19.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 53

Pleidooi voor pan-Europeanisme

Gert Jan Geling
-
0
Pleidooi voor pan-Europeanisme

Wie het nieuws dagelijks volgt krijgt het gevoel in een stroomversnelling te zijn beland. Van de ene op de andere dag volgen ontwikkelingen elkaar in razendsnel temp op. Oekraïne. Rusland. De VS. De EU. Het Midden-Oosten. We bevinden ons momenteel midden in misschien wel de grootste geopolitieke omwenteling sinds de Tweede Wereldoorlog. En het is lastig om die ontwikkeling goed te doorgronden, laat staan er een goede reactie op te geven.

Toch zien we dat er hier Europa politici over het gehele politieke spectrum op dit moment wel opstaan en leiderschap tonen. Europa beleeft een nieuw momentum. De Franse president Emmanuel Macron ontpopt zich momenteel als de nieuwe leider van Europa, die bereid is om ons continent te verdedigen met nucleaire wapens. Duitsland is weer aan het ontwaken, met een historische beslissing om zich in de schulden te steken om de economie aan te jagen en zich opnieuw te bewapenen. De Britten bevinden zich op dit moment plotseling weer in het hart van de Europese politiek, en de Polen herclaimen hun belangrijke rol als een rijzende grootmacht in centraal-Europa. Europa ontwaakt en doet wat nodig is om straks op eigen benen te kunnen staan.

Dit alles is natuurlijk een reactie op het presidentschap van Donald Trump, zijn ronduit vijandige houding tegenover Oekraïne en Europese bondgenoten en zijn vriendschappelijke ouvertures richting Rusland en Poetin. Dat betekent simpelweg dat Europa er de komende jaren alleen voorstaat in de wereld en dat de Europese democratieën zichzelf weer moeten leren beschermen. Europa moet opstaan, en haar rol als grootmacht in de wereldpolitiek weer claimen.

Een dergelijke omwenteling vraagt niet alleen om leiderschap van politici en herbewapening, maar ook om een omslag in ons denken. Er is behoefte aan een idee dat ons verenigt. Een ideaal dat de Europese naties weer bijeen brengt. Het is tijd om weer te pleiten voor het streven naar een pan-Europese identiteit.

Hannah Arendt waarschuwde ervoor, dat er ingegeven door anti-Amerikaans sentiment een nieuw pan-Europees nationalisme kon ontstaan

Pan-Europeanisme is niet nieuw. Het bestond in het verleden al in de vorm van pan-Europees nationalisme, een stroming van rechts en extreemrechts gedachtegoed en partijen in de twintigste eeuw, en het pro-Europeanisme, dat ten grondslag ligt aan de Europese Unie. Die laatste ideologie is vooral gebaseerd op liberale waarden zoals gedeelde rechten en vrijheden, democratie en de rechtstaat. Pan-Europeanisme daarentegen wordt ook gevoed door conservatieve waarden. Het idee dat er zoiets bestaat als een Europese beschaving bijvoorbeeld, en dat Europese naties een gezamenlijke geschiedenis hebben, en culturele waarden die ze delen.

In het verleden gingen conservatieve en neo-fascistische partijen met dit idee aan de haal, waaronder aanhangers van de Franse oud-president Charles de Gaulle, maar ook meer duistere types die flirtten met het fascisme en streefden naar een geheel wit en christelijk Europa. Historisch gezien is het pan-Europeanisme dus geenszins onomstreden.

Toch zijn er ook goede redenen om het begrip nu weer te herwaarderen. Radicaal- en extreemrechts hebben al lang geleden het pan-Europeanisme losgelaten en hebben vervolgens Euroscepsis als kernideaal geadopteerd. Nu de transatlantische banden, die zo lang de geopolitiek hebben gedomineerd, worden doorgeknipt, heeft Europa een nieuw idee nodig om zich te verenigen. Dat kan een pan-Europees ideaal zijn, dat niet alleen door liberale en progressieve waarden wordt gedragen maar ook door conservatieve. Een idee van wat Europa uniek maakt in deze wereld: onze geschiedenis, onze democratieën, onze culturen en waarden. Een ideaal waarin Europeanen kunnen geloven en dat ons in deze tijden bijeen brengt en geloof biedt in een gezamenlijke Europese toekomst.

De filosofe Hannah Arendt waarschuwde er in de jaren vijftig voor, dat er een nieuw pan-Europees nationalisme kon ontstaan dat ingegeven en gevoed werd door anti-Amerikaans sentiment. Vandaag de dag is dat zover. Trump en de anti-Europese houding van de VS geven de noodzaak in om het pan-Europeanisme opnieuw af te stoffen en in een nieuw, inclusief en democratische jasje te stoppen. Een Europa voor alle Europeanen, los van de VS. Het was Charles de Gaulle die ooit wees op de grote verschillen in Amerikaanse en Europese belangen. Vandaag de dag zijn die meer dan ooit duidelijk geworden. Tijd dat Europa hierop acteert, opnieuw opstaat, en dat we een gezamenlijk idee gaan voorstaan wat ons als Europeanen hierin kan verenigen.

Acht vragen over de arrestatie van de burgemeester van Istanbul

Yavuz Baydar
-
0
Acht vragen over de arrestatie van de burgemeester van Istanbul

Ekrem Imamoglu, Istanbuls populaire burgemeester en Erdogans rivaal, is gearresteerd voor corruptie. Duizenden mensen in Istanbul en andere steden zijn de straat opgegaan om hiertegen te protesteren. De poging om Imamoglu uit zijn ambt en de politiek te weren, luidt een cruciale fase in voor Turkije, dat al tien jaar in crisis is. Wat betekent dit voor Erdogan en de oppositie? Turkije-watcher Yavuz Baydar legt het uit in acht vragen en antwoorden.

Hoe is de zaak-Imamoglu ontstaan?

Het was al langer duidelijk dat de Turkse autoriteiten bezig waren met een onderzoek naar Imamoglu. Bronnen binnen de linkse oppositiepartij CHP vreesden dat hij een direct doelwit zou worden. Naar verluidt hadden de autoriteiten meerdere ‘klokkenluiders’ binnen de CHP verzameld, die informatie zouden hebben verstrekt over vermeende fraude binnen de gemeente Istanbul en gelieerde bedrijven.

Onlangs viel de Turkse FIOD (MASAK) kantoren van de gemeente Istanbul binnen en nam computers in beslag. De universiteit van Istanbul annuleerde bovendien Imamoglu’s diploma, vanwege vermeende fraude. Aangezien een universitair diploma een vereiste is om in Turkije als presidentskandidaat mee te doen wordt het voor Imamoglu moeilijker om zich te kandideren. Ten slotte vond op 19 maart een grote inval van de politie plaats, waarbij Imamoglu samen met meer dan honderd anderen werd gearresteerd.

Zijn de beschuldigingen tegen Imamoglu terecht?

Er zijn twee lopende zaken tegen hem. De eerste betreft een grootschalig corruptieonderzoek, waarbij de burgemeester wordt beschuldigd van het aannemen van steekpenningen en het knoeien met aanbestedingen. De aanklachten bevatten veel details, maar het is onduidelijk hoe sterk het bewijs is.

De tweede zaak is politiek beladen: de autoriteiten beschuldigen Imamoglu van banden met terroristische organisaties, zoals de KCK, een aftakking van de Koerdische PKK. Volgens justitie zou de burgemeester sympathisanten van deze groepen in dienst hebben genomen bij de gemeente. Dit soort beschuldigingen wordt in Turkije vaker gebruikt om politieke tegenstanders uit te schakelen.

Waarom ziet Erdogan Imamoglu als een bedreiging?

Erdogan streeft naar een systeem waarin hij, net als de leiders van Azerbeidzjan, Wit-Rusland en Rusland, voor altijd aan de macht kan blijven.

Het is een bekend patroon in de Turkse politiek: Erdogan heeft in het verleden populaire tegenstanders politiek uitgeschakeld door ze te laten arresteren. In 2016 gebeurde dit met Selahattin Demirtaş. De charismatische leider van de pro-Koerdische HDP zit nu al meer dan acht jaar vast.

Had Imamoglu een kans gehad om Erdogan te verslaan?

Peilingen toonden aan dat Imamoglu en de nationalistische burgemeester van Ankara, Mansur Yavaş, serieuze concurrenten zijn voor Erdogan bij de volgende verkiezingen. Maar de vraag blijft of het autocratische systeem überhaupt zal toestaan dat Erdogan verliest.

Wat kan Imamoglu nu doen?

Hij zal waarschijnlijk in beroep gaan tegen de beslissing van de universiteit waarin zijn diploma ongeldig is verklaard. Maar de aanklachten over corruptie en terrorisme kunnen zich jarenlang voortslepen. In de huidige politieke context is de kans groot dat hij in voorarrest blijft en uiteindelijk zijn passieve kiesrecht verliest. Waarschijnlijk wordt een regeringsfunctionaris, een zogenoemd curator (kayyum), als waarnemend burgemeester van Istanboel aangesteld, een tactiek die eerder is gebruikt tegen Koerdische burgemeesters.

Sommigen geloven dat deze aanval hem als politicus juist sterker maakt, anderen vrezen dat zijn carrière hiermee feitelijk is beëindigd.

Wie zou de oppositie nu kunnen leiden?

Erdogan lijkt het liefst tegen een zwakkere en voorspelbare kandidaat te willen strijden. Een mogelijke vervanger voor Imamoglu is burgemeester van Ankara, Mansur Yavaş, die ik net al noemde. Hij is een politicus met een bureaucratisch profiel en heeft een verleden bij de ultranationalistische MHP. Zijn retoriek over Imamoglu was dan ook opvallend ‘voorzichtig’ en ‘afstandelijk’ in de nasleep van diens arrestatie. Hij heeft ongetwijfeld ambities om Erdogan uit te dagen. Maar telkens wanneer de verkiezingen naderen, zal dezelfde vraag opduiken: zal Erdogan vreedzaam afstand doen van de macht, zelfs als hij de verkiezingen verliest? Autocraten klampen zich vast aan hun macht, en Erdogan is daar geen uitzondering op. Bovendien is hij een zeer bedreven speler in dit politieke schaakspel.

Hoe groot is de schade voor Erdogan?

Er is onder zijn critici veel wensdenken over het idee dat Erdogan zichzelf zou beschadigen, en er wordt gespeculeerd dat hij verlamd is door angst. Dit soort analyses kunnen echter misleidend zijn. Erdogan volgt in veel opzichten het ‘handboek van de autocraten’. Net als Maduro in Venezuela, Loekasjenko in Wit-Rusland en Poetin in Rusland, heeft hij vrijwel volledige controle over het staatsapparaat, de rechterlijke macht en de media.

Hoewel de arrestatie van Imamoglu leidde tot een daling van de Turkse lira en een verdere stijging van de inflatie lijkt de president bereid om harde maatregelen te nemen als er sociale onrust uitbreekt. Zoals het instellen van een noodtoestand. Zijn populariteit was vorig jaar gedaald, maar hij heeft dat verlies grotendeels hersteld, mede dankzij zijn militaire en diplomatieke manoeuvres rondom Syrië.

Objectief gezien heeft Erdogan zich bewezen als een meesterlijke politieke strateeg, die tijdelijke allianties met zowel vrienden als vijanden aangaat, vaak gebruikmakend van hun naïviteit of fouten. Recentelijk heeft hij met succes een wig gedreven tussen de twee belangrijkste oppositieblokken: de seculiere CHP en de pro-Koerdische DEM-partij. Hij deed dit door de laatste een ‘wortel’ voor te houden, zoals het versoepelen van de detentieomstandigheden van de gevangen PKK-leider Öcalan. Tegelijkertijd intensiveerde hij zijn strategie om de CHP te verzwakken en verdeeldheid binnen de partij te zaaien.

Koerden dromen nu van ‘vrede’, een dubbelzinnig begrip onder de huidige omstandigheden, terwijl seculiere Turken steeds meer in het defensief worden gedwongen.

Beide oppositiepartijen staan onder druk, en als Erdogan succesvol is in zijn tactiek, zou hij Turkije kunnen veranderen in een soort ‘Azerbeidzjan’, met een formeel legitieme maar in de praktijk machteloze oppositie. Zijn strategie van ‘regeren door chaos’ lijkt tot nu toe goed te werken. Turkije bevindt zich in een vreemde staat van politieke schizofrenie.

Wat betekent dit voor de EU en NAVO?

Turkije is een NAVO-bondgenoot die autocratisch wordt geregeerd. De feiten spreken een duidelijke taal: de scheiding der machten is verdwenen en de rechtsstaat is al lang ingestort in Turkije. Sinds de invoering van het presidentiële systeem in 2017 — wat in de praktijk een overgang naar een autocratisch bewind betekende — is Turkije verder dan ooit verwijderd van EU-lidmaatschap. De media zijn verwoest.

Met duizenden politieke gevangenen verschilt Turkije niet veel van Azerbeidzjan. De arrestatie van Imamoglu is een belangrijke stap richting een volledig autoritair regime.

Erdogans koers is duidelijk: alle signalen wijzen op een nauwere samenwerking met Trump, terwijl hij de EU onder druk zet om de onderhandelingen over EU-lidmaatschap voort te zetten, maar zonder zich te laten beïnvloeden door Europese bemoeienis met de Turkse binnenlandse politiek.

De EU blijft formeel onderhandelen over Turkse toetreding, maar dat proces is al jaren een farce. Jarenlang heeft de EU geprobeerd Erdogan te appeasen, maar dit beleid heeft gefaald. De enige realistische optie is om de samenwerking met Turkije puur te baseren op economische uitwisseling en zich te wapenen tegen verdere autocratische ontsporingen. De komende tijd zal uitwijzen of Europese leiders bereid zijn om de realiteit onder ogen te zien.

Uitkomst onderzoek naar moslimdiscriminatie: moslims zijn ‘onderzoeksmoe’

de Kanttekening
-
0
Uitkomst onderzoek naar moslimdiscriminatie: moslims zijn ‘onderzoeksmoe’

Een nieuw onderzoek toont aan dat moslims ‘onderzoeksmoe’ zijn. Ze geloven niet dat nog een onderzoek echt tot actie tegen islamofobie leidt. Het rapport, vandaag gepubliceerd, is uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en liep van december 2023 tot december 2024.

Moslimdiscriminatie zou zich vaak ‘subtiel’ uiten in persoonlijk contact en is soms moeilijk vast te stellen, zo staat in het rapport ‘Nationaal onderzoek moslimdiscriminatie’ van onderzoeksbureau Regioplan en de Universiteit Utrecht.

In de begeleidende Kamerbrief van staatssecretaris Jurgen Nobel (VVD) wordt moslimdiscriminatie als ‘complex’ beschreven. Nobel werd eerder zelf beschuldigd van moslimhaat na de Maccabi-rellen omdat hij zei dat islamitische jongeren ‘voor een groot deel onze Nederlandse normen en waarden niet onderschrijven’.

Toch bevat het rapport ook schokkende voorbeelden van uitsluiting en discriminerende opmerkingen. Zo worden moslima’s op straat soms letterlijk de hoofddoek afgetrokken. Andere gerapporteerde incidenten zijn opmerkingen zoals: ‘Je kunt geen moslim én een echte Amsterdammer zijn.’ Een andere respondent beschrijft een ervaring in de trein waarbij iemand haar tas niet wilde verplaatsen met de woorden: ‘Ik wil niet naast een Turk zitten.’

Het onderzoek is gebaseerd op een literatuurstudie en 35 zogenoemde ‘life-course interviews’, uitgevoerd in vier focusgroepen, waaraan in totaal 17 mensen deelnamen. In totaal hebben 44 moslims bijgedragen aan het onderzoek. Het aantal moslims in Nederland bedraagt ongeveer 850.000, oftewel 6 procent van de bevolking.

Het langverwachte rapport is opgesteld naar aanleiding van een aangenomen motie van Denk. Het vorige kabinet heeft hiervoor 250.000 euro vrijgemaakt. Volgens ingewijden heeft onderzoeksbureau Regioplan geen bewezen staat van dienst op dit terrein en heeft het nauwelijks gebruikgemaakt van eerdere Nederlandse studies.

Wel worden er ‘verbeterkansen’ benoemd voor de aanpak van moslimdiscriminatie. Dat begint met erkenning, gevolgd door een aanpak van systemische discriminatie. Daarnaast zouden moslims zelf betrokken moeten worden bij de bestrijding van moslimdiscriminatie, en tot slot zijn er meer gerichte interventies nodig.

Demonstranten bekogelen gemeentehuis Sint-Michielsgestel om komst azc

de Kanttekening
-
0
Demonstranten bekogelen gemeentehuis Sint-Michielsgestel om komst azc

In Sint-Michielsgestel is gisteren fel geprotesteerd tegen de komst van een azc in Berlicum. Het gemeentehuis werd bekogeld met eieren en vuurwerk terwijl er een raadsvergadering plaatsvond. 

Dit meldt Omroep Brabant. Zo’n 300 mensen hadden zich in de avond verzameld voor het gemeentehuis, waar op dat moment een vergadering plaatsvond die geen verband hield met de komst van het azc.

Om 9 uur werd de sfeer grimmiger, volgens de omroep. Toen een man een vuurwerkbom wilde neerleggen voor de ingang, werd hij gearresteerd. Hier reageerden medestanders op, waardoor de arrestatie hardhandig verliep.

De bewoners van het dorp in Noord-Brabant willen dat asielzoekers meer verspreid worden over de hele gemeente Sint-Michielsgestel, omdat ze vrezen dat de leefbaarheid van Berlicum in het geding is door de komst van het azc.

Berlicum is na Sint-Michielsgestel het grootste dorp van de gemeente. Op 1 januari 2023 telde het 10.450 inwoners.

Tweede Kamer maakt zich zorgen om bewaking IS-kampen

de Kanttekening
-
0
Tweede Kamer maakt zich zorgen om bewaking IS-kampen

Nu Amerika geen hulp meer biedt aan de bewaking en voorzieningen van IS-kampen in Noordoost-Syrië, zouden voormalig IS-strijders kunnen ontsnappen. De Tweede Kamer maakt zich hier ernstige zorgen over en nam deze week een motie aan om gepaste actie te ondernemen. 

Dit meldt RTL Nieuws. Pieter Omtzigt van NSC diende een motie in, waarin hij aandacht vroeg voor mogelijke ontsnappingen, vanuit de gevangenissen en kampen voor vrouwen en kinderen. Volgens de AIVD zijn onder hen naar schatting 25 Nederlanders, die terug zouden kunnen reizen. Hij pleit voor actie op Europees niveau om dit te voorkomen, door hen bijvoorbeeld te berechten.

De IS-gevangenissen en kampen bestaan al zes jaar en worden vaak gerund door de People’s Protection Units (YPG), onderdeel van de Syrische Democratische Strijdkrachten, met steun van de VS. Maar eind januari schortte president Trump buitenlandse hulp op, en dat trof ook de IS-faciliteiten. Dit had als gevolg dat de salarissen van bewakers niet meer betaald werden, zei Charles Lister, directeur van de anti-terreurafdeling van denktank Middle East Institute tegen BNR.

Omroep France 24 bezocht de IS-kampen waaruit bleek dat het ook humanitaire projecten trof, zoals gezondheidsklinieken en voedseltoevoer. De prijzen van voedselwaren zijn sindsdien enorm gestegen en de omstandigheden verslechterd, waardoor gevreesd wordt voor schermutselingen, zo bleek uit de reportage. Bovendien zijn kampmanagers bang dat de ontevreden bewoners een makkelijke prooi zijn voor IS-strijders, die sinds de val van het Assad-regime flink actiever zijn geworden.

Sinds december is het aantal IS-aanvallen in Noordoost-Syrië met 50 procent toegenomen, meldt Skynews. Een team van deze nieuwszender kreeg als een van de weinige media toegang tot een van de gevangenissen, waar de mannelijke IS-strijders vastzitten. De journalisten mochten niets zeggen over de val van het regime, omdat bewakers bang zijn dat dit tot opstand zal leiden. In de indrukwekkende reportage spreekt de journalist met enkele gevangenen over hun sympathie voor IS en hun verlangen terug te keren naar de maatschappij.

Het is niet duidelijk hoe het nu gesteld is met de bewaking van de gevangenissen en kampen. Vanuit de kampen, waar alleen vrouwen en kinderen wonen, is het aantal ontsnappingen toegenomen sinds december, meldt France24. Omtzigt vreest dat het nieuwe regime in Amerika niet veel zal doen om te kampen te behouden en ziet daarom een rol voor Europa.

Gebruik de laatste ramadandagen voor reflectie en verzet

Tayfun Balcik
-
0
Gebruik de laatste ramadandagen voor reflectie en verzet

Volgende week is het alweer Suikerfeest. Ja, ik blijf als koppige Turk Suikerfeest zeggen. Ook omdat ik niet weet wat Eid al-Fitr betekent. Arabisch is niet mijn taal, en waarom zou ik mensen een mooi feest toewensen in een taal die ik niet begrijp?

Dat doe ik overigens wel, hoor. Zo gearabiseerd zijn we inmiddels in Amsterdam — huil ik met de PVV-wolven mee. Maar even serieus, hiermee kom ik gelijk tot de kern van de islamitische praktijk onder Turken, die dagelijks Allah aanprijzen in een taal die ze niet verstaan. Kan dat niet in het Turks of Nederlands, heb ik me altijd afgevraagd?

Zo zong de Turks-alevitische volkszanger Asik Mahsuni Serif:  ‘Al die Arabisch lezenden, spreekt Allah geen Turks?’ En de gevangen Koerdische politicus Selahattin Demirtas protesteerde op dezelfde trom tegen Turkse preken in Koerdistan: ‘Spreekt Allah geen Koerdisch of Engels?’

Misschien worden vrome moslims ongemakkelijk van al deze vragen. Maar de maand ramadan, zoals we altijd zeggen, is ook een maand van reflectie. En dan is het wat mij betreft ook belangrijk om islamitische vanzelfsprekendheden die historisch zo zijn gegroeid onder de loep te nemen.

Onlangs was er veel ophef over de nieuwe ramadanserie Mouawiya, de vader van Yazid, die de kleinzoon van de profeet en zijn hele familie heeft afgeslacht in Karbala. In Irak, waar de meerderheid van de bevolking sjiitisch is, werd de serie al na twee afleveringen uit de lucht gehaald. Te veel eer aan een familie die voor zoveel verdeeldheid binnen de islam heeft gezorgd, dachten ze daar.

‘Ik blijf als koppige Turk Suikerfeest zeggen’

De gemiddelde soenniet, de meerderheidsstroming binnen de islam, weet waarschijnlijk niet eens wie Mouawiya is, zoals ik dat tot voor kort ook niet wist. En dat is een vorm van soennitisch privilege, die blind maakt voor gevoeligheden onder islamitische minderheden.

Een lege maag kan werken als gelijkmaker. Laten we het Suikerfeest, of hoe je het ook wil noemen, en de laatste dagen van de ramadan gebruiken voor nog meer reflectie, maar ook voor verzet en antifascisme.

Morgen is het jaarlijkse protest tegen racisme en fascisme in Amsterdam, georganiseerd door het Comité 21 Maart. Sinds 2013, toen ik ook voor kort in het comité zat en dat jaar na een boycot van tien jaar weer mee vastte in de ramadan, probeer ik er elk jaar bij te zijn. Het is de perfecte combinatie ramadan, reflectie, saamhorigheid en verzet. Doe je ook mee?

Meer dan tien jaar geleden waarschuwden we als ‘allochtonen in de kolenmijn’ al voor de haat van de PVV. Nu zitten de onversneden racisten aan de knoppen van het landsbestuur. En dan lees ik in het hoofdredactioneel van Trouw dat ‘we elkaar de ruimte moeten gunnen’ bij het antifacismeprotest. Want daar zou het aan schorten.

‘Bij de met 20.000 deelnemers bezochte Feminist March van 8 maart werd ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ gescandeerd, een geluid dat ook klonk bij klimaatprotesten. Sommigen die kwamen voor vrouwenrechten of milieu voelden zich daardoor niet helemaal welkom’, schrijft Trouw.

Dus? Het aantal Palestijnse vrouwen dat met hun kinderen en al door Israël wordt platgebombardeerd loopt op in de duizenden. Als de herinnering daaraan al ongemak oplevert voor feministen, wat heb je dan te zoeken bij een vrouwenmars? Het is even wennen, denk ik, voor mensen die last hebben van demonstratieschaamte.

Zo vond ik het tien jaar geleden als Turk ook moeilijk om bij Koerdische protesten aanwezig te zijn, waar met Koerdische vlaggen bijvoorbeeld ‘Koerdistan zal een graf worden voor fascisme’ werd gescandeerd.

In werkelijkheid is Koerdistan met name een graf geweest voor Armeniërs en Koerden door de eeuwen heen. Dus het Turkse (maar ook het Israëlische of witte) ongemak over slogans is wel echt iets waar je je overheen kunt zetten zaterdag.

Alvast een fijn Suikerfeest, of Eid Mubarak, al duurt dat nog eventjes. Heb je lekker de tijd om uitgebreid te reflecteren op bovenstaande.

Waarom Oeigoeren Nowruz vieren – en hoe dat hen beschermt tegen verchinezing

Abdurehim Gheni
-
0
Waarom Oeigoeren Nowruz vieren – en hoe dat hen beschermt tegen verchinezing

Het is vandaag Nowruz, een nationale feestdag van de Oeigoeren. Het feest is het product van culturele ontwikkeling en verrijking door de geschiedenis heen. De inhoud is van generatie op generatie doorgegeven.

‘Nowruz’ betekent oorspronkelijk ‘nieuwe dag’, maar betekent ook ‘lenteregen’ of ‘de eerste dag van de lente’. Deze feestdag wordt gevierd volgens de zonnekalender op de dag waarop de winter eindigt en de lente begint, dus elk jaar op 21 maart, wanneer de dag en de nacht even lang duren. Nowruz dient als nieuwjaarsfeest en neemt een belangrijke plaats in binnen de levensstijl en tradities van de Oeigoeren.

Hoewel er geen betrouwbare historische gegevens zijn over wanneer de Oeigoeren zijn begonnen met Nowruz, wordt op basis van mythen en legenden rond de feestdag aangenomen dat het ontstaan ervan verband houdt met de pre-islamitische periode van de derde tot de achtste eeuw na Christus, waarin de Oeigoeren Tengri, de Hemelgod, aanbaden. Toen de winter ten einde liep en de lente aanbrak, toen de natuur en levende wezens ontwaakten en het veldwerk begon, beschouwden onze voorouders deze periode als de opmaat naar een nieuw leven in het nieuwe jaar. Daarom wordt Nowruz beschouwd als onze nieuwjaarsvakantie.

Viering van Nowruz in Taraz, Kazachstan, 22 maart 2022. Beeld: Abdurehim Gheni

Het Oeigoerse gezegde luidt: ‘Het begin van het werk is vanaf de ochtend en het begin van het jaar is vanaf de lente.’ Daarom eerden koningen, sultans en rijke personen Nowruz in het verleden door gevangenen uit kerkers te bevrijden, boeken van geleerden uit te geven en ze te laten kopiëren en verspreiden en andere positieve daden te verrichten.

In de elfde eeuw voltooide de schrijver Yusuf Khass Hajib zijn monumentale werk Kutadgu Bilig. Hij woonde in Kashgar, de hoofdstad van het Kara-Khanid Khanaat (840-1212), en overhandigde het boek op Nowruz aan de Qarakhanidische heerser Bughra Ali Hasan. Klassieke Oeigoerse geleerden zoals Mahmud al-Kashgari, Yusuf Khass Hajib en Alisher Navoi noemden Nowruz ook specifiek in hun werken, beschreven de feestdag met levendige taal en schreven er talloze gedichten over.

In de loop van duizenden jaren geschiedenis hebben Oeigoeren dus opmerkelijke culturele prestaties geleverd op het gebied van taal en epische verhalen, die de schatkamer van de wereldbeschaving hebben verrijkt. Om dit culturele erfgoed te behouden, verder te ontwikkelen en door te geven aan toekomstige generaties, hebben Oeigoeren Nawruz in verschillende vormen gevierd.

China weet heel goed dat het ons niet kan uitroeien door alleen fysieke vernietiging; het moet eerst onze geest en ziel vernietigen

Sinds 2017 heeft de Chinese regering haar genocide in Oost-Turkestan tot een extreem niveau opgevoerd door alle aspecten van de Oeigoerse cultuur en tradities volledig te verbieden. De Chinese autoriteiten hebben Oeigoeren gedwongen om de Chinese cultuur over te nemen en Chinese feestdagen te vieren, waarbij ze een grootschalige campagne van verchinezing hebben gevoerd. Dit alles in het kader van beleid onder de noemer van ‘Oost-Turkestan voeden met cultuur’ en ‘Chinese identiteit’.

In deze situatie, waarin de Oeigoerse cultuur en tradities in Oost-Turkestan volledig worden onderdrukt, is de verantwoordelijkheid om de Oeigoerse cultuur te beschermen, aan hun kinderen te onderwijzen en van generatie op generatie door te geven, bij de Oeigoeren in de diaspora komen te liggen.

Viering van Nowruz in Chilek, Kazachstan, 22 maart 2022. Beeld: Abdurehim Gheni

Dus, wat is de betekenis van het vieren van Nowruz voor Oeigoeren in de diaspora? Cultuur betekent bestaan. China weet heel goed dat het ons niet kan uitroeien door alleen fysieke vernietiging; het moet eerst onze geest en ziel vernietigen. Daarom hebben ze, naast ons geloof, sinistere plannen bedacht om onze cultuur te vernietigen, met als doel volledige assimilatie. Ze hebben Oeigoeren uitgeroepen tot een ‘cultureel uitgehongerde, holle natie’ en beweren ons te ‘voeden’ met de Chinese cultuur en tradities door Nowruz te vervangen door feestdagen zoals het Chinese nieuwjaar.

Terwijl China onze cultuur probeert uit te roeien, vieren Oeigoeren in de vrije wereld hun traditionele culturele feestdag, Nowruz, om hun erfgoed te behouden en de Oeigoerse geest nieuw leven in te blazen. In de landen waar we wonen, dragen we onze traditionele kleding, komen we samen, praten we bij, genieten we van de Oeigoerse keuken, de muziek van onze muzikanten en de optredens van onze artiesten, en vinden we troost in ons verlangen naar elkaar. We halen herinneringen op aan de Nowruz-feesten in ons thuisland, leren onze kinderen de schoonheid van deze traditionele feestdag en voeden hun ziel met de Oeigoerse cultuur. Door Nowruz te vieren, introduceren we onze glorieuze historische cultuur en tradities aan westerse naties en laten we zien dat Oeigoeren een natie zijn met een sterke culturele basis – niet één die medelijden verdient, maar begrip en respect. Door middel van deze praktische activiteiten bewijzen we dat onze cultuur geen verband houdt met de Chinese cultuur. We leggen uit dat wat in de eenentwintigste eeuw ‘nooit meer’ werd gezegd, zich nu voordoet in ons thuisland, Oost-Turkestan, en dat het herstellen van de onafhankelijkheid van Oost-Turkestan de enige weg is naar het herstel van het bestaan van het Oeigoerse volk, waarbij we onze wil tonen om vrij en onafhankelijk te leven.

Viering van Nowruz in de stad Yarkand, Kazachstan, 22 maart 2022. Beeld: Abdurehim Gheni

Tot slot roep ik alle Oeigoerse organisaties in de diaspora op om de handen ineen te slaan en een Nowruz viering in eenheid en harmonie voor te bereiden, waarbij ik alle Oeigoerse broeders en zusters uitnodig om deel te nemen aan dit evenement.

Moge onze Nowruz feestdag gezegend zijn voor ons allemaal!

Amsterdamse geloofsgemeenschappen zoeken kerkgebouw

de Kanttekening
-
0
Amsterdamse geloofsgemeenschappen zoeken kerkgebouw

De Raad van Kerken stuurde een brandbrief naar de burgemeester, omdat kerken in Amsterdam te weinig waardering krijgen en worstelen met ruimte. Ook moskeeën ervaren vergelijkbare problemen, meldt website Republiek Allochtonië.

Volgens Republiek Allochtonië zou de secularisatie van Amsterdam sinds 2018 gestopt zijn.

‘Het aantal gelovigen in de stad neemt weer gestaag toe. Daarbij gaat het overigens niet om een percentuele toename van het aantal moslims (dat vrij stabiel rond de 13 procent ligt), maar om de groei van het aantal praktiserende christenen, vooral door asiel, gezinshereniging en studie- of arbeidsmigratie uit (sub-Saharaans) Afrika en Oost-Europa’, staat op de multiculturele nieuwssite die vindt dat de bestuurders van Amsterdam daar iets mee moeten doen.

Het gaat met name om een gebrek aan ruimte voor de groeiende religieuze gemeenschappen. Voorgangers van de moslimgemeenschap kunnen zich daarin goed herkennen. ‘Ik woon zelf in Zuidoost’, zegt Sheriel Nabie, voorzitter van moskee Taqwa, tegen Republiek Allochtonië. ‘Ik zie de ontwikkelingen daar. Het is precies zoals door de vertegenwoordiger van de kerkenkoepel wordt beschreven. Garages en andere oude gebouwen worden gesloopt voor projectontwikkelaars en huurcontracten worden stopgezet’.

Ook de voorzitter van de Islamitische Gemeente Milli Görüş Noord-Nederland, Mustafa Hamurcu, bevestigt dat beeld van ruimtegebrek. ‘Ik ben bijna dagelijks bezig met de huisvesting van onze locaties in Amsterdam. Overal is er wel wat. In Zuid was de huur schrikbarend opgelopen en zijn we vertrokken’, aldus Hamurcu.

Wethouder Rutger Groot Wassink heeft in de raad gezegd dat de zoektocht naar ruimte voor religieuze gemeenschappen geen gemeentelijke taak is. Hij beroept zich op de scheiding van kerk en staat.

Dinsdag kwamen 183 kinderen om bij Israëlische luchtaanvallen

de Kanttekening
-
0
Dinsdag kwamen 183 kinderen om bij Israëlische luchtaanvallen

Dinsdag was een van de dodelijkste dagen in de Gazaanse geschiedenis wat betreft kindersterfte. Op één dag werden 183 kinderen gedood door Israëlische luchtaanvallen.

Dit meldt Middle East Eye in een artikel waarin namen en foto’s van enkele slachtoffers worden gedeeld, samen met een beschrijving van waar zij in hun jonge leven mee bezig waren.

In totaal vielen dinsdag 436 doden in Gaza, wat betekent dat bijna de helft van de slachtoffers kinderen waren. Israël stelt dat de luchtaanvallen gericht waren op Hamas-leden. De bombardementen vonden plaats in de vroege ochtend, vlak voor suhoor, het ontbijt voor zonsopgang, in de veronderstelling dat Hamas-leden daarbij aanwezig zouden zijn, aldus de nieuwssite.

De helft van de bevolking in Gaza bestaat uit kinderen. Bombardementen in dichtbevolkte gebieden schenden internationale mensenrechtenverdragen. Volgens Rachael Cummings van hulporganisatie Save the Children zijn kinderen extra kwetsbaar, omdat ze gevoeliger zijn voor verwondingen.

Denker der Nederlanden David Van Reybroek: klimaat verdient meer aandacht

de Kanttekening
-
0
Denker der Nederlanden David Van Reybroek: klimaat verdient meer aandacht

De nieuwe Denker der Nederlanden is de Belgische schrijver en cultuurhistoricus David Van Reybrouck. We zouden het meer over het klimaat moeten hebben en minder over geopolitiek, vindt hij.

‘Wat in de VS, Rusland en Oekraïne gebeurt, raakt natuurlijk onze veiligheid. Dat vraagt om aandacht, maar niet álle aandacht. En vooral niet al ons geld dat we voor klimaatmaatregelen hadden bestemd. De honderden miljarden voor wapens zijn paniekbudgettering’, zegt de schrijver in een interview met Trouw.

Of de Russen komen, zal nog moeten blijken, maar de klimaatverandering is er al, merkt hij op, verwijzend naar overstromingen en hittegolven die nu al slachtoffers maken. Klimaat is op dit moment geen populair politiek onderwerp, maar volgens hem is het wel een veiligheidsvraagstuk, omdat het de planeet ontwricht.

Hij vindt dat niet alleen politici en diplomaten over dit vraagstuk moeten praten, omdat zij te veel nationaal denken of in termen van machtsblokken. Daarom pleit hij voor meer burgerraden. ‘Vraag wereldbewoners om ideeën voor het grootste probleem van onze generatie: een kermende aarde.’

Van Reybrouck staat bekend om zijn veelzijdige bijdragen aan de literatuur en het maatschappelijk debat. Hij schreef onder andere over het kolonialisme in Congo en Indonesië en over de periode na de apartheid in Zuid-Afrika. Meerdere van zijn werken zijn bekroond.

1...525354...928Pagina 53 van 928

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact