Het Openbaar Ministerie heeft op basis van ‘voorlopig onderzoek’ gezegd dat er geen ‘strafbare feiten’ te vinden zijn bij de dood van de ‘drie maanden oude baby’ in Ter Apel. Er komt daarom geen strafrechtelijk onderzoek. Toch heeft het OM de doodsoorzaak nog niet kunnen vaststellen.
‘Er is door het OM alleen gekeken naar mogelijke strafrechtelijke feiten, maar daarvan is dus niets gebleken. Er wordt onder leiding van het Nederlands Forensisch Instituut nog aanvullend onderzoek gedaan door gespecialiseerde forensisch neuropathologen. De uitkomst daarvan komt pas over zes tot negen maanden,’ aldus de NOS afgelopen vrijdag.
‘Dat is een zware bevalling’, dacht ik. Duurt het echt zo lang om de doodsoorzaak van een baby vast te stellen? En wat betekent dat nou: geen ‘strafbare feiten’? Dat we in ieder geval kunnen wegstrepen dat ‘de baby van drie maanden’ niet door iemand is gewurgd, ofzo? En tering hé, heeft die ‘baby van drie maanden’ geen naam, afkomst of familie?
Het contrast met de dood van Alan Kurdi, het tweejarige Syrisch-Koerdische jongetje dat zeven jaar geleden dood aanspoelde op een Turks strand, is immens. Toen was er niet alleen een foto en een naam, maar ook familieleden die met de pers praatten. Hun hele geschiedenis werd opgetekend. Europa kwam in beweging – tot de Turkije-deal – qua menselijkheid. ‘Wir schaffen das!’
Nu is er alleen ‘een baby van drie maanden’ waarvan de doodsoorzaak nog zeker zes maanden onbekend blijft. Intussen is de medemenselijkheid gereserveerd voor de Oekraïners.
O ja, dat kunnen we in ieder geval ook wegstrepen: het was geen Oekraïense baby van drie maanden die in Kamp Ter Apel stierf. Nee, want daar zitten alleen maar asielzoekers van kleur.
Nu we het toch over kleur hebben: is racisme niet strafbaar in Nederland? Is Ter Apel, volgepropt met zevenhonderd asielzoekers van kleur zonder medische verzorging, slaapplekken, sanitaire faciliteiten, niet één grote, racistische schending van de mensenrechten?
Nederland moet dominant wit blijven: niet alleen een uitspraak van Baudet, het is staand beleid waar een ruime Kamermeerderheid warm van wordt
In de Groene Amsterdammer stelt journalist Irene van der Linde rake vragen: ‘Hoe kan een festival als Lowlands, waar 55.000 bezoekers drie dagen eten, slapen, naar de wc gaan, wel probleemloos worden georganiseerd, terwijl een interdepartementaal crisisteam met ‘all systems in the room’ niet voor een paar honderd mensen in Ter Apel een kamp kan opzetten met veldbedden, voedsel, hygiënische voorzieningen en registratiemogelijkheden? De cynische vraag die rijst: is het kabinet daar echt niet toe in staat – wat verontrustend is – of wil het dit gewoon niet?’
Het antwoord is al jaren bekend. Dit is dé oplossing van het kabinet-Rutte IV. Mark Rutte heeft meerdere malen gezegd dat hij het aantal asielzoekers wil ‘terugbrengen naar nul’ en de ‘grenzen wil sluiten’ bij een nieuwe vluchtelingencrisis. En aangezien dat volgens internationale verdragen niet mogelijk is, wordt er getraineerd. Statushouders van kleur moeten jarenlang op een woning wachten, mogen in de tussentijd niet aan de slag, krijgen geen onderwijs en slapen buiten.
Dit, terwijl we voor witte Oekraïners wél een enorme uitzondering hebben gemaakt dit jaar. Van de 75.000 Oekraïners die Nederland in vrijheid mogen betreden, heeft 31.000 al een baan gevonden, bleek uit cijfers van het UWV.
Deze discriminatie is niet alleen een materialisering van de witte, Nederlandse haat tegenover zwarte en islamitische mensen, waardoor ze in grote getallen verdrinken en creperen in kampen. Het is ook een irrationale aanslag op onze economie met bijna een half miljoen openstaande vacatures.
Alles bij elkaar kan eigenlijk maar één conclusie getrokken worden. De wens dat Nederland dominant wit blijft is niet alleen een uitspraak Thierry Baudet, het is staand beleid waar een ruime meerderheid in de Tweede Kamer warm van wordt. Het onmiskenbare gevolg daarvan is dat er baby’s van drie maanden oud sterven in de noodopvang.
Ter Apel is een deprimerende schande. Sluit die plek, bevrijd de asielzoekers en maak er een monument van met de naam van ‘de baby van drie maanden oud’.
Nu u hier toch bent...
Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.
Vertel mij meer!