Zakwan Alhalabi wil zijn zus Zulfa van achttien naar Nederland halen. Ze heeft downsyndroom en raakte in Turkije gewond bij de aardbeving. De Nederlandse regering geeft echter geen krimp: hooguit kan de jonge vrouw voor negentig dagen naar ons land.
RTV Oost bericht over Alhalabi’s verdriet. Hij verloor zijn moeder en twee broers bij de ramp. Zijn zus overleefde, maar ze heeft niets meer: geen familie, geen huis. De 38-jarige Zwollenaar, die sinds 2015 in Nederland woont, heeft inmiddels meet perspectief. De bureaucratische muur is taai, maar het lijkt erop dat zijn zus een visum gaat krijgen.
Alhalabi wil echter dat ze permanent mag blijven. Zulfa heeft in Turkije niets meer. Een aanvraag voor een verblijfsvergunning duurt sowieso maanden – en vaak langer. Dat is voor hem geen optie, want dan zou zijn zus weer terug moeten naar Turkije om daar af te wachten of ze een verblijfsstatus kan krijgen.
Rugzakjes en tenten
Intussen is er maandag een nieuwe aardbeving overheen gekomen in dezelfde Turkse regio, dit keer van 6,4 op de schaal van Richter. ‘Je zag de gebouwen heen en weer schudden’, vertelt Deventenaar Hassan Güveli aan RTV Oost. Hij stond tussen twee gebouwen in toen het gebeurde. ‘Als die waren ingestort, denk ik niet dat ik nu aan de lijn hing.’
RTV Rijnmond interviewt Hazel Aydemir, die 37 familieleden en andere dierbaren verloor bij de aardbeving. Ze begon een inzamelingsactie. Daarbij kreeg ze steun van Dounia Lyken, oprichter van de Stichting Feis, genoemd naar de in 2019 overleden rapper. Aydemir en Lyken zamelden in totaal duizend rugzakjes en honderd speeltenten in, voor kinderen in het getroffen gebied.
‘Turken hebben geen andere vrienden dan Turken’, is een bekend gezegde, schrijft de Turkse versie van The Independent. Dat blijkt althans nu even niet te kloppen: 76 landen stuurden reddingsteams naar Turkije en meer dan honderd landen boden hulp.
