Een verklaring tegen samenwerking met Israëlische universiteiten, Niet in onze naam, is al door 349 medewerkers van Universiteit Wageningen ondertekend.
‘We vragen medewerkers de verantwoordelijkheid te nemen die onze bestuurders ontlopen, en een verklaring te ondertekenen om niet samen te werken met instellingen voor hoger onderwijs in Israël vanwege hun medeplichtigheid aan apartheid, bezetting en genocide’, zegt universitair hoofddocent Rurale Sociologie Joost Jongerden, die de verklaring ook heeft ondertekend.
In de brief worden de genocidezaak bij het Internationaal Gerechtshof en het arrestatiebevel tegen de Israëlische premier Netanyahu genoemd. De ondertekenaars stellen dat er sterk bewijs is voor de betrokkenheid van Israëlische universiteiten bij het onrecht tegen Palestijnen.
Volgens hen moet dit gevolgen hebben. Ze verwijzen daarbij naar een VN-rapport uit september, waarin staat dat alle landen verplicht zijn de uitspraken van het Internationaal Gerechtshof te volgen en de rechten van burgers te beschermen.
Voor universiteiten is vooral punt zes belangrijk: het stopzetten of opschorten van de samenwerking met Israël als die bijdraagt aan de bezetting en apartheid in Palestijnse gebieden.
‘Eerder dit jaar vroegen we de Raad van Bestuur om de samenwerking met de Hebrew University of Jerusalem te stoppen, omdat een deel van de campus op bezet gebied ligt’, zegt Jongerden. ‘Wij vinden dat samenwerking met Israëlische universiteiten botst met academische ethiek en mensenrechten. Omdat Israëlische universiteiten betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen, zou de samenwerking moeten stoppen.´
De Universiteit Wageningen heeft als enige in Nederland geen ethische commissie. Komt dat omdat Wageningen sterkere banden heeft met Israëlische universiteiten?
‘Die vraag moet aan de Raad van Bestuur worden gesteld, maar we denken niet dat de banden veel sterker zijn dan bij andere universiteiten. Wat Wageningen wél heeft, zijn principles of collaboration, en die kunnen op een betekenisvolle wijze richtinggevend zijn. Respect voor mensenrechten is een van de principes. Samen met ethische principes zoals do-no-harm zou dit een prima basis kunnen zijn voor het beoordelen van samenwerkingen met derden. Er ontbreekt echter een toetsingskader, en er is ook een zekere mate van onwil om de principes toe te passen op institutionele samenwerking.’
