22.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 75

Extreemrechts in Europa krijgt steun van Elon Musk

de Kanttekening
-
0
Extreemrechts in Europa krijgt steun van Elon Musk

De politieke invloed van tech-ondernemer Elon Musk is nu ook voelbaar in Europa. Hij mengt zich openlijk in de Duitse verkiezingen door de extreemrechtse Alternative für Deutschland (AfD) aan te wijzen als ‘enige redding’ voor het land.

Zo meldt de Volkskrant. In Engeland heeft Musk de radicaal-rechtse Reform UK omarmd. Hij zou deze partijen aan de ultrarechtse flank ook financieel steunen, maar dat is niet bevestigd. Dat hij de de verkiezingscampagne van Donald Trump financieel ondersteunde, met 250 miljoen dollar, is wel bekend.

In Europa is het financieel steunen van partijen lastiger, omdat hier de regels strenger zijn. Maar afgezien van financiële invloed, beschikt Musk al over belangrijke kanalen om massale steun voor Europese partijen te genereren, zoals het sociale mediaplatform X (voorheen Twitter), dat hij enkele jaren geleden kocht.

‘Onder zijn leiding is X meer dan ooit een platform voor desinformatie geworden’, schrijft de Volkskrant. Musk zou onder andere racistische berichten de wereld insturen, die vervolgens door duizenden mensen worden gedeeld. Deze berichten hebben door de grote reikwijdte invloed op het stemgedrag van mensen.

Of het Musk lukt in Duitsland zijn voorkeurspartij (AfD) te laten winnen is nog maar de vraag. Ophef heeft hij al veroorzaakt. De Duitse krant Welt am Sonntag publiceerde onlangs een opiniestuk van zijn hand, waarin hij uitleg geeft over zijn steun voor AfD. In reactie stapte redacteur Eva Marie Kogel op.

Volgens Musk is AfD een partij die problemen aanpakt zonder ‘politieke correctheid’.

Gevangen PKK-leider Öcalan wil bijdragen aan vredesproces

de Kanttekening
-
0
Gevangen PKK-leider Öcalan wil bijdragen aan vredesproces

Er lijkt weer schot in de zaak voor de Koerdische kwestie in Turkije. Twee pro-Koerdische parlementariërs bezochten dit weekend de gevangen PKK-leider Abdullah Öcalan. Hij roept impliciet op tot een beëindiging van het gewapend conflict. Zo meldt BBC News Turkije.

Terwijl in Syrië de Turks-Koerdische spanningen oplopen, lijken politieke leiders aan beide kanten in te zien dat deze ontwikkelingen kansen bieden voor nieuwe vredesonderhandelingen.

Pervin Buldan en Sirri Süreyya Önder van de pro-Koerdische Turkse Dem-partij bezochten afgelopen zaterdag na lange tijd de gevangen leider van de PKK (op de terreurlijst van Turkije, de VS en de EU). Ze bezochten hem al eens tijdens het mislukte vredesproces, dat van 2013 tot 2015 duurde. Toen las Buldan een historische vredesbrief voor, geschreven door Öcalan, waarin hij beloofde de PKK te ontwapenen.

Ook nu komt er een vredesbelofte van de gevangen leider, waarin hij impliciet oproept tot ontwapening van de PKK. Zo komt hij tegemoet aan de eis van de ultranationalistische politicus Devlet Bahçeli (coalitiegenoot van Erdogan), die in oktober voorstelde Öcalan te laten spreken in  het Turkse parlement, in de hoop tot een doorbraak te komen. Dit ging toen niet door. In dezelfde week vond een aanslag plaats op een wapenfabrikant in Ankara, waarvan de Turkse regering de PKK verdacht. Hierna laaide het geweld tussen Turkije en de PKK weer op.

Bovendien was de actieve leiding van de PKK, die zich ophoudt in de bergen van Iraaks-Koerdistan, het niet eens met de vredesboodschap van Öcalan. De huidige leider Cemil Bayik reageerde op het voorstel dat Öcalan noch HDP (de voorloper van DEM) kan beslissen over de ontwapening van de PKK.

Nieuwe vredesboodschap

In de nieuwe vredesboodschap van Öcalan staat als volgt:

  • ‘Het opnieuw versterken van de Turks-Koerdische broederschap is niet alleen een historische verantwoordelijkheid, maar ook een zaak van doorslaggevend belang en urgent voor alle volkeren.’
  • ‘Voor het slagen van dit proces is het essentieel dat alle politieke kringen in Turkije boven het bekrompen kortetermijndenken uitstijgen, initiatief nemen, constructief handelen en een positieve bijdrage leveren. Een van de belangrijkste platforms hiervoor is ongetwijfeld de Grote Nationale Vergadering van Turkije (TBMM).’
  • ‘De recente ontwikkelingen in Gaza en Syrië tonen aan dat een oplossing van deze kwestie, die door externe interventies is verergerd, niet langer kan worden uitgesteld. De bijdragen en voorstellen van de oppositie zijn waardevol.’
  • ‘Ik beschik over de nodige competentie en vastberadenheid om een positieve bijdrage te leveren aan het nieuwe paradigma, dat door de heer Bahçeli en de heer Erdoğan wordt gesteund.
  • ‘De delegatie zal mijn aanpak overbrengen aan zowel de staat als de politiek. In het licht hiervan ben ik bereid om de nodige positieve stappen te zetten en de vereiste oproep (voor ontmanteling van de PKK, red) te doen.’
  • ‘Al deze inspanningen zullen het land naar het niveau tillen dat het verdient en dienen als een onschatbare gids voor democratische transformatie. Dit is een tijdperk van vrede, democratie en broederschap voor Turkije en de regio.’

Het is de vraag hoe de huidige PKK-leiders hierop zullen reageren. Salih Muslim van de Syrisch-Koerdische partij, die de Kanttekening eerder deze maand sprak, was in ieder geval positief. ‘Voor ons is een democratisch proces essentieel’, zei hij toen, maar hij uitte zich ook wantrouwend over de Turkse motieven. Hij beschuldigt Turkije van het steunen van jihadistische groeperingen in Syrië.

Lees ook:

Salih Muslim (PYD): ‘Turkije wil Syrië verder verdelen en gebieden bezetten’

Turkije valt PKK-doelwitten in Syrië en Irak aan na de aanslag in Ankara

Ik ben altijd ergens anders dan waar ik zou moeten zijn

Ahlam Benali
-
0
Ik ben altijd ergens anders dan waar ik zou moeten zijn

Ik kies voor mijn laatste column van dit jaar bewust niet voor een analyse van de politieke of de wereldse gebeurtenissen die ons dagelijks overspoelen. In plaats daarvan deel ik wat 2024 mij heeft geleerd over de rauwheid van verlies. Het heeft me geleerd dat ondanks alle connecties die ik heb, het verlies van een dierbare een diep eenzame ervaring is. Een ervaring die nog intenser wordt wanneer mijn leven zich afspeelt tussen twee werelden die beide om mijn aandacht en aanwezigheid vragen.

Het was het jaar waarin ik mijn dierbare tante in Marokko verloor aan leverkanker. Een ziekte die als een donkere wolk boven mijn gezin en ouders hing en die ik vanuit de verte heb moeten aanschouwen. De machteloosheid die ik voelde, was overweldigend. Terwijl ik op Schiphol stond, met een ticket in mijn hand en de hoop in mijn hart, realiseerde ik me dat ik te laat zou zijn. Te laat om haar nog één keer te zien, te laat om haar in de ogen te kijken en te zeggen hoeveel ze voor mij betekende.

Toen ik eindelijk in Marokko aankwam, was ze al begraven. De aarde had zich al gesloten boven haar en het voelde alsof ik een deel van mezelf had verloren. Het afscheid dat ik zo graag had willen nemen, was er niet. De woorden die ik wilde uitspreken, bleven ongehoord in mijn keel steken. Het gemis was als een zware steen in mijn maag en de herinneringen aan haar lach en haar verhalen verzamelden zich als een storm in mijn hoofd. Hoe kon het dat ik zo ver weg was, zo ver van haar, terwijl ze zo dichtbij had kunnen zijn?

Als kind van de diaspora voel ik hoe de pijn van verlies wordt versterkt door de afstand die mij scheidt van mijn wortels. Mensen hier in Nederland kunnen vaak niet begrijpen wat wij doormaken en voelen. Ze weten niet hoe het is om te leven in twee verschillende werelden. De verscheurdheid tussen Nederland en Marokko is een constante bron van spanning; de liefde voor mijn thuisland en de noodzaak om hier te zijn, voelen vaak als een onoverkomelijke kloof.

Dit verlies droeg niet alleen de pijn van het afscheid, maar ook de angst voor wat komen zou. De vrouw van mijn dierbare oom kreeg te horen dat ze ook tegen borstkanker moest vechten. De schok was als een donderslag bij heldere hemel. De angst om opnieuw te verliezen, om opnieuw machteloos te zijn, ging als een schaduw met me mee. Kanker is niet alleen een strijd voor de patiënten; het is een onzichtbare last voor de naasten, die wanhopig toekijken terwijl hun geliefden lijden. Het maakt ons kwetsbaar, en het herinnert ons aan de kwetsbaarheid van het leven.

‘Het constante pendelen tussen Nederland en Marokko is niet alleen een fysieke reis, maar ook een emotionele’

En zo vechten de mensen in de Rif, vaak zonder een goed zorgsysteem, afhankelijk van ons in Europa voor steun en hulp. Het jaar 2024 eindigt met een mengeling van verdriet en hoop. Het constante pendelen tussen Nederland en Marokko is niet alleen een fysieke reis, maar ook een emotionele. Elke vlucht draagt het gewicht van gemiste momenten en de angst voor wat ik mogelijk mis terwijl ik weg ben. Deze realiteit van het leven in Nederland wordt nog schrijnender in tijden van verlies en ziekte. Ik ben altijd ergens anders dan waar ik ook zou moeten zijn, en die verscheurdheid vreet aan mijn ziel.

Toch heeft dit jaar me ook geleerd dat liefde geen grenzen kent, dat familie meer is dan fysieke nabijheid, en dat herinneringen kostbare schatten zijn die niemand mij kan afnemen. In die les vind ik de kracht om door te gaan en om de verhalen van mijn dierbaren levend te houden. Waar ik ook ben.

Het is mijn hoop dat deze woorden een ode zijn aan mijn overleden tante en aan alle mensen die strijden tegen deze verschrikkelijke ziekte. Voor het nieuwe jaar wens ik niet alleen gezondheid en geluk voor mezelf, maar ook voor iedereen die met ziekte en verlies te maken heeft. Moge 2025 ons meer samenbrengen, ons herinneren aan de kracht van onze verbindingen, en ons in staat stellen om de nalatenschap van onze geliefden te eren.

Waarom groen in Iran zo’n belangrijke kleur is voor veel moslims

Sina Motamed Rad
-
0
Waarom groen in Iran zo’n belangrijke kleur is voor veel moslims

Voor mensen die Iran en de sjiitische islam niet of niet goed kennen, is het moeilijk aan te voelen hoeveel emoties en religieuze devotie de kleur groen oproept. De Iraans-Nederlandse fotojournalist Sina Motamed Rad legt vanuit zijn eigen ervaring en kennis uit wat voor Iraniërs de betekenis is van deze kleur.

Zesduizend kilometer verwijderd van Nederland, in het Midden-Oosten, ligt een land met 90 miljoen inwoners: Iran. Door de strategische ligging heeft deze regio vaak te kampen met politieke en geopolitieke spanningen. De buurlanden van Iran, van Afghanistan tot Pakistan en Irak, zijn verwikkeld in van buitenaf opgelegde oorlogen.

Ongetwijfeld is Iran een van de veiligste landen in het Midden-Oosten voor toeristen en eigen burgers. De belangrijkste religie in het land is de sjiitische islam. De meeste mensen geloven in God en in een hiernamaals na de dood.

De ceremoniële kleding op deze foto hoort bij Ashuradag. De vrouwen dragen een jurk met groene niqabs en een hoofddoek met de naam van de heilige imam Hoessein, een kleinzoon van de profeet Mohammed. De vrouwen hebben kleine witte kaarsen in hun handen, die ze op bepaalde plekken onderweg aansteken om daar vervolgens een paar minuten mee te bidden. Een moeder, links, heeft een kind in de armen met een groene jurk. Dit hangt samen met het geloof dat een kind een gezond en gezegend leven zal hebben in de naam van imam Hoessein. Een meisje aan de linkerkant houdt een fotolijst vast met daarin een symbolisch en denkbeeldig portret. Het is een afbeelding die is gemaakt met hulp van kunstmatige intelligentie, van Hoessein en zijn moeder. Beeld: Sina Motamed Rad

Stel je voor dat je in Iran geboren bent. Dan is groen een kleur die veel betekent. In Iran is groen ook een kleur die is vermengd met de politiek en de religie van de sjiitische moslimgemeenschap. In de Koran, het heilige boek van moslims, geldt het als een hemelse kleur. De kleur groen heeft een speciale plaats in het leven van gelovigen en staat symbool voor leven en eeuwigheid. In de Koran wordt groen ook beschouwd als de symbolische personificatie van gelovigen.

Mijn persoonlijke ervaringen zijn tevens geïnspireerd door de kleur groen. Overal waar ik die kleur zag, voelde ik me veilig en vredig. Dit hing samen met religieuze en spirituele neigingen die al op jonge leeftijd bij mij opkwamen. Terugkijkend ligt het voor de hand dat dit gevoel bij mij ontstond – als volwassene weet ik natuurlijk dat je onbewust dit alles meekrijgt, als je opgroeit in een grote Iraanse moslimgemeenschap en in een religieuze familie. Dit gevoel van veiligheid en vrede bij het zien van de kleur groen kreeg ik vooral als ik met mijn familie naar moskeeën of heiligdommen ging.

In islamitische samenlevingen heeft naast groen ook zwart een speciale betekenis. In Iran is zwart de kleur van rouw en respect voor de overledene. De kleur is een uitdrukking van verdriet en medeleven. Normaal gesproken dragen familieleden, vrienden en kennissen na het overlijden van een persoon veertig dagen lang zwarte kleding, om de overledene te eren. Op het bovenstaande portret draagt deze rouwende man, die deelneemt aan de Ashura-rouwceremonie, een zwarte blouse. In zijn hand heeft hij een ketting in hand met een houten handvat, vastgebonden met een groene riem van stof. Beeld: Sina Motamed Rad

Iraanse moslims met een sterke religieuze overtuiging, geloven dat groen zowel een teken van kracht als een zegen is. De kleur neemt een speciale plaats in hun leven in, en dwingt respect af. Sommige Iraanse atleten binden bijvoorbeeld tijdens Olympische sportwedstrijden een groene lap op hun kleding of om hun polsen. En als je een taxi neemt, heeft de chauffeur soms een groene lap aan het stuur van zijn auto gebonden. Deze mensen geloven dat de groene kleur een symbool is van macht en veiligheid.

Religieuze oorsprong

In de twaalfde eeuw van de islamitische kalender werd groen gekozen als rijkskleur door de Fatimiden, een sjiitische dynastie van heersers in Noord-Afrika. Dit vormde een contrast met het zwart dat de soennitische Abbasiden gebruikten. Groen is vooral populair in de sjiitische iconografie, maar wordt ook veel gebruikt in soennitische landen – bijvoorbeeld in de vlaggen van Saoedi-Arabië en Pakistan.

Iran heeft de grootste sjiitische moslimgemeenschap ter wereld. In de geschiedenis van Iran spelen de Twaalf Imams, verwant aan de profeet Mohammed, een belangrijke rol. De derde van deze imams heette Hoessein ibn Ali. Hij was de kleinzoon van de profeet en wordt gezien als een boodschapper van God. Hij is zeer belangrijk voor de Iraniërs. Jaarlijks rouwen de Iraniërs in het hele land om de dood van Hoessein ibn Ali – de verjaardag van zijn martelaarschap. Deze dag wordt Ashura genoemd. Hoessein ibn Ali kwam als martelaar om het leven op 10 oktober 680, in een ongelijke strijd in de stad Karbala in Irak. Historici bevestigen dat hij tijdens deze Slag bij Karbala een groene outfit droeg.

De groene kleur heeft ook een speciale plaats bij de Zoroastriërs – aanhangers van een van de oudste religieuze tradities ter wereld. In alle religieuze ceremonies toont deze kleur zich op verschillende manieren.

Ashura-rituelen

Een Iraanse vrouw met een zwarte sluier voor haar gezicht en een groene abaya. Vrouwen met zo’n mate van bedekking hebben een zeer sterke religieuze overtuiging – of hebben ze misschien geen keus, zou ik zeggen? Ze hebben vaak een eenvoudig leven met een laag opleidingsniveau en de status van hun familie is belangrijk voor hen. In de huidige Iraanse samenleving leven er in de steden geen vrouwen meer met zo’n hijab. Maar in sommige afgelegen dorpen, waar religieuze overtuigingen nog steeds een belangrijke rol hebben in het gezin, kleden vrouwen zich soms nog steeds zo. De sluier van deze vrouw is dan ook symbolisch. Naast haar hangt een portret van Hoessein ibn Ali. Beeld: Sina Motamed Rad

In sjiitische gemeenschappen vinden Ashura-plechtigheden meestal plaats in groepen. Deze plechtigheden gaan  gepaard met allerlei rituelen. Zeven jaar geleden besloot ik als fotojournalist een Ashura-plechtigheid in Iran te fotograferen. Het thema dat ik koos was de interactie tussen in groen geklede mensen. Ik was getuige van mensen die deze kleur als geloofssymbool gebruikten. Het resultaat van dit twee jaar durende project kunt u zien in de zes foto’s die bij dit artikel geplaatst zijn.

Groene Beweging

Toen ik ouder werd en meer begreep van politiek en religie, realiseerde ik me dat groen ook invloed heeft op de Iraanse politiek. Soms wordt de heiligheid van deze kleur misbruikt door overheidspartijen. Bij de presidentsverkiezingen van 2008 gebruikte een van de kandidaten, Mir-Hossein Mousavi, vertrouwend op de religieuze overtuigingen van de mensen, groen als dominante kleur in zijn campagne in de media. Dit ging vervolgens viraal in zijn vele advertenties op televisie en billboards. Toen niet Mousavi maar Mahmoud Ahmadinejad woon, vulden de straten zich met grootschalige protesten. Deze demonstraties werden bekend als de Groene Beweging. Vrouwen speelden een belangrijke rol in de beweging en bij het opstellen van de eisen die deze stelde.

Sina Motamed Rad (1990) is een Iraans-Nederlandse fotojournalist. Zijn foto’s vertellen de verhalen van mensen en hun interacties. Hij weet emoties zoals lijden, woede en haat vast te leggen. Volgens hem vertellen gezichten vele verhalen. Sina Motamed Rad is ook columnist voor een hervormingsgezinde krant in Iran.

Dit portret van een Iraanse man met een groene sjaal, een zwarte blouse en een zwarte tulband op zijn hoofd beschrijft zijn religieuze overtuigingen. De ring die hij draagt, bevat een agaatsteen, die in moslimgemeenschappen als heilig wordt beschouwd. Deze steen staat voor zegening, het afwenden van onheil en het vermijden van het ‘boze oog’. Agaat is een soort edelsteen die bestaat uit kwarts en Jemenitische steen en bestaat in verschillende soorten en kleuren. De beste soorten agaat zijn te vinden in Iran, Jemen en India. Beeld: Sina Motamed Rad
Toen de imam van de sjiieten, Hoessein ibn Ali, werd gedood met een zwaard, is zijn hoofd afgesneden van zijn lichaam. Op deze foto zijn Iraniërs te zien, die rouwen om deze historische gebeurtenis. In de middag, van 12:00 tot 13:00 uur, verzamelen zij zich. Ze zwaaien met een grote groene vaandel. De menigte heft de handen omhoog en slaat op het hoofd en op de borst. Dit moment laat het hoogtepunt van dit ritueel van verdriet zien. De menigte heeft de kleding ingesmeerd met klei zodat de zwevende deeltjes in de ruimte de scène realistischer maken en dichter bij wat er 1344 jaar geleden in Karbala (Irak) gebeurde. Een spannend straattheater met een grote aanwezigheid van Iraanse en buitenlandse fotografen. Beeld: Sina Motamed Rad

Afkoopsom dienstplicht diaspora-Turken volgend jaar fors omhoog

de Kanttekening
-
0
Afkoopsom dienstplicht diaspora-Turken volgend jaar fors omhoog

De afkoopsom voor de dienstplicht in Turkije, die Turken in het buitenland moeten betalen, zal waarschijnlijk fors toenemen volgend jaar. 

Het Turkse ministerie voor Defensie heeft de afkoopsommen voor de dienstplicht nog niet bekend gemaakt, maar volgens de Turkse nieuwssite Ensonhaber zal op basis van de inflatiecijfers het nieuwe bedrag voor diaspora-Turken (met Turkse nationaliteit) verhoogd worden tot maar liefst 6615 euro.

Dat zou een verhoging van ruim 400 euro betekenen, vergeleken met de huidige prijs. Vanaf de laatste verhoging, op 1 juli 2024, moesten dienstplichtige Turken ‘in den vreemde’ 6204 euro betalen aan het Turkse leger om hun dienstplicht af te kopen.

Het Turkse ministerie van Defensie maakt om de half jaar de verhogingen bekend op basis van de inflatieratio, die de laatste jaren torenhoog is in Turkije.

In 2017 bedroeg de afkoopregeling voor Turken in het buitenland nog 1000 euro. Sindsdien is het snel bergafwaarts gegaan met de Turkse economie. De Turkse lira werd steeds minder waard ten opzichte van de euro en dollar (op dit moment is een euro rond de 36 Turkse lira waard).

Het resultaat hiervan is dat Turken steeds dieper in de buidel moeten tasten voor allerlei uitgaven zoals huur en boodschappen. Aangezien het Turkse ministerie van Defensie de afkoopsom voor de dienstplicht aanpast op basis van deze inflatie, krijgen ook diaspora-Turken hiermee te maken.

Wilders: wokevirus de grootste bedreiging van onze beschaving

de Kanttekening
-
0
Wilders: wokevirus de grootste bedreiging van onze beschaving

Geert Wilders heeft de aanval geopend op woke. Volgens de PVV-leider is het ‘wokevirus’ de ‘grootste bedreiging voor het voortbestaan van onze beschaving’, zo schreef hij op de opiniewebsite Breitbart.

Wilders blikt in een opiniestuk terug op het jaar 2024. Hij is blij met de overwinning van Donald Trump, de kabinetsdeelname van de PVV en het electorale succes van de populistische partijen in Europa. Tegelijkertijd is de strijd nog niet voorbij. Wilders maakt zich zorgen over de islam en antisemitisme, maar richt zijn pijlen vooral op woke. ‘Hoogopgeleide progressievelingen’ zouden neerkijken op de werkende klasse en hun zorgen over migratie en islam niet serieus nemen.

De PVV-leider stelt kritiek op Israël gelijk aan Jodenhaat. Antisemitisme komt volgens hem niet alleen van de kant van moslims, maar ook van de linkse elite: ‘agressieve studenten, aangespoord door linkse professoren, intellectuelen, journalisten en politici’. Hij gelooft dat de universiteiten, de media en de culturele sector worden beheerst door woke, door radicaal links. Daarom wil Wilders deze instituties afbreken om ze vervolgens weer op te bouwen.

Socioloog Merijn Oudenampsen (Universiteit van Amsterdam) vindt dit pleidooi veelzeggend, zo schrijft hij op Bluesky. Want hiermee geeft de PVV-leider context aan de harde onderwijsbezuinigingen van het kabinet.

Daarnaast beschouwt Wilders woke een vijfde colonne die lijdt aan het Stockholm-syndroom, de psychologische reactie van sympathie voor degenen die men vreest in de hoop door hen gespaard te worden. Hij verwijst in dit verband naar de dissidente Russische schrijver Alexander Solzjenitsyn, die in 1978 het Westen waarschuwde voor linkse intellectuelen die met het communisme sympathiseerden. Solzjenitsyn meende dat het Westen zijn mannelijkheid had verloren, wat het begin van het einde zou inluiden.

‘We hebben een cultuur van heldendom nodig, van helden die ergens voor staan. Maar we kunnen geen helden meer zijn, omdat de huidige cultuur van wokeness het bestaan van objectieve waarheden en transcendentale waarden ontkent die het waard zijn om te verdedigen en voor te sterven.’

Wilders zegt voor een weerbaar Westen te zijn. Het is daarom ironisch dat hij in hetzelfde stuk aandringt op vredesonderhandelingen tussen Oekraïne en Rusland.

Clashes tussen alawieten en nieuwe machthebbers Syrië

de Kanttekening
-
0
Clashes tussen alawieten en nieuwe machthebbers Syrië

Voor het eerst sinds de val van het regime hebben groepen alawietische Syriërs (de religieuze minderheid waartoe ook de Assad-familie behoort) gedemonstreerd tegen de nieuwe machthebbers in het land. Zo meldt de Turks-Armeense krant Agos.

De protesten zijn een reactie op heftige arrestaties en clashes tussen de nieuwe machthebbers en vertrouwelingen van het Assad-regime in Tartus. Middle East Eye meldt dat er veel desinformatie de ronde doet, waarbij alawieten zouden worden ‘opgehitst’.

Volgens de Syrische autoriteiten (de nieuwe machthebbers) zouden er in de gevechten tussen de ‘restanten van het Assad-regime’ en de Hayat Tahrir al Sham (HTS) veertien doden zijn gevallen.

De Turkse krant Yeni Safak wijst intussen met de vinger naar Iran, de protesten zouden ‘provocaties’ zijn geïnstigeerd door het regime in Iran.

Eerder deze maand maakten jihadistische rebellen van de HTS na een bliksemoffensief vanuit Idlib in Noordwest-Syrië een einde aan het Assad-regime, dat 61 jaar het domineerde. Sindsdien vieren vele Syriërs de bevrijding, maar maken minderheden zoals christenen, alawieten en Koerden zich zorgen over de nieuwe machthebbers.

Ook hebben Turkije en Israël, die delen in Noord en Zuid-Syrië bezetten, steeds meer invloed over het land. Turkije wil vooral de Koerden dwarsbomen, die onder Amerikaanse vleugels een autonoom gebied hebben bemachtigd in Noord-Oost-Syrië. Israël wil de militaire infrastructuur van het land vernietigen om naar eigen zeggen een veiligheidsgarantie te creëren.

In Leiden klinkt volgend jaar elke vrijdag de gebedsoproep

de Kanttekening
-
0
In Leiden klinkt volgend jaar elke vrijdag de gebedsoproep

De Leidse Al-Hijramoskee zal vanaf 3 januari 2025 elke vrijdagmiddag via luidsprekers de gebedsoproep laten horen. 

De oproep zal via de luidsprekers van de moskee in de directe omgeving te horen zijn. In een informatiebrief heeft het bestuur van Stichting Moslimgroep Leiden de omwonenden hierover geïnformeerd. De eerste gebedsoproep staat gepland voor volgende week vrijdag.

Het vrijdagmiddaggebed is een wekelijks terugkerend moment in de moskee, bedoeld om moslims samen te brengen. Tijdens deze bijeenkomst wordt er ook een preek gehouden.

In Nederland is het toegestaan om als moskee op te roepen tot gebed, volgens Artikel 10 van de Wet Openbare Manifestaties. Uit onderzoek van politicoloog Roemer van Oordt uit 2016 bleek dat 7 tot 8 procent van de toen 475 moskeeën in Nederland de oproep liet horen via de luidsprekers. In de meeste gevallen ging het alleen om het vrijdagmiddaggebed.

In Nederland ligt de oproep tot gebed gevoelig. Soms klagen buurtbewoners over geluidsoverlast. Ook hebben de PVV en sommige christenen moeite met de oproep.

Minister Brekelmans is een gevaar voor Europa

Roel van Duijn
-
0
Minister Brekelmans is een gevaar voor Europa

Minsister van defensie Ruben Brekelmans deed na de vreselijke Russische kerstbombardementen op Oekraïne een fraaie oproep op X. ‘Zelfs tijdens het feest van het licht kiest Rusland ervoor om massaal duisternis te brengen naar Oekraïne. Het herinnert ons voor de zoveelste keer indringend waarom Oekraïne onze onverminderde steun verdient.’ Maar is Brekelmans’ politiek wel zo heldhaftig als hij op kerstmis voorgeeft?

Ik ben nog ongeruster dan gewoonlijk over de veiligheid van Europa nu Donald Trump spoedig president wordt, onbeschaamd genoeg ook nog op mijn verjaardag. Hij wil dan snel onderhandelen met Rusland en de kans bestaat dat hij het buiten de Europese leiders om snel op een akkoordje gooit met Poetin, ook als het roofdier daardoor een nog grotere hap uit de oorlogsbuit kan nemen zonder harde garanties dat het daarbij blijft. Om de stemming rijp te maken heeft Trump alvast de beschikbaarstelling van Amerikaanse lange afstandsraketten voor Oekraïne, om Rusland in de diepte te treffen, fel bekritiseerd. En die kritiek is in Moskou door Peskov warm geprezen.

Ik ben niet de enige met die zorgen. De Franse president Macron en de Poolse premier Tusk hebben zojuist over dit gevaar in Warschau een gesprek gehad, waaruit de indruk is ontstaan dat zij bij de verwachte onderhandelingen een actieve rol willen gaan spelen, zij doen daarover verstandig genoeg geen uitspraken.

Maar onze minister van Defensie Brekelmans (zo heet hij echt), van de voorheen liberale VVD, zegt nu zelfs dat Europa al meteen moet gaan onderhandelen met Poetin, vóórdat Trump het gaat doen. Dat bevestigt dat zijn uitlatingen van 4 december in de Tweede Kamer, dat hij een nieuw hulppakket voor Oekraïne wil uitstellen tot na de nominatie van Trump, een daling veroorzaakt, zelfs uit de kopgroep van Europa’s hulpverlenende landen. Brekelmans stelt dat het van groot belang is dat de Europese landen aan tafel zitten als er straks onderhandeld wordt, maar zoals hij en Schoof nu bezig zijn, zal het resultaat zijn dat Nederland in elk geval niet aan die tafel zal zitten. Ons vorige kabinet, Rutte voorop, werd bij Europees overleg over Oekraïne steeds betrokken. Ons land wordt nu als een onduidelijk land gezien omdat een terugtrekkende beweging gemaakt wordt.

‘Wanneer komt er een eind aan het bijgeloof dat er met hem te praten valt?’

Bijgeloof
Bovendien is het voorstel van Brekelmans rampzalig. Als de Europese leiders nu zouden aanbieden te onderhandelen met Poetin, tegen de wil van Zelensky en Biden, dan zullen zij worden uitgelachen door de Russische tiran. Hij zal ze wijzen op zijn absolute voorwaarden, te weten de inlijving van de vier oostelijke Oekraïense provincies bij Rusland, Oekraïne nooit lid van de NAVO en het aftreden van de ‘nazistische’ regering in Kiev. Waarna de EU in z’n hemd staat, want die heeft zojuist nog, bij de vaststelling van het nieuwe, vijftiende sanctiepakket tegen Rusland en zijn handlangers, gesteld dat Oekraïne de oorlog hoe dan ook zal winnen.

En hoe vaak moet nog gezegd worden dat Poetin, als hij al wil onderhandelen, slechts bereid is tot een akkoord als hem dat gelegenheid geeft even op adem te komen om daarna nog heftiger aan te vallen, als het niet in Oekraïne is, dan toch elders in Europa? Wanneer komt er een eind aan het bijgeloof dat er met hem te praten valt?

Tik voor Poetin
Momenteel heersen er nieuwe illusies over verzwakking van Rusland. Het is waar dat de Russische strategie voor de ‘nieuwe wereldorde’ een tik heeft gekregen door de machtswisseling in Syrië. Rusland kan daar na de val van Assad niet meer naar hartenlust bombarderen en voelt zich volgens waarnemingen gedwongen marinehaven Tartus en zijn vliegbasis in Khmeimim te verlaten. Daardoor wordt ook de bevoorrading van zijn ‘Afrikakorps’, dat dictators in Sahel-landen ondersteunt en die landen berooft, moeilijker.

Maar men ziet nu de Russische schepen vanuit Syrië hun spillen overbrengen naar Libië. Waar zij door krijgsheer Haftar met open armen worden ontvangen. Haftar beheerst het grootste deel van het land en is in oorlog met de de door de VN erkende regering in Tripoli, kan dus de Russische militaire aanwezigheid goed gebruiken, nadat zij zich geïnstalleerd hebben in de haven van Tobroek. De Italiaanse minister van buitenlandse zaken waarschuwt al dat de Russen nu niet meer op meer dan duizend kilometer afstand zitten, maar dicht nabij de zuidgrens van Europa.

Toch is de terugtocht uit Syrië inderdaad een fors verlies voor Rusland dat sinds 2015 jaren van oorlogsvoering in Syrië geïnvesteerd heeft. Ook is het waar dat de Russische economie wankelt onder de last van inflatie en torenhoge rente op hypotheken en leningen. Maar daar staat tegenover dat China en India steeds meer olie en gas van Rusland afnemen, dat de wapenverkoop stijgt en China niet zomaar zal toestaan dat de Russische economie ontploft. China heeft Rusland nodig om Amerika af te leiden van de eigen plannen voor expansie in Oost-Azië. En bovendien zijn er Noord-Korea en Iran die klaar staan voor wapenhulp en zelfs soldatenhulp.

‘Brekelmans’ krijgshaftige taal is een camouflerende keuze voor duisternis’

Poetins positie bij onderhandelingen is nu ijzersterk. Hij is hard in de aanval in het oosten. Zelf praalt hij dat hij dit jaar 189 Oekraïense nederzettingen heeft veroverd. Zelfs als dit aantal overdreven is, is het waar dat hij de laatste maanden behoorlijk is opgerukt en dat zijn leger nu op het punt staat het logistieke centrum Pokrovsk in de Donbas te veroveren, waarna hij nog sneller kan vorderen. Tenzij de bondgenoten met meer steun over de brug komen en Oekraïne zelf meer manschappen aan het front kan brengen. Het eerste stuit nu op de onwil en illusies van de Brekelmannen van Europa en het tweede loopt nog vast op de weerstand tegen de verlaging van de dienstplichtige leeftijd in het aangevallen land.

Brekelmans’ krijgshaftige taal is een camouflerende keuze voor duisternis, onder invloed van Wilders die altijd al zoete broodjes met vriend Poetin wilde bakken. De roep om onderhandelingen, ook door minister Brekebeen, vormt de inleiding tot nieuw verlies, althans in 2025, voor Oekraïne en Europa. Wanneer zal eindelijk het besef indalen dat de Russen onmiddellijk gewapenderhand moeten terugdrijven als we de Europese democratie willen behouden?

Omdat jij niet stemt, worden zij groot

Leontine Vreeke
-
0
Omdat jij niet stemt, worden zij groot

Het is einde jaar. Ben jij bezig met jouw goede voornemens? Stoppen met roken, meer bewegen, afvallen maar misschien ook minder oordelen?

Mijn goede voornemens zijn zeer politiek. Wat mij de afgelopen paar weken duidelijk is geworden is dat wij een regering hebben die geen afspiegeling is van de samenleving. Amsterdamse rellen, Faber en het migratiebeleid. Dat Schoof wou onderzoeken of Nederlanders met een dubbele nationaliteit kunnen worden vervolgd en uitgezet voor antisemitisme.

Als kind van een Surinaamse moeder en een Zeeuwse vader voelde ik me heel erg een buitenstaander. Een allochtoon. Een woord wat we al heel lang niet gebruiken. Maar een woord niet gebruiken staat los van het beeld dat mensen in hun hoofd hebben. Blijkbaar staat mijn Nederlanderschap ter discussie, vanwege mijn huid en mijn meningen. Zodra ik afwijk van de norm, ben ik opeens van Surinaamse afkomst. Win ik een olympische medaille, word ik uitgeroepen tot atleet van het jaar, met hoofddoek, dan ben ik hartstikke Nederlands.

Het zijn twee maten waarmee gemeten word. Het is een signaal dat dubbel is en mij als Nederlander raakt. Ik woon in Rotterdam waar Leefbaar Rotterdam de grootste partij is. Ik ben van mening dat als iedere stemgerechtigde een geïnformeerde keuze zou maken, dat dan Leefbaar of Ja21 of de PVV niet het aantal zetels zou hebben dat ze nu wel hebben.

2026 lijkt ver weg, maar we hebben dan de gemeenteraadsverkiezingen. Word nu lid, stel je nu kandidaat! Iedereen die geen zeven of zes vinkjes heeft, sta op. Want waar zijn de politici die echte mensen zijn? Wie is er opgegroeid in de bijstand? Wie heeft er in de schuldhulp gezeten? Wie is er niet theoretisch geschoold? Wie is elke maand aan het overleven? Nog een week tot de volgende maand en maar 10 euro over? Wie?

Heb jij strijd geleverd om te komen waar je nu bent? Heb jij nu wel een koopwoning? Heb jij nu wel een diploma waar je meer dan het modale inkomen mee verdiend? Ja?
Sta op en kom in actie. Maar ook als je deze zogenaamde idealen niet hebt bereikt, vraag ik je om op te staan. Word politiek actief! Het maakt mij niet uit voor welke partij je kiest. Kies voor een partij die jouw belangen, jouw idealen vertegenwoordigd.

‘Ik wil het komende jaar het gesprek aangaan met het zogenaamde ‘afgehaakte Nederland’

Ik wil het komende jaar het gesprek aangaan met het zogenaamde ‘afgehaakte Nederland’. Al die mensen die niet gaan stemmen. Om ze naar de stembus te krijgen. Uit leggen hoe de politiek werkt, vertellen waarom wij politiek actief moeten zijn. Om ze politiek actief te krijgen. Want, als iedereen in Nederland gewoon meedoet, dan zullen we echt een heel ander Nederland hebben.

Er is een te grote stille meerderheid. In alle lagen van de bevolking. Ik kan niet bevatten dat zo’n grote groep mensen zich niet geraakt voelt. Dat ze niet voelen wat de toeslagen affaire met mensen doet, of de leugen over de migratiecijfers. En nu ook DUO met haar fraudeschandaal en het UWV, dat niet kan uitleggen dat sommige mensen wel en sommige mensen niet worden afgekeurd, of voor hoeveel procent.

Er is echt iets mis in ons land. We hebben de afgelopen jaren het neoliberalisme teveel ruimte en macht gegeven. Zorg, huisvesting, onderwijs en energie horen niet te worden gereguleerd door de markt. Daar moet de overheid een dominante rol in spelen.

Het kabinet kan zomaar vallen. 2026 staat voor de deur. Laten wij alsjeblieft met zijn allen klaar zijn voor wat er kan komen, gaat komen. Doe mee!

1...747576...918Pagina 75 van 918

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact