Een maand van vasten overdag en gebed in de avond is afgelopen. Het slaaptekort van mensen die werken of kinderen die naar school gaan, zal ophouden. De spirituele extase van iftar, taraweeh en sohoor in een kort tijdsbestek schuift weer een jaar verder.

Het is Eid al-Fitr, oneerbiedig ook wel Suikerfeest genoemd. Bij velen hoor je wel eens dat het geen feesten als vroeger meer zijn. Of feesten als in het geboorteland. Daar hebben ze wel een beetje gelijk in. Veelal is de feestdag een doodgewone werkdag. Veel werkgevers houden er wel rekening mee en geven hun islamitische medewerkers vrij. Scholen pakken het best praktisch aan. Veel scholen roosteren dan een studiedag in. Dan hebben alle kinderen lekker vrij. Wie weet dat we het nog eens meemaken dat het Suikerfeest een officiële feestdag wordt. Maar onder de huidige politieke omstandigheden lijkt dat een brug te ver.

Als klein kind heb ik wel eens een feest in mijn geboortedorp meegemaakt

Ik kan niet goed meepraten over de weemoed van de feesten van vroeger in het geboorteland. Zoveel feesten heb ik er niet beleefd. Als klein kind heb ik wel eens een feest in mijn geboortedorp meegemaakt. In een stoet gingen we met alle mannen en jongens de huizen in het dorp langs. We feliciteerden de bewoners. Elk huis bood snoepjes in een schaal aan. Toen was het nog niet doorgedrongen dat sigaretten schadelijk waren. In een schaal werden ook losse sigaretten opgediend. Ik weet niet of dit de weemoed is waar velen naar hunkeren.

De Eid al-Fitr heeft een religieuze verplichting. Na zonsopkomst gaan de gelovigen naar de moskee voor het feestgebed. Eerst is er een kort gebed van twee rakaat. Daarna beklimt de imam gebeden brabbelend de treden van de mimber, het spreekgestoelte rechts voor in de moskee. In het Arabisch spreekt hij dankbetuigingen uit aan de Almachtige Schepper. Hij roept zegeningen uit over de profeet Mohammed. Dan vervolgt hij zijn preek in de eigen taal. Hij feliciteert alle gelovigen met het feest, spreekt lof uit over het volhouden van een maand lang elke dag vasten.

Hij adviseert de fitre, aalmoezengiften, wanneer die vergeten zijn, nog te voldoen. De imam roept de gelovigen op de graven van hun overleden naasten te bezoeken. Hij geeft aan dat ouderen bezocht dienen te worden en als ze ver wonen gebeld moeten worden om ze te feliciteren. Hij zegt dat kinderen verblijden met cadeautjes bij het feest past. Hij vraagt de gelovigen twisten te beslechten en elkaar te bezoeken. Weer roept hij in het Arabisch dank aan de Schepper uit en spreekt lofuitingen aan de profeet Mohammed en eindigt zijn preek met:

Eid Mubarak.