Waar haal je het lef vandaan? De Engelse term the audacity, de brutaliteit, klinkt in mijn hoofd.

Met verbijstering las ik het nieuws dat de vuurwerkbranche bij een totaalverbod maar liefst 895 miljoen euro aan compensatie wil. En de politiek steunt dit nog ook! Bij een geleidelijk verbod zou dat bedrag lager zijn, wat beter is voor de schatkist.

De belangenvereniging Pyrotechniek Nederland laat weten dat er veel geïnvesteerd is, bijvoorbeeld ook in het voldoen aan extra veiligheidsmaatregelen na de vuurwerkramp in 2000 in Enschede.

Misschien kwam het door de importheffingen en chaos van Trump en de lintjesgate van Faber, maar het bleef oorverdovend stil in de media over deze eis van de vuurwerkbranche. Elke dag keek ik of ik een tegengeluid kon vinden in de media. Ik voelde alleen maar meer woede in mij opkomen.

Maar even serieus mensen?!

Zullen we eens kijken hoeveel ledematen sinds 2000 verloren zijn gegaan? Hoeveel mensen niet meer kunnen horen of zien? Laten we ook de kapotte voordeuren, gevels, bushokjes en oude telefooncellen tellen, en berekenen wat de economische schade is voor verzekeraars, gemeenten en particulieren? En hoeveel arbeidspotentieel is er verloren gegaan door fysieke en psychische schade opgelopen door vuurwerk?

Alleen al bij de laatste jaarwisseling is er 16 miljoen euro schade bij particulieren ontstaan, zijn er ruim 1100 vuurwerkslachtoffers behandeld op huisartsenposten en spoedeisende hulp, en er waren twee dodelijke slachtoffers te betreuren.

‘Ik roep alle slachtoffers van vuurwerk op om compensatie te eisen’

We praten hier over een sector die in al deze jaren er niet in is geslaagd om een deugdelijk product te leveren. Een product waar de jaarwisseling en de aanloop ernaartoe niet ontwrichtend werkt. Waar de inzet van politie- en ambulancepersoneel, ziekenhuispersoneel op de eerste hulp, niet voor nodig is.

Zullen we een maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) maken van wat deze sector ons, Nederland, in de afgelopen 23 jaar heeft gekost versus de winsten die deze sector heeft gemaakt? Kan ik bij helpen!

Ja, natuurlijk is er sprake van werkgelegenheid, maar de vraag die gesteld moet worden is: Willen we dit wel? Moeten we dit wel willen? Er zijn genoeg sectoren waar men mensen tekortkomt. Laten we deze vernietigende sector op een goede manier laten opgaan in een andere sector. Mensen kunnen van werk naar werk begeleid worden. Denk bijvoorbeeld aan werken in de haven, waar duizenden vacatures openstaan. Of, oh de ironie, de zorg.

Als er geld wordt vrijgemaakt voor een dergelijke transitie met omscholingstrajecten, dan begrijp ik dat. Maar deze vervuilende, destructieve sector gaan compenseren voor het niet meer kunnen verkopen van producten die ledematen vernietigen? Producten waarmee aanslagen op huizen worden gepleegd?

Het moet echt niet gekker worden! Welke bijdrage heeft deze sector geleverd aan de schade die in al deze jaren is veroorzaakt door hun producten?

Ik roep alle slachtoffers van vuurwerk op om compensatie te eisen. Alle politieagenten die te maken hebben gehad met vuurwerkgeweld, al het zorgpersoneel dat de brandwonden moest verzorgen, vingers moest afzetten, ogen moest verwijderen, spreek je uit! En natuurlijk al die mensen die met een minder compleet lichaam of minder goed mentaal welzijn door het leven moeten gaan door vuurwerkgeweld.

Hashtag Waar is mijn compensatie #waarismijncompensatie.