Midden-Oostenexpert Steven Cook is bang dat het coronavirus verschrikkelijk zal huishouden in de Arabische landen en Turkije.
Niet alleen is de gezondheidszorg er niet zo goed als in Europa of Amerika, maar ook de leiders van deze landen helpen met het faciliteren van een ware ramp. Dat schrijft de Amerikaanse politicoloog in een alarmerend artikel voor Foreign Policy.
Neem nu de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en zijn Egyptische collega Abdel-Fattah al-Sisi. Erdogan en Sisi zijn gezworen vijanden. De Turkse president steunt de Egyptische Moslimbroederschap, die dankzij de coup van Sisi in 2013 juist aan de kant werd gezet. Maar wat betreft de coronacrisis hanteren ze precies dezelfde aanpak – of beter gezegd: een gebrek daaraan, aldus Cook.
De politicoloog zegt dat beide leiders het probleem van corona in hun land volledig downplayen. Egypte geeft aan dat er nog geen tweehonderd coronabesmetting zouden zijn, terwijl onderzoekers aan de universiteit van Toronto stellen dat het er inmiddels al meer dan 20.000 moeten zijn.
De Egyptische president wil het toerisme niet schaden, zegt Cook. Egypte heeft dan wel moskeeën en universiteiten gesloten en evenementen verboden, maar volgens de politicoloog zijn deze maatregelen too little, too late.
Cook stelt dat hetzelfde probleem geldt voor Turkije. Ook daar doet de overheid nu een beroep op social distancing en zijn scholen, uitgaansgelegenheden en moskeeën gesloten, maar worden de officiële besmettingscijfers laag gehouden.
Tevens is Erdogan relatief stil over de hele situatie, terwijl hij normaal niet de beroerdste is om zich op te werpen als leider. ‘Dit is een man die meer bezorgd is om de schuld te krijgen van zieken en doden dan bezorgd om de veiligheid en gezondheid van zijn volk’, schrijft Cook.
Leiders als Erdogan en Sisi lak hebben totaal lak aan de rechten van het volk dat ze behoren te dienen, stelt Cook. Ze geven volgens hem niet zoveel om een mensenleven meer of minder. ‘Sisi en Erdogan zijn niet uniek, maar illustratief voor de extra moeilijkheden die mensen in het Midden-Oosten zullen meemaken.’
Cook ziet nog een bijkomend nadeel: door de ‘respectloze manier’ waarop ze zelf worden behandeld bezitten de volkeren in het Midden-Oosten weinig sociale cohesie. Dit, terwijl de ervaring laat zien dat die gezamenlijkheid een voorwaarde is om het virus in te perken.
‘De volslagen minachting die de leiders koesteren voor hun volk en de daarmee samenhangende wreedheid waarmee veel mensen in het Midden-Oosten zijn behandeld, heeft – individueel en collectief – de basale menselijkheid in de vorm van een basisgemeenschap, die nodig is voor mensen om het [coronavirus] het hoofd te bieden en te overleven, ondermijnd’, waarschuwt hij. ‘Dit is een recipe for disaster van het soort waar we met ons verstand niet bij kunnen.’
