Burgers van Aruba, Curaçao en Sint Maarten die naar het Europese deel van Nederland verhuizen voelen zich tweederangs burgers, zo blijkt uit een nieuw onderzoek van Kennisplatform Inclusief Samenleven (KIS).
Ofschoon ze de Nederlandse nationaliteit hebben en hier, in Europees Nederland, mogen wonen en werken, voelen Nederlanders uit Aruba, Curaçao en Sint Maarten zich gediscrimineerd. Ze lopen regelmatig vast in procedures en regels rond wonen, verzekeringen en uitkeringen. Omdat er in het verleden meerdere signalen waren van hulpverleners over discriminatie besloot KIS een onderzoek in te stellen.
Het KIS-onderzoek is gebaseerd op diepte-interviews met tien Antilliaanse vrouwen, die afkomstig zijn uit Aruba, Curaçao en Sint Maarten. In het bijzonder richtten de onderzoekers zich op vrouwen die zich met een hulpvraag tot de gemeente hadden gewend.
De geïnterviewden vertellen dat hun ervaringen met de gemeente negatief zijn. Ze worden onvoldoende geïnformeerd over wat hun rechten zijn en niet op tijd geholpen. De geïnterviewden zeggen dat ze anders worden behandeld vanwege hun huidskleur en afkomst. Als ze de gemeente vragen waarom ze niet in aanmerking komen voor sociale voorzieningen krijgen ze een vaag antwoord. De negatieve ervaringen met de gemeente zijn slopend, vertellen ze. Niet alleen zijzelf hebben hier last van, ook hun kinderen en anderen uit hun sociale omgeving.
Veel van de problemen worden veroorzaakt doordat de vrouwen uit Aruba, Curaçao en Sint Maarten geen BSN-nummer hebben. Om die reden kunnen ze geen woning krijgen of onderwijs volgen.
