De Turkse cartoonist Doğan Pehlevan en redacteuren van het satirische blad LeMan zijn van hun bed gelicht na publicatie van een Mohammed-cartoon over een stad die wordt gebombardeerd, vermoedelijk in Gaza. Dat meldt de nieuwssite Turkish Minute.
Op de tekening, die geblurd wordt getoond door de islamistische krant Yeni Şafak, begroeten de islamitische en joodse profeten Mohammed en Mozes elkaar in de lucht boven een stad die wordt platgebombardeerd.
Toen een foto van de strip opdook op sociale media, braken er meteen protesten uit, aangewakkerd door islamistische groeperingen. Sommigen onder hen scandeerden leuzen voor herinvoering van de sharia-wetgeving, en dreigden ook met een slachtpartij, waarbij ze verwezen naar Charlie Hebdo. Ook werd een bar in Beyoğlu (een district in Istanbul) aangevallen, die veelvuldig wordt bezocht door LeMan-medewerkers.
De minister van Binnenlandse Zaken, Ali Yerlikaya, deelde op X trots de beelden van de arrestatie van de cartoonist. ‘Ik veroordeel nogmaals degenen die onrust zaaien door onze profeet (vrede zij met hem) te karikaturiseren. De verdachte die deze misdadige tekening heeft gemaakt, is gearresteerd’, aldus Yerlikaya. Over de jihadistische dreigementen en de aanval op de bar liet hij zich niet uit.
Wel geldt er vandaag een protestverbod in Istanbul naar aanleiding van de cartooncrisis.
De hoofdredacteur van LeMan, Tuncay Akgün, vindt dat de afbeelding ‘bewust’ verkeerd wordt geïnterpreteerd. ‘Deze cartoon is geenszins een karikatuur van de profeet Mohammed’, reageerde hij. ‘In de strip is de naam van een moslim die omkwam door Israëlische bombardementen gefictionaliseerd als Mohammed. Meer dan tweehonderd miljoen mensen in de islamitische wereld heten Mohammed.’
Voor islamistische groeperingen lijkt die uitleg van satire weinig uit te maken. Ze slaan vol op de islamofobe trom, waarbij oude tweets van de cartoonist worden gedeeld. Zo zou Pehlevan vorig jaar hebben beweerd dat de relatie tussen Turken en de islam vergelijkbaar is met een religie die het volk is opgedrongen, tegenover het idee dat de Turken uit vrije wil voor de islamitische religie hebben gekozen. Een theorie die onder seculier-nationalistische kringen steeds meer ingang lijkt te vinden.’
