Het was een gewaagde verademing na het pathetische en rancuneuze gebral van de nieuwe dictator in spe, het narcistische monster dat op 5 november opnieuw door de kiezer het Witte Huis in is gekatapulteerd.

Het contrast kon niet groter zijn. Terwijl de techmiljardairs na die rampzalige dag niet wisten hoe snel ze zijn hielen moesten likken om hun zaakjes veilig te stellen, klonk er tijdens die hele opgeblazen kroningsceremonie van Donald I één stem van de menselijkheid.

Mariann Budde, bisschop voor de Episcopaalse Kerk in Washington, durfde het tijdens het traditionele inauguratiegebed op 23 januari aan om middels een smeekbede op te komen voor de door zijn plannen bedreigde minderheden en een beroep te doen op zijn geweten.

Trump op zijn geweten aanspreken: dat is zoeken naar iets wat er niets is. Niet eerder heeft een dermate totaal misvormde persoonlijkheid het tot Amerikaans president geschopt. Zijn wereld bestaat slecht uit winnaars en verliezers, en voor de laatsten, de zwakkeren, koestert hij slechts diepe verachting. Zijn hele loopbaan is gebouwd op het genoegen om andere mensen te vertrappen.

Slechts één ding bezielt hem: wraak. En die zal iedereen voelen die hem de afgelopen jaren niet welgezind is geweest – gewezen ministers die nu hun beveiliging verliezen, gewezen generaals wier portret nu verwijderd wordt. Daarvoor wordt de hele staatsmacht ingezet.

Sinds die mislukte moordaanslag komt daar een gevaarlijk Messiascomplex bij – God heeft hem gereed om Amerika te redden, en zijn paladijnen blaten dat braaf na. Sommige hunner reppen nu al van een aanpassing van de constitutie om een derde presidentiële termijn mogelijk te maken, zodat Trump zijn werk kan voltooien.

En dan is er Mariann Budde, die hem op grond van haar geweten in het hol van de leeuw tegenspreekt. Veel oerconservatieve christenen, gekenmerkt door een benepen egoïstische mentaliteit die haaks op het Evangelie staat, vielen over haar heen. Haat jegens andersdenkenden is immers hun belangrijkste geloofsartikel. Een Republikeins congreslid riep al dat Budde op de deportatielijst gezet moest worden.

Welkom in het nieuwe dystopische Amerika van de Grote Trumptator: iedereen die het waagt Hem tegen te spreken, wordt gedeporteerd.

Voor haar moed om in een zo vijandig gezelschap onverstoorbaar voor anderen op te durven komen – talloze aanwezigen schijnen vanwege deze onverwachte tegenspraak verbijsterd met hun ogen gerold te hebben – verdient Mariann Budde een standbeeld. Pal voor het Witte Huis.

Het totale tegendeel van Mariann Budde vormt Marjolein Faber

Want hoe veel mensen die in de positie zijn om dat eveneens te doen, durven dat nu inderdaad ook te doen, nu, nu het nog slechts ongemakkelijk is – en nog niet meteen levensgevaarlijk? De meesten kijken al dan niet beschaamd weg, verschuilen zich achter formaliteiten of er even niets van te vinden – of huilen mee met de wolven in het bos. De gemakzuchtige lafheid van Mark Zuckerberg is in feite nog stuitender dan de egomane verdorvenheid van Elon Musk.

‘Toen de Nazi’s de communisten arresteerden heb ik gezwegen; ik was immers geen communist.

Toen ze de sociaal-democraten gevangen zetten heb ik gezwegen; ik was immers geen sociaal-democraat.

Toen ze de vakbondslieden kwamen halen heb ik gezwegen; ik was immers geen vakbondsman.

Toen ze de joden opsloten, heb ik gezwegen; ik was immers geen jood.

Toen ze de katholieken arresteerden; heb ik gezwegen; ik was immers geen katholiek.

Toen ze mij kwamen halen… was er niemand meer die nog kon protesteren.’

Aldus de Duitse dominee Martin Niemöller, nadat hij in 1937 na een preek tegen Hitler in het concentratiekamp Sachsenhausen was beland.

En hoe zit dat bij ons? Het totale tegendeel van Mariann Budde vormt Marjolein Faber, met afstand de meest kwaadaardige Nederlandse minister ooit. ‘Ik ben beleid’ en ‘dit wil het volk’: iedere deskundige negerend of openlijk schofferend poogt ze door bewust wanbeleid zelf de voor de PVV electoraal broodnodige chaos en crisissfeer te scheppen.

De jurist Carolus Grüters heeft daarom op 22 januari met een stuk in NRC terecht aangifte tegen haar gedaan wegens ambtsmisdrijf. Daar staat drie jaar op. Waar bisschop Budde een standbeeld verdient, hoort minister Faber inderdaad eerder thuis in de gevangenis.