Toen de Saoedische inlichtingendienst de Saoedische journalist en dissident Jamal Khashoggi in het Saoedische consulaat in Istanbul vermoordde en in stukjes hakte, stond de wereld op haar achterste poten. De details van de moord die uitlekten waren gruwelijk en menigeen was van mening dat Saoedi-Arabië hard aangepakt diende te worden. Een regime dat in het buitenland dissidenten vermoordde, wekte ook hier in Nederland veel woede op.

Weinigen hadden op dat moment door dat een stuk dichter bij huis, namelijk in ons eigen land, niet heel lang daarvoor ook al een aantal dissidenten vermoord was door de inlichtingendienst van hun land van herkomst. Alleen waren deze dissidenten niet Saoedisch, maar Iraans. En zij werden niet in vermoord in de Iraanse ambassade, maar ‘gewoon’ op straat. Eentje zelfs om de hoek van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Lang bleef deze informatie geheim, maar recentelijk maakte minister Blok van Buitenlandse Zaken bekend dat Nederland Iran verantwoordelijk houdt voor deze twee aanslagen. Als gevolg hiervan zijn twee Iraanse diplomaten het land uitgezet (waarbij het niet onwaarschijnlijk is dat deze twee diplomaten Iraanse geheime agenten met een diplomatiek paspoort waren die verantwoordelijk waren voor de aanslagen op de twee dissidenten). Dergelijke acties vonden overigens niet alleen in Nederland plaats, maar ook in Denemarken en andere landen. Als gevolg daarvan heeft de Europese Unie de Iraanse inlichtingendienst inmiddels op de Europese lijst van terroristische organisaties geplaatst. We kunnen nu dus officieel spreken van Iraans staatsterrorisme in Nederland en elders in Europa.

De vraag is alleen: waar blijft de ophef? In Nederland, net als elders ter wereld, blijft deze uit. Daar waar de moord op Khashoggi de publieke opinie schokte, blijft het bij de moord op twee Iraanse dissidenten vrij rustig. Toegegeven, de details over de moord op Khashoggi waren gruwelijk. Maar moord is moord. Er zijn nu niet alleen Saoedische maar ook Iraanse families die hun geliefde moeten missen als gevolg van een aanslag van een inlichtingendienst. Net als Saoedi-Arabië zit ook Iran wereldwijd achter dissidenten aan om deze uit de weg te ruimen, een tactiek die het Iraanse regime al sinds haar ontstaan toepast, toen ze op grote schaal leden van het regime van de sjah wereldwijd begon te vermoorden.

Hoe nu te reageren? Als gevolg van de druk die dankzij de publieke opinie op Saoedi-Arabië kwam te staan, heeft het Saoedische regime een onderzoek ingesteld en schuldigen aangewezen. Weliswaar zal de betrokkenheid vanuit de hoogste regionen van het Saoedische regime bij de moord op Khashoggi nooit erkend worden, maar toch heeft Saoedi-Arabië een flinke tik op de vingers gekregen en zal het een stuk terughoudender zijn om een volgende keer weer staatsvijanden buiten de eigen landsgrenzen om het leven te brengen.

De vraag is dan: zou er niet ook meer ophef moeten komen over de aanslagen in Europa door Iran? De verhoudingen tussen het Westen en Saoedi-Arabië zijn uiteraard niet dezelfde als die met Iran. Maar toch is iets meer internationale druk en aandacht op het Iraanse regime geen verkeerde zaak. In recente tijden is het voor sommigen bon ton om Iran als het slachtoffer te zien van de boze boeman Trump. Dit omdat Trump de VS uit het atoomakkoord terugtrok terwijl Iran zich aan de afspraken in dit akkoord hield. Het lijkt er inderdaad op dat op dit terrein Iran bereid is om zich aan internationale afspraken te houden.

Maar we zouden als internationale gemeenschap ons hier niet te veel door in de luren moeten laten leggen. Europa mag niet de strategische fout maken om Iran verkeerd in te schatten. Een misdadig regime is een misdadig regime en het dient ook als dusdanig behandeld te worden. Immers, Iran behandelt ook haar eigen bevolking op misdadige wijze, in eigen land en in het buitenland. En daar waar de Saoedi’s nog enige introspectie toonden, is het enige wat Iran doet, als reactie op internationale beschuldigingen, ontkennen en stellen dat het juist Europese landen zijn die ‘terroristen’ herbergen. En die ‘terroristen’ zijn dan uiteraard de dissidenten die om het leven zijn gebracht door een terroristische organisatie.

Het is tijd dat we in Nederland breed erkennen dat het Iraanse regime misdadig is en zal blijven. Iran verdient het met haar gedragingen niet om als minder dan dat erkend te worden door de internationale gemeenschap. Sancties, die niet gericht zijn op de Iraanse bevolking maar op het regime, zijn dan ook op haar plaats. En Iraanse dissidenten in Europa dienen beter beschermd te worden. Juist zij die vanwege politieke redenen uit Iran gevlucht zijn, verdienen onze bescherming. Juist hier moeten ze veilig zijn. Nederland moet daarvoor staan. We dienen Iran hard aan te pakken en haar dissidenten in ons land te beschermen. Dat zijn we aan onszelf en aan hen verplicht. En laten we voor zowel onszelf als voor de gevluchte dissidenten hopen dat dit misdadige regime spoedig ten val komt.