Roel van Duijn (1943), bekend van de Provobeweging en de Kabouterpartij, is toegetreden als columnist bij de Kanttekening.
Van Duijn schreef begin 2021 zijn eerste artikel voor ons het medium: een essay over de genocide op de Oeigoeren in China, waarin hij de rol van de Chinese partijfunctionaris Chen Quanguo fileerde. In zijn bijdragen aan de Kanttekening zal hij zich blijven richten op thema’s als mensenrechten, democratie en internationale politiek.
Als tiener voelde Roel van Duijn al betrokken bij de internationale politiek. Hij raakte geïnspireerd door de stokoude Britse filosoof Bertrand Russell (1872-1970), die tegen de atoombewapening demonstreerde. ‘Ik sympathiseerde natuurlijk ook met de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd tegen Frankrijk, maar mijn brandpunt was de atoombom’, vertelde hij aan Kanttekening-redacteur Ewout Klei. ‘Ik ging met vrienden op een kruispunt staan om tegen de atoombom te protesteren, dat was het begin van mijn politieke werk. De schoolleiding kon mijn actie niet zo waarderen. Vlak voor mijn eindexamen werd ik van school gestuurd.’
Beroemd werd Van Duijn dankzij Provo, de rebelse studenten die in de jaren 1965-1967 Amsterdam op stelten zetten. ‘Ik werd fulltime Provo en schreef als oprichter ervan ook voor het gelijknamige blad. We maakten plannen over hoe het ook anders kon, onder andere met gratis gemeentelijke fietsen: het beroemde Witte Fietsenplan. Ook heb ik, vanwege mijn activisme, meerdere malen boetes gekregen en ben ik enkele keren in de cel beland. Maar ik geloofde dat ik de goede strijd voerde.’ Daarna volgde de Kabouterpartij, die in 1970 met maar liefst vijf zetels in de Amsterdamse gemeenteraad debuteerde. ‘De Kabouters kwamen met alternatieven. Biologische landbouw, windenergie, antiautoritair socialisme.’
De afgelopen jaren heeft Van Duijn zich ook kritisch uitgelaten over het Rusland van Vladimir Poetin. De Russische agressie tegen Georgië en Oekraïne en het autoritaire beleid van Poetin hebben ertoe geleid dat Van Duijn zijn oude pacifistische idealen heeft herijkt. Waar hij ooit streefde naar absolute geweldloosheid, erkent hij nu dat in sommige gevallen verzet noodzakelijk is en de NAVO eigenlijk zo slecht nog niet is.
Van Duijns nieuwe rol als columnist bij de Kanttekening past in zijn lange traditie van activisme en politieke betrokkenheid. Met zijn brede historische kennis en scherpe pen zal hij ongetwijfeld originele bijdragen leveren aan het maatschappelijk debat.
