Ik geloof niet meer in de protesten. Elk jaar rond verkiezingstijd poppen ze weer op. Steeds dezelfde verhalen met steeds hetzelfde liedje. ‘Rutte moet oprutte’, ‘Klimaatdoelen eerst’. ‘Er moeten meer woningen bij’, ‘Vrouwen willen gehoord worden’ en ‘Samen tegen racisme en discriminatie’.

Twee jaar terug was de aanleiding van onze protesten de Tweede Kamerverkiezingen, vorig jaar de gemeenteraadsverkiezingen en dit jaar de Provinciale Staten. Maar het systeem is zo ingericht dat we constant in cirkels rondlopen. Ik doe daar ook aan mee.

Onze laatste demonstratie, op zaterdag 18 maart, was tegen racisme en discriminatie. We blijven hopen dat we gehoord worden. Voor de toeslagenouders, voor de vluchtelingen. We willen het anders en daarom gaan we dan toch ook maar weer opnieuw naar de stembus.

Dit jaar was de opkomst bij de verkiezingen hoog. Nederland is er klaar mee en stemde massaal BBB. De boerenprotesten waren duidelijk het sterkst. Zelfs mensen van kleur stemden op de nieuwe partij. ‘Omdat de boeren moeten blijven en onze hulp nodig hebben’, hoorde ik iemand met een hoog empathisch vermogen in mijn omgeving zeggen. Hij zei ook: ‘Dan kunnen we onze boodschappen nog goedkoop blijven doen.’ Hij voegde eraan toe dat tegenwoordig alles zo duur is geworden.

Mensen hebben vooral een enorme empathie voor de boeren

Dat BBB zoveel stemmen heeft gekregen is ook de schuld van het individueel kapitalisme. Mensen leven niet meer mee met de moeders die dankzij de toeslagenaffaire hun kinderen aan de staat hebben verloren, of met de slachtoffers van de gasboringen in Groningen. Of met vluchtelingen of met slachtoffers van herhaaldelijk bewezen staatsracisme.

Nee, mensen hebben vooral een enorme empathie voor de boeren. Zij moeten op dezelfde voet kunnen doorgaan, zodat onze boodschappen goedkoop blijven. Geen massale stakingen of bezettingen. Nee, wij moeten ons plofkippetje nog lekker kunnen eten voor een lage prijs. Dat is waarvoor we naar de stembus gaan.

Demonstreren loont als je een goede marketingstrategie achter de hand hebt. Als je mensen weet te bereiken met je boodschap. En als je de mensen die je hebt overtuigd kunt vasthouden. Deze groepsdynamiek vind je in Telegram- of Signal-groepen, die een overblijfsel zijn van de coronapandemie.

Individueel kapitalisme. Het zijn twee woorden die elkaar versterken. We worden nu eenmaal door het kapitalisme individueler. Elke actie gaat om eigenbelang. Marketing- en targetingbureaus weten dat en maken daar weer gebruik van.

Sociale media dragen enorm bij aan dit alles en we hebben het niet eens in de gaten. Honderdduizenden clicks als een boer met zijn tractor de berm van het Binnenhof inrijdt. Je wordt gemanipuleerd waar je bij staat.

Wat als we gewoon weer eens samenkomen? Als we opbouwend bezig zijn? Als we gezamenlijk nadenken over wat we wel willen, in plaats van wat of wie we niet willen. Om te beginnen kunnen we uit alle social media-groepen stappen die ons kunnen beïnvloeden en kiezen voor persoonlijke, fysieke gesprekken.
Protesteren is goed, maar je bereikt veel meer als je de handen uit de mouwen steekt en aan de slag gaat.

We kunnen bijvoorbeeld in buurthuizen helpen om voedsel uit te delen aan mensen die bang zijn dat de prijzen van boodschappen hoger worden en daarom maar op BBB stemmen. Misschien komen we er in een persoonlijk gesprek achter waarom zoveel kinderen zonder ontbijt naar school gaan. En krijgen de toeslagenouders hun kinderen weer terug. Dan stoppen we met de gasboring in Groningen en kunnen we beginnen met het compenseren van alle slachtoffers van deze schandalen.