In een interview voor de Rotterdamse website Vers Beton noemt socioloog Madaline Atkins het Rotterdamse woonbeleid ‘racistisch’. Volgens het onderzoek dat ze aan de Erasmus Universiteit deed, houdt het Rotterdamse woonbeleid ‘witheid’ in stand.
‘De witte Rotterdammer wordt als standaard gezien en iedereen die daarvan afwijkt als een potentieel problematische ander. Het is wij-zij-denken’, zegt Atkins.
Ze woont zelf in Rotterdam en geeft de sloop van de Tweebosbuurt als voorbeeld. Daar kregen bewoners geen garantie om terug te keren. Ook noemt ze ‘expliciet discriminerende advertenties’, zoals ‘no internationals’.
Atkins wijst op de ‘opzienbarende verschillen’ in de demografie aan de weerszijden van de Maas. De segregatie tussen Noord en Zuid Rotterdam. ‘Dat het over raciale segregatie gaat wordt niet benoemd, aldus Atkins.
Ze heeft voor haar onderzoek beleidsdocumenten geanalyseerd, waaronder de Woonvisie en de Rotterdamwet.
‘Achter het mengen van bevolkingsgroepen schuilt het idee dat rijke mensen een voorbeeld zouden zijn voor armere mensen. Dat is op zijn minst merkwaardig. Hoezo is rijk zijn een voorbeeld? En waarom zijn arme mensen niet waardig zoals ze zijn? Die theorie van het mengen van bevolkingsgroepen is dan ook niet gegrond op empirisch bewijs. Mensen met een laag inkomen profiteren niet altijd van rijke nieuwkomers in hun buurt.’
De koppeling met racisme ligt hem, volgens Atkins, erin dat termen als ‘mengen van bevolkingsgroepen’ en het ‘toekomstbestendig maken’ van wijken alleen van toepassing zijn op niet-witte buurten in Rotterdam Zuid.
‘Het gaat niet om het doorbreken van de (witte) monoculturen in Kralingen of Hillegersberg. Kralingen hoeft niet gemengd te worden. In de Woonvisie van 2016 staat dat het in Noord al goed gaat en dat de gemeente daar geen beleidsinterventies hoeft te doen, omdat de markt het daar oplost.’
Dat is meten met twee maten, aldus Atkins die ook wijst op de problemen die ze ondervond bij het bespreekbaar maken van racisme. ‘Ik ken geen ander land dat zo om ras heen praat als Nederland. In plaats van het over ras te hebben, gaat het over mensen met een niet-westerse migratieachtergrond, of etniciteit. Hierdoor is het moeilijk om aan te kaarten dat ras een rol speelt in het huidige beleid.’
