De islamitische vrijwilligers van Stichting Harmonie werken hard om het vertrouwen van anderen te winnen en samen kerst te vieren. Tegelijkertijd kan één man in het buitenland alles weer kapotmaken, schrijft de Turkse vluchteling Hasim Yilmaz.

Ik zag een zwart lint met de hashtag ‘Magdeburg’ en de Duitse vlag op zijn WhatsApp-status. Ik vroeg hem: ‘Broer, waar gaat dit over?’ en hij vertelde me over de aanval op de kerstmarkt in Maagdenburg. Hij zei: ‘Ik deel dit om te laten zien dat ik me ongemakkelijk en verdrietig voel over de aanval (als moslim).’ Ik voelde me ook verdrietig, omdat het een vrolijke dag had moeten zijn voor de mensen op de markt in Maagdenburg. En nu was het een tragische dag voor heel Duitsland en Europa.

Ik typte ‘Magdeburg’ op YouTube in, en de eerste video was van DW. Het was een Engelstalige video. Ik luisterde ernaar en keek ook naar de reacties. Reacties zoals: ‘Usual suspect?‘, ‘All religions can live together except one‘, ‘Nothing to do with Islam, right?‘ en meer van dat soort opmerkingen. Wat kan ik zeggen? Als moslim weet ik eerlijk gezegd niet wat de motivatie achter de aanslag is. Maar ik was wel bezorgd dat het een terreuraanslag was. Ik wist uit ervaring dat zulke aanslagen enorme invloed kunnen hebben op het publiek.

In de video waren er geen aanwijzingen over een verband tussen de aanslag en een terroristische groep of iets dergelijks. Maar onduidelijkheid zorgt soms voor nog meer ruimte voor speculatie. Een van de reacties zei: ‘The fact the news doesn’t tell WHO DID IT tells us EVERYTHING we need to know.’ Mensen hadden hun oordeel al klaar.

Het is moeilijk om vertrouwen op te bouwen

Ik ben vrijwilliger bij een stichting die zich inzet voor het vieren van kerst, vooral om banden tussen verschillende culturen te versterken. Onze stichting heet zelfs Harmonie. Uit ervaring weet ik al dat het faciliteren van zulke banden, zoals mensen benaderen met een kerstkaart van een vreemde of zelfs kerstcadeautjes geven, niet altijd makkelijk is. Mensen kunnen zich afvragen: ‘Waarom geven die moslims dat nou aan mij?’ als we geen hechte band met hen hebben. Het is soms moeilijk om de ouderenzorg ervan te overtuigen dat we alleen maar met hen kerst willen vieren. Het kost tijd, gesprekken, moeite en ambitieuze vrijwilligers. En om dan te zien wat er is gebeurd bij de kerstmarkt in Maagdenburg, maakte me ontzettend verdrietig.

Het is moeilijk om vertrouwen op te bouwen, zelfs met veel mensen, tijd en gesprekken, social media-posts en uitnodigingen. Maar dan kan één persoon in een ander land meer invloed hebben dan wat wij samen kunnen doen.

In deze tijd van het jaar, vol warmte en samenhorigheid, is het zo verdrietig om te horen over de tragedie in Maagdenburg. Ik leef mee met de slachtoffers en hun dierbaren in deze moeilijke tijd. Maar ik vroeg me af: zijn al die mensen in de reacties ook zo verdrietig? Of zijn ze misschien op een bepaalde manier blij, omdat ze hun vooroordelen bevestigd zien? Soms lijkt het alsof de waarheid minder goed voelt dan het gevoel van gelijk krijgen. Soms denk ik, en voel ik, dat sommige mensen blij zijn als ze zien dat een man uit het Midden-Oosten wordt beschuldigd. Het maakt niet uit of die man de AfD steunt, geen moslim is, of psychisch kwetsbaar is. Zolang hij eruitziet als een ‘gevaar’, is dat voor sommigen genoeg.

Dit is een ingezonden opinie en geeft niet noodzakelijk het standpunt van de Kanttekening weer.