Ik las een bericht dat de gemeenteraad van Moerdijk heeft besloten het dorp Moerdijk op te heffen. Het gaat hier dan niet om een gemeentelijke herschikking, zoals we er vele in het land hebben gezien. Hier is besloten dat het dorp van de aardbodem gaat verdwijnen. Om ruimte te geven aan het naastgelegen haven- en industriegebied gaat het dorpje onder water. Of het wordt een terminal van Shell waar honderdduizend miljoen liter stookolie opgeslagen kan worden. Ik kan de gedachte hieraan niet van me afschudden. Ik heb het nieuws ook gedeeld in de appgroep van onze wandelclub. ‘Hier hebben we gewandeld. Dit dorp gaat verdwijnen.’ Niemand reageerde.

Geregeld wandelen we ergens in de omgeving van Rotterdam. Deze omgeving moet u ruim interpreteren: tot Utrecht en ook Breda zien we als omgeving van Rotterdam. Dan roep ik vaak dat dit de mooiste route is die we hebben gewandeld.

We hebben bij Moerdijk dus gewandeld. Het was geen leuke wandeling. We startten de wandeling voorbij het water, aan de voet van de Moerdijkbrug. Daarna hebben we langs de snelweg over de lange, lange brug naar het dorpje gelopen. Daar was geen bal aan. Continu het gekletter van denderende vrachtwagens. We mogen van geluk spreken dat we het zonder gehoorschade hebben overleefd.

‘Het dorpje Moerdijk was op zich wel aardig’

Het dorpje Moerdijk was op zich wel aardig. In het midden stond een kerk die waarschijnlijk lang leeggestaan had. Om de historische symboliek te bewaren hadden ze het gebouw gestript en een sportveldje ervoor geplaatst. Aan het overgebleven skelet kon je goed zien dat het een kerk was geweest. De kerktoren en het kruis stonden er nog.

De legendarische Turkse zanger Ahmet Kaya zong het lied ‘Gayri gider olduk’. Hij zong het verhaal van de dorpen die plaats moesten maken voor een stuwdam. De tekstschrijver Enver Gökçe schreef dat de dorpjes Soğuk, Asman, Pulur, Hıdır Öz, Huni, Su Payniği, Zalbar, Pul, Güci, Kırani, Haskini, Henisik, Hulmin, Kara Pınar, Ecüzlü, Vahşin, Venk, Payamlı en Süderek aan het water waren gegeven, want er was geen water.

Nu wordt op het altaar van de nationale economie het dorpje Moerdijk opgeofferd. Ook het skelet van de kerk dat als aandenken was overgebleven, zal ontbinden en de tand des tijds niet overleven.