Frankrijk is in de ban van Éric Zemmour, de controversiële radicaal-rechtse schrijver en opiniemaker. Na maandenlang zinspelen deelde hij vandaag officieel mee dat hij meedoet aan de Franse presidentsverkiezingen van 2022: ‘Het is niet langer de tijd om Frankrijk te hervormen, maar om het land te redden.’
De 62-jarige Zemmour is dankzij zijn geruchtmakende boek Le suicide français (‘De Franse zelfmoord’), zijn column in de conservatieve krant le Figaro en zijn televisieoptredens een bekende Fransman geworden. Zemmour schuwt daarbij het doen van controversiële uitspraken niet.
In 2019 noemde Zemmour op de nationale televisie islamitische vluchtelingen ‘kolonisten’ en schermde hij met de beruchte omvolkingstheorie, de gedachte dat de oorspronkelijke Europese bevolking door niet-westerse migranten zal worden vervangen. Ook sprak hij over de ‘islamisering van de straten’.
En vorig jaar beweerde Zemmour tijdens een tv-debat dat maarschalk Philippe Pétain de Franse Joden had gered. Pétain stond tijdens de Tweede Wereldoorlog aan het hoofd van het Zuidelijke Vichy-Frankrijk, dat met de nazi’s collaboreerde.
In september presenteerde Zemmour zijn nieuwste boek, La France n’a pas dit son dernier mot (‘Frankrijk heeft zijn laatste woord nog niet gezegd’). Enkele ideeën die daarin staan: stop migratie, dwing bestaande migranten te assimileren, pak bemoeizuchtige rechters aan, verlaat de Europese Unie, verplicht moslimouders om hun kinderen Jacques of Emile te noemen in plaats van Mohammed of Farida.
Politico noemt Zemmour de ‘zilvertongige apostel van poëtisch defaitisme en elegant racisme’. We leven volgens Zemmour in ‘de slechtste van alle mogelijke werelden’, vanwege immigratie, de zogenaamde buitensporige macht van vrouwen, homo’s, Brussel, het internationale financiële systeem en het verraad van een corrupte, ijdele en domme politieke elite. Zemmour waarschuwt voor de ‘zelfmoord’ van Frankrijk en Europa, vanwege de islam en de migranten die voor een ‘grote omvolking’ zullen zorgen.
Zemmour doet aan als een Franse Thierry Baudet. Hij ziet zichzelf als een scherpzinnige, tegendraadse intellectueel en gedraagt zich als een profeet die de Europese beschaving waarschuwt voor een dreigende ondergang. Ze kennen elkaar ook. Enkele jaren terug schreef Zemmour voor de conservatieve krant le Figaro, waar hij toen nog columnist voor was, een lovende recensie van Baudets proefschrift De aanval op de natiestaat.
Als flamboyante mediapersoonlijkheid heeft Zemmour veel fans. In de Franse peilingen stijgt Zemmour tot grote hoogtes en steekt hij de radicaal-rechtse Marine le Pen naar de kroon. Maar de huidige president Emmanuel Macron verslaan, dat zit er zeer waarschijnlijk niet in.
Tegen de Franse krant la Montagne zei historicus Gérard Noiriel enkele weken terug dat iedereen in Frankrijk in principe weet dat Zemmour nooit president zal worden, maar ‘dat hij misbruik maakt van deze electorale context om zijn nieuwe boek te verkopen’.
