Ik zou dezer dagen geen moslimpoliticus in Nederland willen zijn. De brute terreuraanval van Hamas op onschuldige Israëlische burgers en de ‘ongeëvenaarde aanval’ van Israël op Gaza hebben grote invloed op hoe politici van kleur worden behandeld. Kijk maar hoe Ahmed Aboutaleb wordt verguisd, omdat hij geen Israëlische vlag wil hijsen. Hier kun je de klok op gelijkzetten in een pro-Israëlisch land als Nederland.

Met andere woorden: als je tot op drie cijfers achter de komma afwijkt van de mantra dat ‘Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen’ krijg je de wind van voren van de Afshin Ellians van deze wereld. Hij complimenteert Jesse Klaver op sociale media, omdat de GroenLinks-voorman zich ook achter Israël heeft geschaard. ‘Nu de rest van GroenLinks’, plakt Ellian nog op die vleeskeuring. Het is ook nooit genoeg.

Ook de leider van de gezamenlijke GroenLinks-PvdA-lijst Verenigd Links, Frans Timmermans, is er als de kippen bij om de kant van Israël te kiezen. Zulke reacties komen vaker voor. Wat Hamas doet wordt veroordeeld als ‘afschuwelijk’, ‘barbaars’ en ‘beestachtig’. En natuurlijk is het beestachtig, barbaars en afschuwelijk wat er is gebeurd. Niets maar dan ook niets kan deze daden legitimeren, ook het decennialange geweld van Israël rechtvaardigt het doden van onschuldige kinderen, vrouwen en bejaarden niet. Maar ook het evenzeer barbaarse geweld en de terroristische onderdrukking door de staat Israël heeft geen enkele grond. Helaas worden in westerse media de terroristische daden van Israël niet als zodanig gekwalificeerd. Het is jammer en teleurstellend dat de collectieve afstraffing van Palestijnse kinderen, vrouwen en bejaarden niet als Israëlische staatsterreur wordt gezien. Waarom niet? Tellen alleen de Israëlische doden?

Mensen worden op sociale media de maat genomen, juist door mensen die na 9/11 een carrière hebben gebouwd op islamofobie. Mensen die zelf dus nooit afstand hebben genomen van Israëlische staatsterreur.

De vrijheid van meningsuiting is een groot goed in Nederland, behalve als moslims en politici van kleur zich daarvan bedienen. Neem BIJ1-lijstrekker Edson Olf. ‘Decennia kolonisatie, verdrijving, ontheemding, moord, apartheid zijn de aanleiding van dit conflict’, schrijft hij op X. ‘NL en EU hebben hier actieve schuld aan door internationaal recht niet te garanderen en onrecht te laten voortbestaan. Ik wens vrede, compassie en mededogen, en een vrij Palestina.’ Daarover kun je van mening verschillen, maar hij wordt voor rotte vis uitgemaakt door de usual suspects.

Mensen worden op sociale media de maat genomen

Laten we even de feiten erbij pakken. Dit jaar, 2023, was al voor de geweldsescalatie van vorige week met meer dan tweehonderd burgerslachtoffers ‘het dodelijkste jaar’ voor Palestijnen, inclusief kinderen, op de Westelijke Jordaanoever. Als je spreekt over de huidige terreur van Hamas dan is het noodzakelijk dat je ook kijkt naar de context van de Israëlische straffeloosheid tegenover onschuldige Palestijnen.

Een relevante vergelijking: als je Koerdische aanslagen in Turkije wil begrijpen, zoals in Ankara vorige week, dan is het eveneens noodzakelijk om willekeurige bombardementen van de Turkse staatsterreur in Noord-Syrië en Irak erbij te pakken. Geweld ontstaat nooit zomaar. En als je alleen ‘au’ zegt wanneer mensen met wie jij je identificeert het doelwit zijn, dan ben je onderdeel van het probleem. Dit geldt dus voor Turken die piepen bij PKK-aanslagen, maar evenzeer voor mensen die alleen emoties voelen wanneer Israël wordt aangevallen.

Interessant is verder hoe media zich laten meeslepen en gijzelen. Kijk maar naar de eerste pagina van NOS Teletekst om beter te begrijpen wat ik bedoel. De helft van het nieuws gaat over Israël. Er zijn een extra NOS-journaals op NPO1.

‘Alsof Nederland is aangevallen’ app ik naar broeders, om naar wat lucht te happen vanwege de institutionele druk die ik in mijn buik voel. ‘Heb je de memo gemist, we staan nu aan de kant van de bezetter’, appt een vriend cynisch terug. In onze safe spaces zijn we eventjes vrij, totdat we ons weer moeten voegen naar de witte, institutionele blik, die van ons wil dat we afstand nemen van de terreur van Hamas en verder onze smoel houden. Alsof we dat niet doen wanneer we dat niet expliciet doen. Je bent verdacht totdat je afstand neemt. En daarna eigenlijk nog steeds. Het moet elke dag gebeuren, op commando. Sorry, maar we leven niet meer in 2001. Want hoe zit het met de mensen die nooit afstand nemen van Israëlische staatsterreur?

Deze ongelijke behandeling, ook dat er Israëlische vlaggen worden gehesen en geen Palestijnse vlaggen, maakt mij ongelukkig en verdrietig. Tellen moslimslachtoffers niet?
Shit, ik heb weer buikpijn. Juist, omdat ik mij genoodzaakt voel om deze column te schrijven en weet wat hijgerigheid veroorzaakt. Nog meer polarisatie en segregatie, waarmee we wederom een buitenlands conflict importeren naar Nederland. Is dat echt wat we willen hier?  Laten we de monologen voor eigen parochie voor ons houden en een dialoog voeren met elkaar. Peace in the Middle-East.