van overlast. We zoeken de jongeren op en gaan het gesprek met ze aan. Ik zie veel vooruitgang sinds het project aan de gang is. De wijk is een stuk rustiger geworden. Minpuntjes zijn er ook, er zijn nog steeds mensen die geen werk hebben of nog te weinig aandacht krijgen, maar dat heeft tijd nodig.’

Hoe ben jij bij Grote Broer terechtgekomen?
‘Ik ben er ooit als stagiair begonnen in september 2016. Ik vond het leuk en fijn om andere jongeren te helpen en daardoor ben ik blijven hangen. Inmiddels heb ik de status ‘goud’, wat betekent dat ik ervoor zorg dat alles goed verloopt als de projectleiders er niet zijn. Toen ik net begon was ik een hele verlegen jongen en vond ik het moeilijk om zelf initiatief te nemen. Langzaam begon dat te groeien en vanuit daar begon ik ideeën te verzamelen om iets mee te doen. Tijdens mijn werkzaamheden bij Grote Broer kwam ik buiten vaak jonge kinderen tegen. Voor hen wilde ik iets doen en daarom ben ik Kleine Broer gestart. Het is hetzelfde idee als Grote Broer, maar dan voor jongeren in de leeftijd van acht tot vijftien jaar. We organiseren verschillende activiteiten, waardoor die kleintjes na schooltijd lekker bezig zijn en zichzelf kunnen ontwikkelen. Het is meer dan alleen activiteiten doen, je leert er ook om te gaan met structuur, verantwoordelijkheid en normen en waarden. Want ook wij hebben regels waar jongeren zich aan moeten houden. Ik vind dit project heel belangrijk voor de jonge generatie, want die is al vroeg bezig met hun telefoon, games en met sociale media. In die wereld kom je snel de verkeerde mensen tegen. Met Kleine Broer wil ik die jongeren op een positieve manier beïnvloeden en dat gaat goed. We begonnen met vijftien kinderen en zitten inmiddels op veertig.’

Je vlogt ook. Kun je daar meer over vertellen?
‘Mijn vlogs zijn een soort wijkjournaals. Het grootste doel was om Haagse Beemden in een positief licht te zetten, want onze wijk komt vaak negatief in het nieuws. Daarnaast wilde ik ook een rolmodel voor de jeugd zijn. Het begon allemaal met een grappige video, maar toen mijn vrienden zeiden dat ik moest gaan vloggen, ben ik er meer mee gaan doen. Ik krijg veel leuke reacties van mensen uit de wijk, dat is fijn om te horen. Ik ben zelf erg trots op mijn politievlog, waarbij ik een dagje meeliep met de wijkagent. Ik zag dat het contact tussen de politie en de jongeren niet goed was. Doordat ik er als jongere bij was en jongens in de buurt mij kennen, kon ik het contact verbeteren. Tegenwoordig voetballen de wijkagenten met de jongeren mee.’

Je hebt het als jongere ook niet makkelijk gehad. Kun je iets vertellen over je jeugd?
‘Ik ben geboren in Somalië en heb daar heftige dingen gezien en meegemaakt. Op jonge leeftijd ben ik door terreurbeweging al-Shabaab meegenomen om als kindsoldaat voor ze te werken. Zij waren in oorlog met de regering en gebruikten kinderen bij gevechten en aanslagen. Ik was een soort hulpjongen en moest eten, drinken en geweren dragen. Gelukkig heb ik zelf niemand hoeven doden, maar ik heb wel veel dode mensen gezien. Mijn vader, die ik eigenlijk nooit goed heb gekend, kwam naar Nederland en in het kader van gezinshereniging mocht ik ook komen. Ik was dertien jaar toen ik in Nederland kwam wonen, maar eenmaal hier was het niet makkelijk. Ik had veel ruzie thuis waardoor ik bij Jeugdzorg kwam te wonen, maar daar begrepen ze mij niet goed. Hierdoor ontstonden er irritaties. Toen ik op een gegeven moment geen school of werk meer had, was het moeilijk om positief te blijven. Toch probeerde ik dat wel en zo kwam ik bij Grote Broer terecht.’

Gelukkig is het met jou de goede kant op gegaan. Heb jij nog een boodschap voor jongeren waar het misschien minder goed mee gaat?
‘Houd altijd je doelen voor ogen en blijf daar voor vechten, ook al zit het allemaal even tegen. Probeer een voorbeeld te zijn voor je medemens.’