Het afgelopen jaar heb ik door mijn werk als adviseur en door de politieke ontwikkelingen ontzettend veel gesprekken gevoerd over zwart zijn, een zwarte vrouw zijn, een dubbelbloed zijn. Ik realiseer me dat ik door de jaren heen ‘zwarter’ ben geworden.
Ooit, lang geleden, was ik als kind van een Surinaamse moeder en een Zeeuwse vader een zogeheten ‘bounty’: bruin van buiten, wit van binnen. En ik was de ‘verkaaste’, de ’tata’, Nederlander in een zwarte familie. Ik zat op een witte school, ik had witte vrienden en ik luisterde naar ‘witte’ muziek – techno, gabber, hardrock en alternatieve muziek. Later werkte ik in witte organisaties. Vaak was ik daar een van de weinige vrouwen en zeker de enige vrouw van kleur.
Waarom moet ik dankbaarder zijn dan Linda, Roos en Jessica?
Je moet je ‘invechten’, zei Rutte ooit, en dat heb ik met de paplepel meegekregen. ‘Je diploma is je eerste man’ is een bekende uitspraak in de Surinaamse cultuur. Je moet sterk, zelfstandig en economisch onafhankelijk zijn. En mensen zeggen altijd: doe je best, werk hard, breng geen schande. Met je wangedrag gooi je de goede naam van de hele groep waartoe je behoort te grabbel.
Ik weet niet wanneer, maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik werd geacht dankbaarheid te tonen. Hoe hoger ik op de maatschappelijke ladder kwam, hoe meer dat van mij werd verwacht. En ook kreeg ik mee dat ik mijn plek moest kennen. Niet denken dat je zomaar over alles een eigen mening mag hebben of je stem mag laten horen.
Ik ga hier niet in mee. Ik heb keihard moeten werken voor elk stapje, elke trede hoger. En waarom moet ik dankbaarder zijn dan Linda, Roos en Jessica?
Er is een generatie voor mij, zoals mijn moeder en oud-burgemeester Aboutaleb, die inderdaad dankbaar is voor alle kansen en mogelijkheden die je hebt in dit land. Maar ik ben hier geboren en getogen. Waarom moet ik meer dankbaarheid tonen? Waarom zou ik moeten dimmen? Ik ben God dankbaar dat ik hier geboren ben en niet in bijvoorbeeld een land met burgeroorlogen en armoede.
Ik zie het ook bij vluchtelingen. Nieuwkomers zijn dankbaar. Als er aan hen gevraagd wordt waar ze vandaan komen, wordt dat gezien als een uiting van interesse. Ik zie het als micro-agressie, pijnlijk en kwetsend. Want je ziet me blijkbaar niet als een Nederlander maar als een Ander. Net zo pijnlijk is het ‘compliment’ ‘wat spreek jij goed Nederlands!’
Van binnen schreeuwt er dan een stem: Ja wat denk je zelf? Ik heb een hbo-diploma, duh! Ik spreek beter Nederlands dan menig witte Nederlander! Maar ik blijf uiterlijk altijd beleefd en kalm.
Ik begon ‘zwarter’ te worden onder andere nadat ik moeder werd. Eerst werd ik stiefmoeder van twee witte Nederlandse kinderen met dito opvoeding. Daarna werd ik moeder van een witte dochter, nu bijna 14 jaar oud.
In het opvoeden krijg ik een spiegel voorgehouden. Ik ben een minder strenge versie van mijn eigen moeder. En zij op haar beurt gaf een minder strenge versie door van de opvoeding die ze zelf heeft gekregen. Mijn witte dochter heeft een ander wereldbeeld dan ik. En heeft veel meer privileges dan ik. Hoe verhoud ik me tot haar? Hoe verhoudt zij zich tot mij? Tot deze wereld waar zwart en wit zo belangrijk is?
Sinds een jaar heb ik een vriend. Een witte man. Zwart en wit zijn, zwart en wit denken zijn constant onderwerp van gesprek. Ik hou van het feit dat hij openstaat voor de discussie. Maar steeds vaker vraag ik me af: ben ik zwart, ben ik wit, ben ik Nederlands of Surinaams? Is er een tussenweg? Ik ga het ontdekken.
De politie heeft 122 verdachten voor de rellen na de voetbalwedstrijd tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv in kaart gebracht. Tien zijn pro-Israëlische Maccabi-aanhangers, de rest Palestina-sympathisanten en relschoppers, meldt NOS.
Van de verdachten zijn 36 bekend, waaronder één Maccabi-aanhanger die met hulp van Israël is geïdentificeerd. Tien verdachten hebben al voor de rechter gestaan. De rechter doet vandaag uitspraak in vier andere zaken. Naast oproepen tot geweld wordt een verdachte ook beschuldigd van het vergoelijken van de Holocaust.
Volgens het OM is er veel contact tussen de Nederlandse en Israëlische politie. Er zijn 250 getuigenverklaringen en aangiften uit Israël over geweld en discriminatie.
In Nederland zijn bij de politie en het OM ongeveer vijftig aangiften binnengekomen, zowel tegen Palestina-sympathisanten als tegen aanhangers van Maccabi Tel Aviv. Acht van die aangiften gaan over discriminerende teksten van Israëlische hooligans, de rest heeft vooral te maken met het vernielen van spullen.
Naar verluidt gaat het politieonderzoek naar de rellen in Amsterdam nog lange tijd duren.
Onlangs werd bekend dat twee bewapende Israëliërs, twee dagen na de Maccabi-rellen, zijn opgepakt op Schiphol. De twee mannen zouden een Joodse delegatie hebben begeleid voor een ‘internationale organisatie’. De man die terechtstaat, is de Limburgse sportschoolhouder Gabriël G. Hij is geboren in Israël en een vechtsportspecialist.
In Istanbul lijkt de staat van beleg afgekondigd na het oppakken van de seculiere burgemeester van de stad, Ekrem Imamoglu (CHP), samen met honderd anderen die aan hem zouden zijn gelieerd in een zogenoemde ‘corruptiezaak’. Toegang tot sociale media is in Turkije beperkt en voor minstens vier dagen zijn alle vormen van protest, bijeenkomsten of vergaderingen verboden verklaard. Zo meldt de nieuwssite Turkish Minute.
‘Er is een coup tegen de wil van het volk’, zegt Imamoglu in een bericht op X terwijl hij thuis zijn stropdas omdoet. Volgens hem zijn er honderden politieagenten voor zijn huis verzameld om hem te arresteren. ‘We worden geconfronteerd met groot onrecht, maar ik wil jullie laten weten dat ik niet zal opgeven’, sluit hij af.
De arrestatie volgt een dag nadat het universiteitsdiploma van de burgemeester is ingetrokken. Hij zou dat op valse gronden hebben behaald, aldus de Universiteit van Istanbul. Tegen de grootste rivaal van Recep Tayyip Erdogan bij de presidentsverkiezingen in 2028 liepen al meerdere rechtszaken, waaronder het beledigen van de toenmalige AKP-minister van Binnenlandse Zaken, Süleyman Soylu.
De nieuwe aanklachten zijn onder andere ‘corruptie’, ‘het leiden van een criminele organisatie’, ‘wederrechtelijke confiscatie van privégegevens’ en ‘hand- en spandiensten leveren voor de PKK’, meldt de regeringsgezinde nieuwssite Ensonhaber.
De leider van de extreemrechtse partij, Devlet Bahçeli, en coalitiegenoot van Erdogan heeft in een eerste reactie gezegd dat niemand ‘onschendbaar’ is en dat hij ‘gelooft’ in de Turkse rechtsstaat. Het is de vraag in hoeverre de vervolging van seculiere politici het wankele vredesproces met de Koerden zal beïnvloeden. Veel seculieren hielden zich afzijdig toen Koerdische politici en andere oppositiefiguren werden opgepakt en voor jaren achter de tralies verdwenen.
Het kabinet wil de hernieuwde Israëlische aanvallen op de Gazastrook niet veroordelen. Premier Dick Schoof zei alleen dat Nederland er grote zorg over heeft. Verder wil hij niet gaan.
Israël verbrak begin deze week de wapenstilstand met Hamas, de beweging die regeert over de Gazastrook. Volgens de Arabische nieuwszender Al Jazeera zijn er bij de nieuwe Israëlische aanvallen al meer dan 400 doden gevallen, vooral vrouwen en kinderen. Er zijn meer dan 500 mensen gewond geraakt.
Leider van de linkse oppositie Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA) ergerde zich aan Schoofs voorzichtige opstelling. ‘Waarom is het zo moeilijk om dit te veroordelen?’, zei hij gisteren in een Kamerdebat. Volgens Timmermans geeft de premier Israël ‘vrij spel’, door geen kritiek te uiten op de aanval waarbij honderden slachtoffers vielen. Ook D66, Partij voor de Dieren, SP en Volt dringen aan op meer actie van het kabinet.
De premier blijft echter vasthouden aan zijn oproep dat de strijdende partijen moeten terugkeren naar het staakt-het-vuren. Volgens hem is dit de enige manier om de Israëlische gijzelaars te bevrijden en de humanitaire hulp naar Gaza te hervatten.
De wapenstilstand met Hamas was op 19 januari ingegaan. Maar Israël en Hamas konden het niet met elkaar eens worden hoe ze verder moesten gaan na de eerste fase van de overeenkomst. De deal omvat drie fasen, legt BBC uit. De onderhandelingen over de tweede fase hadden zes weken geleden moeten beginnen, maar dat is niet gebeurd.
In de voorgestelde tweede fase zou Israël troepen terugtrekken uit Gaza. Israël en de Verenigde Staten drongen echter aan op een verlenging van de eerste fase, waarbij meer gijzelaars zouden worden vrijgelaten in ruil voor meer Palestijnse gevangenen.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu noemde het hervatten van de gevechten als een terugkeer naar de primaire doelen van Israël: het terughalen van de gijzelaars en ‘het uitschakelen’ van Hamas. Maar families van de Israëlische gijzelaars hebben kritiek op dit besluit, omdat dit zou aantonen dat regering hun geliefden heeft opgegeven. Israël stelt dat Hamas nog steeds 59 gijzelaars vasthoudt, van wie 24 naar verluidt nog in leven zijn.
Critici geloven dat het Netanyahu helemaal niet om de gijzelaars te doen is, maar dat hij weer ten strijde trekt tegen Hamas omdat hij aan de macht wil blijven. Netanyahu is bang om de macht te verliezen, omdat hij verdacht wordt van corruptie en mogelijk in de gevangenis zal belanden. Gisteren werd ook bekend dat Netanyahu niet zal getuigen in zijn corruptieproces, vanwege het hervatten van de oorlog. Netanyahu’s verzoek om zijn getuigenis te annuleren werd geaccepteerd vanwege ‘veiligheidsontwikkelingen’ na de hernieuwde Israëlische aanvallen op Gaza. Hij wordt geconfronteerd met drie afzonderlijke corruptiezaken uit 2019, met beschuldigingen van fraude, omkoping en schending van vertrouwen.
Omdat de oorlog weer is hervat zijn de extreemrechtse politicus Itamar Ben-Gvir en zijn Religieus-Zionistische Partij weer toegetreden tot het Israëlische kabinet, bericht NRC. Ben-Gvir was in januari uit de coalitie gestapt, uit protest tegen het staakt-het-vuren.
GroenLinks en de PvdA werken aan de oprichting van een nieuwe partij. Ze willen geen fusie, maar zichzelf in 2026 opheffen en een nieuwe partij worden. Wel moeten eerst de leden van beide partijen deze plannen goedkeuren. ‘Het is essentieel dat de nieuwe partij een duidelijk links verhaal vertelt.’
De rechtervleugel van de PvdA is kritisch. Prominente oud-bestuurders, waaronder oud-Kamervoorzitter Gerdi Verbeet, oud-partijvoorzitter Hans Spekman en oud-partijleider Ad Melkert, hebben zich verenigd in het platform ‘Rood Vooruit’. Zij vinden de plannen voor een nieuwe linkse partij ‘verraad’. Maar hoe denken ‘gewone’ GroenLinks- en PvdA-leden?
Willem Minderhout, PvdA-lid en oud-raadslid en oud-lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland, verwoordt zijn gemengde gevoelens over het proces: ‘Ik ben geen enthousiaste voorstander van een fusie, maar ik ben ook niet mordicus tegen. Ik heb voor één keer besloten met de stroom mee te gaan en heb zelfs niet vóór of tégen gestemd bij een van de ledenraadplegingen. Zolang de nieuwe fusiepartij de sociaaldemocratische idealen van een vrije, solidaire en meer egalitaire samenleving uitstraalt, denk ik dat ik me er thuis zal voelen. Fusie of nieuwe partij is volgens mij precies hetzelfde. Het ergste wat kan gebeuren is dat dit proces leidt tot drie partijen in plaats van één.’
Minderhout deelt tot op zekere hoogte de bezwaren van de verontruste PvdA’ers, maar is voorzichtiger: ‘Nostalgie is geen stevige basis voor een politieke beweging. Melkert was lid van de PPR, ik van de PSP. Ik heb daar best nog wel eens nostalgische gevoelens over, maar ik zou die partij beslist niet meer terug willen.’
Fatima Oulad Hadj. Beeld: PvdA
Fatima Oulad Hadj, PvdA-lid en lid van de Provinciale Staten van Noord-Holland, deelt haar zorgen over de toekomst van haar partij: ‘De fusie komt over alsof de PvdA wordt opgeheven. Dat is gevaarlijk en triest. De PvdA heeft een rijke geschiedenis, geworteld in de strijd voor bestaanszekerheid en betaalbare woningen.’ Ze benadrukt dat samenwerking met GroenLinks belangrijk is, maar dat de rode kern van de PvdA niet mag verwateren: ‘Fusie is alleen kansrijk als groene en rode rechtvaardigheid centraal staan.’
Han van der Horst, historicus en PvdA-watcher, ziet de oprichting van een nieuwe partij als een noodzakelijke stap: ‘De PvdA is een verloren zaak. Het merk is besmet geraakt, toen PvdA haar idealen in de uitverkoop deed in het tweede kabinet-Rutte. Daar is de partij nooit meer van hersteld.’ We moeten daarom leren van lessen uit het verleden. De in 1946 opgerichte PvdA was ook geen fusie, SDAP, VDB en CDU hieven zich op en gingen daarna op in de nieuwe partij. Net zoals toen moeten we opnieuw beginnen.’
Eigen positief verhaal
Een nieuw begin is volgens Van der Horst essentieel is om geloofwaardig te blijven. ‘Het politieke debat in Nederland wordt gedomineerd door culturele kwesties. Links moet zich richten op sociale rechtvaardigheid en stoppen met antwoorden geven op rechtse frames, bijvoorbeeld dat de PvdA de arbeidersklasse aan de PVV is kwijtgeraakt.
Van der Horst pleit voor een eigen positief verhaal, geïnspireerd door de voormalige Amerikaanse president Barack Obama: ‘Er breekt een nieuwe tijd aan. We moeten een verhaal vertellen dat mensen inspireert en verbindt. Hij ziet mogelijkheden voor een nieuwe linkse partij die sociale rechtvaardigheid en klimaatrechtvaardigheid centraal stelt. Je hebt niks aan vrijheid als je je huur niet kunt betalen.’
‘De fusie moet niet leiden tot oude wijn in nieuwe zakken’
Binnen GroenLinks zijn de meningen over de fusie verdeeld. Sabine Scharwachter, een uitgesproken stem binnen de partij, kan zich goed vinden in de analyse van Han van der Horst. ‘Klimaatrechtvaardigheid kan niet zonder sociale rechtvaardigheid. We moeten een systeem creëren dat uitgaat van sociale rechtvaardigheid en ecologische grenzen. Het huidige kapitalistische systeem, gericht op winstbejag ten koste van mensen en planeet, moet op de schop.’ Ze waarschuwt voor een verwatering van idealen: ‘De fusie moet niet leiden tot oude wijn in nieuwe zakken. Het is essentieel dat de nieuwe partij een duidelijk links verhaal vertelt.’
Willem Drees noemde zich ‘marxist’
Scharwachter is niet tegen het samengaan van GroenLinks en PvdA, maar vindt dat de nieuwe partij een sterke ideologische basis moet hebben en voor een uitgesproken linkse koers moet kiezen. ‘Daarom hebben jongeren uit GroenLinks en PvdA een platform opgericht, ‘Links Boven’, dat je kunt zien als de linkse tegenhanger van ‘Rood Vooruit’. Het is geen tegenstelling tot tussen GroenLinks en PvdA. Met sommige linkse PvdA’ers kan ik het eigenlijk veel beter vinden dan met sommige GroenLinksers. De PvdA heeft een rijke geschiedenis en is socialistischer dan je misschien zou denken. Zo noemde oud-leider Willem Drees senior zich een ‘marxist’ en streefde de PvdA in haar beginselprogramma naar een ‘socialistische samenleving’, totdat deze passage in 2005 werd geschrapt.’
Huub Bellemakers. Beeld: GroenLinks
Het tegendraadse GroenLinks-lid Huub Bellemakers is kritischer. Hij ziet de fusie als een strategische zet, maar heeft ook zijn bedenkingen: ‘Ze spreken over een nieuwe partij maar de bedoeling is wel degelijk een fusie. Je wilt natuurlijk wel dat alle GroenLinks- en PvdA-leden automatisch lid worden van de nieuwe partij. En ook dat het geld van de oude partijen in de partijkas van de nieuwe partij wordt gestort. Voor het imago doen we alsof we iets nieuws creëren, maar er moet een rechtsopvolger zijn.’
Bellemakers vreest voor verwatering, met name dat groene onderwerpen van de agenda verdwijnen: ‘Bij GroenLinks is er ruimte om te praten over ideeën zoals het basisinkomen en grenzen aan de economische groei. Bij de nieuwe partij zal dat waarschijnlijk niet het geval zijn.’
Zijn bezwaar hangt nauw samen met de tegenstelling binnen GroenLinks tussen de idealisten en pragmatici. Het partijbestuur is pragmatisch, maar sommige afdelingen zijn nog steeds heel idealistisch. Dit zie je ook terug op congressen: de programmacommissie komt met gematigde voorstellen, terwijl vanuit de partij radicalere ideeën worden voorgesteld, zoals meer geld naar ontwikkelingssamenwerking.’
‘Belangrijk is dat de nieuwe partij bruggen probeert te slaan naar de ‘praktisch geschoolden’
De toekomst van de nieuwe partij hangt sterk af van het beginselprogramma en de koers die de partijleider zal uitzetten. De leiding van GroenLinks en PvdA hopen natuurlijk dat er vanuit een nieuwe fusiepartij een nieuw elan uit zal gaan, dat tot een beter electoraal resultaat zal leiden. Maar Bellemakers is daar sceptisch over. ‘Het belangrijkste argument tegen de fusie is politiek strategisch. Je kunt meer mensen overtuigen met meerdere partijen. Met een centrumlinkse PvdA kun je NSC-kiezers bereiken, niet met een GroenLinks-PvdA-partij. En met GroenLinks kun je Partij voor de Dieren-kiezers bereiken, dat wordt lastiger met een fusiepartij.’ Van der Horst ziet dat toch anders. ‘Je moet je eigen verhaal vertellen als nieuwe partij. Als je het niet probeert, weet je niet of het lukt.’
Toeslagenaffaire
Minderhout zegt dat de nieuwe partij er niet alleen voor hoogopgeleiden moet zijn. ‘Belangrijk is dat de nieuwe partij bruggen probeert te slaan naar de ‘praktisch geschoolden”. Oulad Hadj beaamt dit. ‘De nieuwe partij moet er zijn voor alle Nederlanders. Ik ben slachtoffer geweest van de toeslagenaffaire en moest mijn recht halen. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je gender is; we hebben gemeen dat we gelijke kansen willen.’
Ze benadrukt het belang van kansengelijkheid en vertelt hoe ze moest strijden voor het onderwijsniveau van haar dochter: ‘Mijn dochter kreeg een vmbo-advies van de leraar, ondanks goede Cito-scores. Ze zou de havo niet aankunnen. Nu zit ze op een internationale school in Wales. Je moet mensen niet afschrijven, maar in hen geloven en in hen investeren. Dat moet onze boodschap zijn.’
Gezondheid is niet neutraal. De manier waarop ziekten zich manifesteren en behandeld worden, verschilt per geslacht, afkomst en sociaaleconomische status. Hart- en vaatziekten worden bij vrouwen bijvoorbeeld minder snel herkend, terwijl bepaalde vormen van kanker vaker voorkomen bij mensen met een migratieachtergrond – en zij worden minder vaak doorverwezen voor preventief onderzoek. Stressgerelateerde aandoeningen treffen mensen in armoede harder, en toch is de toegang tot zorg voor hen juist het lastigst. Deze verschillen zijn geen toeval, maar het gevolg van een zorgsysteem dat nog te vaak uitgaat van de ‘gemiddelde patiënt’: een witte man van middelbare leeftijd.
Hoewel de noodzaak van diversiteit in de zorg steeds meer wordt erkend, gaat de verandering pijnlijk langzaam. Gemeenten, belangenvertegenwoordigers, zorginstellingen en zorgprofessionals zoeken naar praktische handvatten om inclusie te verankeren. Toch zijn er hardnekkige obstakels. Zo sluit zorg niet altijd goed aan bij de diverse achtergronden van patiënten, en wordt de toegang bemoeilijkt door barrières zoals taal en onbekendheid met het systeem. Dit leidt niet alleen tot slechtere gezondheidsuitkomsten voor vrouwen en andere groepen, maar vergroot ook de ongelijkheid in de zorg. Willen we echt een inclusieve samenleving waarin gezondheid geen kwestie is van wie je bent of waar je vandaan komt, dan moeten we erkennen dat zorg maatwerk is.
De strijd voor een eerlijke, toegankelijke en inclusieve gezondheidszorg stopt niet na een enkele motie of campagne; het is een dagelijkse inzet. Daarom heb ik, namens het Nationaal Netwerk Inclusieve Zorg (NNIZ), meegetekend aan een oproep in de Volkskrant om te waarschuwen tegen de groeiende invloed van censuur en politieke inmenging in de zorg. Deze oproep benadrukt dat we de kwaliteit en inclusiviteit van onze gezondheidszorg moeten bewaken tegen extreme politieke druk, zoals we die in de VS zien ontstaan. Het is een strijd die niet alleen over beleid gaat, maar ook over het beschermen van de rechten van de meest kwetsbaren.
Hoewel de noodzaak van diversiteit in de zorg steeds meer wordt erkend, gaat de verandering pijnlijk langzaam
Op zaterdag, 8 maart vond de Feminist March plaats, waarbij politici zich graag in de voorste gelederen positioneerden voor foto’s en speeches. Maar terwijl in Amsterdam luidkeels werd gepleit voor gelijke kansen, kondigde Stichting Yasmin in Den Haag aan per 1 januari 2026 haar deuren te sluiten. Deze organisatie, die al 45 jaar vrouwen ondersteunt op het gebied van zelfredzaamheid, veiligheid en economische zelfstandigheid, moet nu stoppen. Het is wrang: dezelfde politici en activisten die zich sterk maken voor feminisme, gelijke kansen en veiligheid van vrouwen, laten het gebeuren dat een organisatie verdwijnt die deze waarden al decennialang in de praktijk brengt. Waar zijn zij nu om te zorgen voor structurele steun aan de vrouwen die door Yasmin werden geholpen? Zonder dat vangnet worden problemen alleen maar ongelijker, groter, onzichtbaarder en uiteindelijk ook duurder voor de samenleving als geheel.
Stichting Yasmin speelt in Den Haag een cruciale rol in het bevorderen van inclusieve zorg door zich te richten op de empowerment en emancipatie van vrouwen, met bijzondere aandacht voor vrouwen met diverse culturele achtergronden. Door middel van trainingen, workshops en persoonlijke begeleiding ondersteunt Yasmin vrouwen bij het ontwikkelen van zelfredzaamheid, het vergroten van economische zelfstandigheid en het versterken van hun positie in de samenleving. Het is zorgwekkend dat, terwijl er steeds meer aandacht is voor diversiteit en inclusie in beleidsdocumenten en campagnes, de daadwerkelijke implementatie hiervan achterblijft.
Zorginstellingen en organisaties worstelen nog steeds met cultuursensitieve zorg en het overwinnen van barrières zoals taal en onbekendheid met het zorgsysteem. We kunnen niet pleiten voor gelijke kansen en veiligheid voor vrouwen terwijl we de organisaties die dit realiseren laten verdwijnen. Daarom moeten we als samenleving – en de politiek in het bijzonder – verantwoordelijkheid nemen en zorgen voor structurele steun aan vrouwen die nu door organisaties als Yasmin worden geholpen.
Vrouwenrechten en inclusieve zorg mogen geen loze beloftes zijn. Het vrije woord stelt ons in staat deze misstanden aan de kaak te stellen. Dit is mijn bescheiden bijdrage aan de strijd voor een rechtvaardige samenleving. Laten we niet alleen op de Feminist March staan voor de foto’s, maar er ook naar handelen en daadwerkelijk zorgen dat organisaties als Yasmin blijven bestaan voordat er nog meer van dit soort cruciale organisaties verdwijnen.
De oud-president van Georgië Micheïl Saakasjvili zal in ieder geval tot 2034 achter de tralies zitten. De celstraf die hij eerder opgelegd kreeg werd maandag verlengd met 4,5 jaar wegens het illegaal oversteken van de Georgische grens.
Saakasjvili kreeg zijn eerste celstraf in 2021. Hij werd toen veroordeeld voor machtsmisbruik, wat hem zes jaar achter de tralies opleverde. Deze celstraf werd steeds langer. Vorige week kreeg hij hier negen jaar bij vanwege het verspillen van overheidsgeld tussen 2009 en 2012 en gisteren werd de celstraf weer verlengd, zodat het nu in totaal om 12,5 jaar gaat.
De veroordelingen krijgen veel kritiek. Mensenrechtenorganisaties noemen de gevangenschap politiek gemotiveerd. Oppositieleden in Georgië zeggen dat de pro-Russische regeringspartij Georgische Droom hem wil uitschakelen omdat ze bang voor hem zijn, zo meldt Al-Jazeera.
Het Europees Parlement heeft zijn onmiddellijke vrijlating geëist, en president Volodymyr Zelensky van Oekraïne wil hem naar Kiev brengen. Zelensky beschuldigde Rusland ervan Saakasjvili te ‘vermoorden’ via de Georgische autoriteiten, meldt nieuwsdienst AFP.
De Rozenrevolutie van 2003, onder leiding van Saakasjvili bracht grote hervormingen in Georgië. De revolutie beïnvloedde ook Oekraïne, waar een pro-westerse president werd gekozen, wat leidde tot spanningen met Rusland.
Israël heeft vannacht grootschalige luchtaanvallen uitgevoerd in de Gazastrook. Hierbij zijn tot nu toe 326 mensen om het leven gekomen, waaronder veel burgers. Met deze laatste actie is het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas definitief van de baan.
Dat Israël zich niet hield aan de afspraken van het staakt-het-vuren is niet nieuw. Sinds de tijdelijke vechtpauze die werd afgekondigd op 19 januari, voerde het meerdere aanvallen uit, waarbij ook doden vielen. De aanvallen van afgelopen nacht zijn echter een duidelijk signaal dat de Israëlische regering zich niet langer aan het staakt-het-vuren zal houden. Het kreeg daarvoor de uitgesproken steun van president Trump.
Het geweld vond plaats in verschillende gebieden in Gaza. Bewoners werden van tevoren gewaarschuwd dat het gebied een oorlogszone zou worden. Volgens het mediakantoor van Gaza werden vrouwen, kinderen, ouderen en in sommige gevallen hele families geraakt en gedood.
Israël stelt dat de aanvallen plaatsvonden omdat Hamas zich niet zou houden aan de afspraken wat betreft de uitlevering van gijzelaars. Hamas benadrukt echter dat de tweede fase van het staakt-het-vuren in had moeten gaan, waarbij Israël zich terugtrekt uit het gebied. Dit is niet gebeurd. In plaats daarvan kwamen de VS met een nieuw voorstel, waarbij de helft van de levenden en de helft van de doden vrij werden gelaten in ruil voor een staakt-het-vuren van 50 dagen. Israël beweert nu dat het staakt-het-vuren twee weken geleden al afgelopen was, omdat er geen overeenstemming was over het nieuwe voorstel.
De aanvallen van vannacht zijn door internationale leiders veroordeeld. Zo sprak Volker Turk, de Hoge Commissaris voor Mensenrechten van de VN zijn afschuw uit. De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Casper Veldkamp, zei dat alle vijandelijkheden permanent moeten stoppen. Meer dan harde woorden kwamen er echter niet, wat doet vermoeden dat Israël ook dit keer zijn gang kan gaan.
Ondertussen zoeken bemiddelaars Qatar en Egypte naar een nieuwe weg vooruit, die op dit moment moeilijk te vinden is. Vorige week kwamen bemiddelaars voor het laatst samen in Qatar, waar ook de VS en Israël vertegenwoordigd waren. Gek genoeg zegt Israël nu dat de luchtaanvallen toen al waren besloten, merkt Al-Jazeera-correspondent Stefanie Dekker op.
Ebrahim Rasool , de Zuid-Afrikaanse ambassadeur in Amerika mag zijn koffers pakken. Hij had kritiek op het ‘America First’-beleid van Trump, dat hij ‘verdelend’ noemde. Maar volgens de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, was dit niets anders dan ‘Amerika-haat’. Zo meldt Middle East Eye.
Trump en zijn MAGA-beweging (Make America Great Again) zijn volgens Ebrahim Rasool een ‘suprematistische oprisping’ die niet alleen tot verdeeldheid in Amerika leidt, maar ook de wereld verscheurt.
Rasool doelt daarbij op de inmenging van Elon Musk in de interne aangelegenheden van Engeland, Duitsland en Zuid-Afrika, waar Musk vandaan komt en de witte boerengemeenschap als een bedreigde bevolkingsgroep beschouwt. Hij steunt ook extreemrechtse politici zoals Nigel Farage en de Duitse AfD.
‘Het projecteren van wit slachtofferschap is een hondenfluitje’, zegt Rasool, die stelt dat de MAGA-beweging zich presenteert ‘als de wereldwijde beschermer van bedreigde witte gemeenschappen’.
Rubio legt de kritiek naast zich neer en beschuldigt de ambassadeur zelf van racisme tegenover Amerika en Trump. Rasool is tot persona non grata verklaard en moet Amerika verlaten.
De verhoudingen tussen Zuid-Afrika en de VS zijn verslechterd, vooral na de internationale genocidezaak tegen Israël. Zuid-Afrika beschuldigt Israël ook van apartheid tegenover de Palestijnen.
Vier maanden na de val van het Assad-regime wordt Syrië opnieuw onrustig. Bij de Libanees-Syrische grens waren er gevechten tussen het Syrische leger, Hezbollah en het Libanese leger, waarbij doden vielen. In Zuid-Syrië voerde Israël een luchtaanval uit, waarbij twee mensen omkwamen, meldt Al Jazeera.
Vorige week kwamen meer dan 1000 mensen om het leven. Eerst kwamen Assad-loyalisten in opstand tegen het nieuwe Syrische leger, daarna vermoordden verschillende strijders vele alawieten in Latakia en Tartous.
Duizenden alawieten zijn naar Libanon gevlucht. Het blijft onrustig in het grensgebied. Hezbollah, sjiitische bondgenoten van Assad, zou drie Syrische soldaten hebben ontvoerd en gedood. Als reactie beschoten Syrische troepen Libanese dorpen met artillerie.
Libanon heeft nu troepen gestationeerd in het noordoosten, aan de grens met Syrië. ‘Ik heb instructies gegeven dat er wordt teruggeschoten als de beschietingen doorgaan’, aldus de Libanese president Joseph Aoun.
In de zuidelijke provincie Daraa, waar vandaag de opstand tegen het Assad-regime wordt gevierd, kwamen twee mensen om en raakten 19 anderen gewond door een Israëlische luchtaanval.
Israël zegt dat de doelen wapenopslagplaatsen van het oude Assad-regime waren. Ook de nieuwe machthebbers in Syrië zijn niet veilig. Israël heeft sinds de val van het Assad-regime meer gebieden in Syrië bezet en verzet zich tegen bewapening van het gebied onder Damascus. ‘Militaire dreigingen in Zuid-Syrië zullen we niet toelaten en daartegen opereren’, zegt een Israëlische legerwoordvoerder.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
