10.5 C
Amsterdam

Ook ‘zoomers’ zijn politiek hopeloos verdeeld

Thomas von der Dunk
Thomas von der Dunk
Publicist. Cultuurhistoricus.

Lees meer

Hoe representatief zijn woordvoerders echt voor de groep waaruit zij voortkomen en die zij zeggen te vertegenwoordigen, vooral als het etnische of religieuze groepen betreft?

In de politiek kennen we – naast de restanten van de oude godsdienstige verzuiling als CDA, CU en SGP, waarvan de eerste inmiddels ook heel wat buitenkerkelijke kiezers, alsmede de nodige mensen van joodse of islamitische huize trekt – vandaag een paar nieuwe partijen, die zich heel duidelijk richten op een niet-westerse achterban: Denk, BIJ1, maar ook Nida, al is die de sprong in de Kamer nog niet gelukt.

Door de programmatische accenten die zij leggen gaat ook van deze nieuwkomers een boodschap richting specifieke minderheden uit: wij zijn er speciaal voor hen. Enerzijds doordat binnen deze partijen etnische minderheden, in reactie op hun – reële of vermeende – ondervertegenwoordiging binnen andere partijen, sterk oververtegenwoordigd zijn, waardoor de buitenstaander die partijen sterk met die groep associeert. Maar anderzijds ook omdat zij zich vaak uitdrukkelijk als hun belangenbehartigers opwerpen, met punten die daarbinnen sterk (zouden) leven. Denk aan de actie van Denk om Mohammed-cartoons te verbieden.

In de praktijk blijkt dat in elk geval niet voldoende om de hele doelgroep te overtuigen. Als alle kiezers met Marokkaanse of Turkse wortels Denk stemden, haalde die partij geen drie maar tien zetels. Als alle Surinaamse Nederlanders plus alle LHBT-ers voor BIJ1 kozen, leidde Sylvana Simons nu een fractie van gelijke omvang.

Kennelijk is de ‘natuurlijke’ achterban veel verdeelder dan door zowel de partijpropagandisten als door buitenstaanders wordt gedacht. En ja, als alle 50-plussers bij 50Plus zaten, was Henk Krol allang premier. Of tenminste gewéést, want de leidersslijtage gaat daar snel.

Hetzelfde fenomeen zien we ook buiten de politiek. Arbeiders, ondernemers, studenten, boeren, ouderen, jongeren, zelfs als ze daarbinnen ook nog tot een bepaalde etnische of religieuze categorie behoren, laten zich minder makkelijk in een hokje duwen als zowel veel woordvoerders als veel critici menen.

Een aardig voorbeeld bood het stuk ‘OK boomer: hier komt de zoomer’ van de nieuwe Kanttekening-columnist Süheyla Yalcin. ‘Is het wel zo raar’, zo stelt zij, ‘dat een achttienjarige van kleur weinig connectie voelt met een Mark Rutte of een Wopke Hoekstra? Zeker na een jaar waarin voor veel mensen duidelijk is geworden wat anderen al langer wisten: deze politici geven bar weinig om de bestrijding van racisme, een goed klimaatbeleid of een eerlijke woningmarkt.’

Daartegenover zet Yalcin het Amerikaanse Congreslid Alexandria Ocasio-Cortez (AOC). ‘Wij zoomers prijzen haar om haar vernieuwende blik. Jongeren in Nederland verstaan haar taal.’

Wel, wat het eerste betreft kan ik haar geruststellen (of teleurstellen?): ook als 59-jarige blanke man voel ik weinig ‘connectie’ met Rutte en Hoekstra. Dat de eerste zo aan zijn premiersstoel is vastgekleefd, ligt niet aan mij, zoals ik ook de voorkeur aan Obama geef boven Trump.

Baudet scoort bij jongeren buitenproportioneel. En die tractoren die soms Den Haag onveilig maken worden evenmin door de rollatorbrigade bestuurd

Kortom, Yalcins opinie over beide heren deel ík dus juist wel. Maar geldt dat ook werkelijk voor elke ‘achttienjarige van kleur’? En prijzen Yalcins leeftijdgenoten echt allemaal AOC ‘om haar vernieuwende blik’, haar bestrijding van racisme of een goed klimaatbeleid? Baudet scoort juist onder jongeren buitenproportioneel. En die tractoren die soms Den Haag onveilig maken worden evenmin door de rollatorbrigade bestuurd.

Op de Kanttekening stond ook een uitvoerig interview met Ulysse Ellian, toen Kamerkandidaat, inmiddels Kamerlid voor de VVD. Vrijwel even oud als AOC, en eveneens van kleur. Zou die óók AOC prijzen, en net als Yalcin menen dat Rutte en Hoekstra ‘bar weinig geven om de bestrijding van racisme, een goed klimaatbeleid of een eerlijke woningmarkt’? Volgens mij voelt hij in elk geval meer connectie met Rutte dan ik. Als dat niet zo was, dan zat hij niet bij die partij.

Dat maakt vooral duidelijk dat ook jongeren van kleur over cruciale thema’s even hopeloos verdeeld zijn als de rest van het electoraat. Misschien een idee voor de Kanttekening om een regelmatig tweegesprek tussen beiden te starten, waaruit die diversiteit aan opinies blijkt?

Heikele thema’s genoeg. Bij dezen alvast twee: ‘white privilege’ en Lale Gül. Het lijkt mij sterk dat hun opinies daarover volstrekt inwisselbaar zijn.

Nu u hier toch bent...

Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.

Vertel mij meer!
- Advertentie -