Drie gewetenloze schoften brengen momenteel Europa in het nauw: Trump, Poetin en Netanyahu. Op de steeds openlijker als einddoel nagestreefde etnische zuivering van Palestina reageert Europa – via Duitsland, door schuldgevoelens over de Shoah gegijzeld – met wat vage onderzoekjes naar het evidente, om daaruit dan vast pas echt conclusies te trekken als er geen Palestijn meer over is. Poetin gaat onverdroten voort met zijn eigen terreurbombardementen in Oekraïne, in de hoop dat uiteindelijk de murw gebeukte bevolking onder de Russische druk bezwijkt.

De man die dit faciliteert is Trump, wiens sympathie overduidelijk bij beide oorlogsmisdadigers ligt, en niet bij hun slachtoffers. Met de goedkeuring en vervolgens daadwerkelijke steun van Washington is Netanyahu een agressie-oorlog tegen Iran begonnen. Dat hiermee het internationaal recht wordt geschonden, wordt door geen jurist betwist. De gehanteerde smoesjes herinneren aan de leugens van Bush over het wapenarsenaal van Saddam Hoessein, dat ook niet bleek te bestaan.

De ‘preventieve oorlog’: de Verenigde Naties zijn ooit juist op sterke instigatie van de Verenigde Staten opgericht om die te voorkomen. Er was een atoomdeal met Iran, die door Trump in zijn eerste termijn op aandrang van Netanyahu is opgeblazen. Nog afgezien van het feit dat Israël zelf ook illegaal over kernwapens beschikt, en dus weinig recht heeft om anderen die dat eveneens nastreven de les te lezen.

Zeker, Iran slaat, net als Noord-Korea, regelmatig dreigende taal uit. Maar zijn zij ooit zelf tot de aanval overgegaan? Noch het regime in Pyongyang, noch dat in Teheran bestaat uit roekeloze zelfmoordenaars. Het straffeloos bombarderen van landen die het Witte Huis niet aanstaan, zal ertoe leiden dat Iran juist een kernwapen wil hebben, omdat dat het land van zulke acties vrijwaart – zie Noord-Korea.

Ook de Romeinen verkochten hun veroveringen steevast als verdediging

De preventieve oorlog: al eeuwenlang pogen agressieve heersers hun aanvalsoorlog als defensieve actie te presenteren. De Pruisische koning Frederik de Grote was daar in de achttiende eeuw een meester in, en de Franse koning Lodewijk XIV driekwart eeuw eerder eveneens. Ook de Romeinen verkochten hun veroveringen steevast als verdediging. Maar uiteindelijk stonden zo de stadsmuren van Rome wel aan de Rijn.

Trump walst ook in eigen land over iedereen heen, en helpt daar in ijltempo democratie en rechtsstaat om zeep. Het Hooggerechtshof heeft hem recent volledig vrij baan gegeven. Nooit is een president zo machtig geweest, en ieder die zich niet naar zijn directieven voegt, wordt het leven onmogelijk gemaakt en in zijn bestaan bedreigd: wetenschappers, journalisten, rechters, natuurbeschermers, de laatste partijgenoten die zich niet onvoorwaardelijk volgzaam tonen.

Trump duldt geen tegenspraak, en iedereen die zijn in permanente snoeverij ontaardende megaleugens in twijfel trekt, kan op zijn toorn rekenen. Mijn eigen weerzin tegen het snelgroeiende leger hielenlikkers is inmiddels zo groot, dat ik langzaamaan bij voorbaat sympathie begin te koesteren voor ieder die erin slaagt Trump buiten zinnen te brengen door zijn grootsheid en successen in twijfel te trekken, ook als degene die dat lukt zelf van geen kanten deugt.

Dat brengt mij weer bij Iran. Het uitlekken van een rapport waarin de gepretendeerde totale vernietiging van de Iraanse atoominstallaties, en dus het duurzame effect van de Amerikaanse bombardementen, wordt gerelativeerd, heeft Trump in woede doen ontsteken.

De triomfantelijke bevestiging door Khamenei dat er ‘niets belangrijks’ was vernietigd, leidde tot een nieuwe verbale explosie in het Witte Huis. Op Khamenei’s wel erg zelfbewuste uitspraak valt vast het nodige af te dingen, maar ik kan niet verhoelen met genoegen te zien dat er in elk geval íemand is die zich niet door die bullebak laat intimideren.

Vergelijk het met die gênante vertoning rond de NAVO-top vorige week, met als absoluut dieptepunt de byzantinistische vleierij van Rutte in die óók uitgelekte appjes aan Trump, waarin de NAVO-baas de Amerikaanse agressie jegens Iran de hemel in prees, en verkondigde dat hem in Den Haag opnieuw door eigen verdienste een ongekende overwinning wachtte, omdat Europa alles zal gaan doen wat hij eist.

Deze slaafse onderwerping is door enkele verdwaasde VVD-spindoctors als geniaal betiteld, maar het zal Trump alleen maar in zijn eigenwaan bevestigen en zijn eisen verder doen opschroeven. Tegelijk illustreert niets de huidige zwakte van Europa, tussen een agressief Rusland en een even onbehouwen Amerika, meer dan dat.