De Chinese autoriteiten geven toe dat de geboortecijfers in de regio Xinjiang in 2018 met een derde zijn afgenomen ten opzichte van het jaar ervoor, maar ontkennen dat de daar woonachtige Oeigoeren gedwongen worden gesteriliseerd. Dit meldt de Amerikaanse nieuwszender CNN.
De gedwongen sterilisaties zijn niet de eerste beschuldigingen van wijdverbreide mensenrechtenschendingen door de Chinese regering in Xinjiang. Volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zouden tot twee miljoen Oeigoeren en andere moslimminderheden zijn ondergebracht in detentiecentra in de regio, waar ze naar verluidt dwangarbeid verrichten en worden gehersenspoeld.
Beijing beweert dat de Oeigoeren vrijwillig deze centra bezoeken en dat ze er een beroepsopleiding kunnen volgen. De centra zouden onderdeel zijn van een deradicaliseringsprogramma in Xinjiang, om te voorkomen dat de Oeigoeren voor terrorisme kiezen.
Sommige Oeigoerse vrouwen worden echter gedwongen om anticonceptie te gebruiken en sterilisatie te ondergaan, meldt CNN, als onderdeel van een opzettelijke poging om het geboortecijfer onder niet-Chinese minderheden in Xinjiang te verlagen.
Uit officiële Chinese documenten blijkt dat het aantal sterilisaties in de regio sterk is gegroeid: van minder dan 50 per 100.000 mensen in 2016 tot bijna 250 per 100.000 mensen in 2018.
Deze acties vallen onder de definitie van ‘genocide’ van de Verenigde Naties, aldus China-onderzoeker Adrian Zenz.
Ondertussen worden Oeigoerse vrouwen wel vaak geacht het bed te delen met Chinese ambtenaren. Deze praktijk zou sinds 2018 onderdeel zijn van een overheidscampagne met de weinig verhullende naam ‘Pair Up and Become Family’, die volgens Humans Right Watch al in 2016 is ingevoerd. ‘Moslimfamilies in Xinjiang eten en slapen letterlijk onder toeziend oog van de staat’, bevestigt de mensenrechtenorganisatie.
Onder het mom van ‘Pair Up and Become Family’ bezoekt een Chinese ambtenaar een Oeigoers gezin in Xinjiang voor zes dagen, stelt Radio Free Asia op basis van CHinese overheidsbronnen. Deze ambtelijke bezoeken keren elke twee maanden terug. De ambtenaren zouden zichzelf presenteren als ‘familieleden’.
Het doel van de campagne zou zijn dat de ambtenaren monitoren hoe deze Oeigoerse gezinnen leven en wat hun politieke standpunten zijn. Tegelijkertijd is het de bedoeling dat ze deze gezinnen ‘bijscholen’ in de Chinese taal en de gewenste politieke zienswijzen.
Ook Qelbinur Sidik Beg, een 51-jarige Oeigoerse die naar Nederland is gevlucht, vertelt dat Oeigoerse vrouwen gedwongen worden om samen te wonen met Han-Chinezen, terwijl hun mannelijke familieleden worden vastgehouden in concentratiekampen of gevangenissen.
‘We hoorden vaak dat Oeigoerse vrouwen en jonge meisjes thuis door Han-Chinezen waren verkracht. Mijn Chinese ‘familielid’ vertelde me dat Han-Chinezen die door de regering naar het zuiden waren gestuurd, genoten van Oeigoerse vrouwen. Hij vertelde me dat Oeigoerse vrouwen hen speciaal behandelden en nooit hun avances weigerden, wat impliceert dat ik bereid zou moeten zijn hetzelfde te doen. Niets was teveel voor hun Han-‘familieleden’, vertelde hij me, in de verwachting dat ik me ook zo zou gedragen.’
De Oeigoerse vervolgt: ‘Ik wist heel goed dat hij seksuele diensten verwachtte, maar ik deed alsof ik het niet begreep. Als ik geen professionele, 50-jarige getrouwde vrouw was geweest die op een overheidsdepartement had gewerkt en met mijn man in de hoofdstad had gewoond, dan weet ik heel goed wat er was gebeurd. Als ik bijvoorbeeld een gewone weduwe was geweest, uit een afgelegen dorp in de Zuid-Oeigoerse regio, weet ik zeker dat hij me zou hebben gedwongen met hem naar bed te gaan. Hij was een goed opgeleide overheidsfunctionaris en de medewerker van mijn man, maar desondanks bleef hij avances maken in het bijzijn van mijn man. Zijn gedrag wekte mijn weerzin op.’
